Στις 6 Φεβρουαρίου 1941 ξεκινούν από τη Νάπολη της Ιταλίας για τη Λιβύη, τα πρώτα τμήματα του Γερμανικού «Άφρικα Κορπ» του τότε Αντιστρατήγου Έρβιν Ρόμμελ, στο πλαίσιο σχετικής αποφάσεως του Χίτλερ να βοηθήσει τον Ιταλό Σύμμαχό του Μπενίτο Μουσολίνι, να ανατρέψει τη σε βάρος του κατάσταση στη Βόρειο Αφρική, και ιδιαίτερα στη Λιβύη, μετά τις συνεχείς ήττες που είχε αυτός υποστεί από τους Βρετανούς και τα στρατεύματα της Κοινοπολιτείας.
Για τους Γερμανούς η όλη επιχείρηση της μεταφοράς του «Γερμανικού Σώματος Αφρικής» (“Deutsches AfrikaKorp”/DAK) είχε λάβει την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ηλιοτρόπιο» (“Unternehmen Sonnenblume”) και εκτός από τις γερμανικές δυνάμεις, μαζί τους αποστέλλονταν και αντίστοιχες ιταλικές – ισχυρές αριθμητικά αλλά όχι και ποιοτικά, σε σχέση πάντα με τις γερμανικές – ως ενισχύσεις αυτών που βρίσκονταν και πολεμούσαν στη Λιβύη (10η Ιταλική Στρατιά) και είχαν υποστεί βεβαίως αλλεπάλληλες ήττες από τους Βρετανούς και τις Δυνάμεις της Κοινοπολιτείας στη διάρκεια της «Επιχειρήσεως Πυξίς» (“Operation Compass”) το διάστημα από 9 Δεκεμβρίου 1940 μέχρι και τις 9 Φεβρουαρίου 1941.
Ο Χίτλερ είχε τοποθετήσει ως Διοικητή του DAK τον εξαιρετικό Αντιστράτηγο Έρβιν Ρόμμελ, ο οποίος είχ ε διακριθεί όλως ιδιαιτέρως κατά τον «κεραυνοβόλο πόλεμο» στις Κάτω Χώρες και της Γαλλία, ως διοικητής τεθωρακισμένης μεραρχίας Πάντζερ και ήταν κάτοχος των δύο σημαντικότερων γερμανικών παρασήμων για επίδειξη προσωπικής ανδρείας στο πεδίο της Μάχης: Του Αυτοκρατορικού “Pour le Merite”, που το είχε κερδίσει στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου πολεμώντας με Μονάδα Ορεινών Κυνηγών εναντίον των …Ιταλών και του αντίστοιχου «Σταυρού των Ιπποτών» της Ναζιστικής Γερμανίας, που έφερε αμφότερα – κατά το τυπικόν – με κορδέλα στο λαιμό του.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1941, οι πρώτες γερμανικές δυνάμεις του DAK και οι ιταλικές ενισχύσεις απέπλευσαν από τη Νάπολη για τη Λιβύη, όπου έφτασαν στις 11 Φεβρουαρίου. Οι γερμανικές του DAK Αποτελούνταν κυρίως από μονάδες υποστηρίξεως, και εφοδιασμού, προκειμένου να προετοιμάσουν την αποβίβαση της εμπροσθοφυλακής που ακολουθούσε λίγα 24ωρα αργότερα!
Στις 12 Φεβρουαρίου 1941, έφτασε αεροπορικώς στην Τρίπολη της Λιβύης, η οποία ειρήσθω εν παρόδω την εποχή αυτή και από το 1911-12, μετά τον Ιταλο-Οθωμανικό πόλεμο αποτελούσε ιταλική αποικία, πετώντας από την Ιταλία. Οι εντολές που είχε από τον ίδιο τον Χίτλερ ήταν «απλές». Να υπερασπιστεί την ίδια την Τρίπολη και την Κυρηναϊκή χερσόνησο, χρησιμοποιώντας επιθετικές τακτικές και όχι «περιορισμένος» σε «στατική άμυνα», αλλά αντίθετα εφαρμόζοντας τακτικές «επιθετικής αμύνης».
Στις 14 Φεβρουαρίου 1941, η εμπροσθοφυλακή του DAK, αποτελούμενη από την 5η Ελαφρά Αφρικανική Μεραρχία, που αργότερα μετονομάστηκε (και αναδιοργανώθηκε) σε 21η Μεραρχία Πάντσερ, το 3ο Τάγμα Αναγνωρίσεως με μοτοσυκλέτες και το 39ο Αντιαρματικό Απόσπασμα έφτασαν στην Τρίπολη της Λιβύης και αμέσως στάλθηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου στα ανατολικά της Σύρτεως.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1941, η προαναφερθείσα γερμανική εμπροσθοφυλακή έφτασε στη Σύρτη, στις 18 του μηνός προωθήθηκε στη Νοφίλια και στις 24 Φεβρουαρίου 1941 ένα μικρό γερμανικό τμήμα έστησε ενέδρα σε βρετανική περίπολο, την οποία και αιφνιδίασε πλήρως, κοντά στην Αλ-Αγκεϊλά, η οποία κατελήφθη από τις δυνάμεις του Άξονος στις 24 Μαρτίου 1941 , ενώ στις 31 Μαρτίου επιτέθηκαν στη Μέρσα Μπρέγκα!
Η αδύνατη βρετανική 3η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία προσπάθησε με αντεπίθεση να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς, ανεπιτυχώς και άρχισε να υποχωρεί την επόμενη μέρα 1η Απριλίου 1941 προς τη Βεγγάζη!
Όταν η 3η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία άρχισε να κινείται τα απαρχαιωμένα άρματά της άρχισαν να διαλύονται και να ακινητοποιούνται όπου βρισκόταν το καθένα, όπως άλλωστε είχαν …προβλέψει τα δυστυχή πληρώματα των αρμάτων της! Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν όπως η Ταξιαρχία αποτύχει πλήρως να αναχαιτίσει τις γερμανικές πλαγιοφυλακές στην έρημο, νοτίως της Κυρηναϊκής, μη αφήνοντας κανένα περιθώριο στο Αυστραλέζικο πεζικό παρά να υποχωρήσει και αυτό προς τη Βεγγάζη. Μέσω της φημισμένης ιταλικής λεωφόρου Via Balbia.
Τότε ο Ρόμμελ διαίρεσε τις δυνάμεις του σε μικρότερες φάλαγγες προκειμένου να καταδιώξει πιο εύκολα και αποτελεσματικά τις υποχωρούσες βρετανικές δυνάμεις, όσο βεβαίως του επέτρεπαν και αυτού τα πενιχρά αποθέματα καυσίμων, πυρομαχικών και εφοδίων, που από την πρώτη στιγμή ήταν το πιο σημαντικό πρόβλημα του DAK.
Αποτέλεσμα αυτής της δράσεως του Ρόμμελ ήταν μία αξιολογότατη βρετανική δύναμη να καταληφθεί στο Μετσίλι και χιλιάδες Βρετανοί να συλληφθούν αιχμάλωτοι, γεγονός που συνέχισε σε έτι μεγαλύτερη υποχώρηση από μέρους τους προς το Τομπρούκ, και στη συνέχεια προς τα σύνορα Λιβύης – Αιγύπτου.
Οι προελαύνουσες δυνάμεις του Άξονος απέτυχαν να καταλάβουν την στρατηγικής σημασίας πόλη-λιμάνι του Τομπρούκ, με τεράστια αποθέματα εφοδίων και καυσίμων στις αποθήκες της και έτσι ο Ρόμμελ διαίρεσε τις δυνάμεις του, έτσι ώστε ένα τμήμα να ασχοληθεί με την πολιορ4κία της πόλεως και το άλλο να κατευθυνθεί προς τα σύνορα με την Αίγυπτο.
Έτσι, με τον τρόπο αυτό, ο Ρόμμελ είχε «επιδώσει» στους Βρετανούς τα διαπιστευτήριά του, αυτά που τον έκαναν θρύλο, οι οποίοι αιφνιδιάστηκαν αν και είχαν τις σχετικές πληροφορίες από τους κώδικες που είχαν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν, όχι μόνο μεταξύ των συμπατριωτών τους, αλλά – και το πιο σημαντικό αυτό – και μεταξύ των ίδιων των Συμμάχων, οι οποίοι ήταν αυτοί άλλωστε που του έδωσαν και το υποκοριστικό «Η Αλεπού της Ερήμου»! Επίσης δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και το γεγονός ότι την ίδια περίοδο που οι Βρετανοί αιφνιδιάστηκαν πλήρως από τους Γερμανούς, είχαν εξασθενημένες δυνάμεις, καθώς σημαντικές δυνάμεις τους είχαν αποσταλεί προς ενίσχυση της μαχόμενης τους Ιταλούς στα βουνά της Ηπείρου Ελλάδος.