Ο λόγος για τα «απόνερα» του πολύπαθου, όπως αποδεικνύεται, προγράμματος απόκτησης των αντιαρματικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς SPIKE-NLOS από το Ισραήλ, που δεν «τέλειωσε οριστικά», όπως όλοι ανέμεναν κατά το πρόσφατο – τελευταίο για το 2022 – Κυβερνητικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΚΥΣΕΑ), που συνεδρίασε στις 20 Δεκεμβρίου 2022, υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τελικά, ενώ όλοι ανέμεναν να τελειώσει το πρόγραμμα, έγινε ενημέρωση του Πρωθυπουργού από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κώστα Φλώρο και η τελική απόφαση μετατέθηκε για το επόμενο ΚΥΣΕΑ στα τέλη Ιανουαρίου 2023!
Όλα αυτά είναι γνωστά!
Αυτό που δεν είναι – προς το παρόν – γνωστό, αλλά έχει πολύ ενδιαφέρον να το μάθουμε, είναι το ποιος είναι αυτός ο υψηλόβαθμος, μη στρατιωτικός, παράγοντας του ΥΠΕΘΑ ο οποίος ΔΕΝ θέλει να προχωρήσει επιτέλους το κρίσιμο αυτό εξοπλιστικό πρόγραμμα που αναβαθμίζει κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, ιδιαιτέρως δε του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού;
Θυμίζουμε ότι το όλο πρόγραμμα αφορά 17 συστήματα της χερσαίας έκδοσης του βλήματος, που βάλλεται από οχήματα της ισραηλινής Plasan, καθώς και άλλα 9 συστήματα της αεροπορικής έκδοσης του βλήματος, που βάλλεται από τα επιθετικά ελικόπτερα Apache της Αεροπορίας Στρατού, που θα αναβαθμίσουν στο Ισραήλ τα ηλεκτροοπτικά τους), ενώ άλλα 8 συστήματα της ναυτικής έκδοσης πρόκειται να εξοπλίσουν τέσσερις κανονιοφόρους του Στόλου καθώς και ισάριθμα Σκάφη Ανορθοδόξου Πολέμου (ΣΑΠ), αμφότερα του Πολεμικού Ναυτικού! Συνολικά 34 συστήματα, κόστους περίπου 350 εκατομμυρίων ευρώ!
Ποιος είναι αυτός που «σαμποτάρει» - ναι αυτή είναι η σωστή λέξη που πρέπει να χρησιμοποιηθεί πλέον – ένα τέτοιο πρόγραμμα;
Ποιος είναι αυτός που τραινάρει το πρόγραμμα από το Νοέμβριο του 2021, οπότε το πρόγραμμα πέρασε από τη Βουλή και εγκρίθηκε και στη συνέχεια ανατέθηκε στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) του ΥΠΕΘΑ να προσχωρήσει στις τελικές διαπραγματεύσεις για τη σύναψη της σύμβασης;
Ποιος είναι αυτός ο οποίος έστειλε επιστολή στο Ισραηλινό υπουργείο Άμυνας ζητώντας στοιχεία (αίτηση προσφοράς) για τα βλήματα, που κατασκευάζει η ισραηλινή εταιρεία Rafael, δηλώνοντας ως κατασκευάστρια την επίσης ισραηλινή εταιρεία Plasan, η οποία όμως δεν κατασκευάζει τα βλήματα αλλά μόνο τα οχήματα-φορέα του συστήματος της χερσαίας έκδοσης, γεγονός που προκάλεσε την εύλογη αντίδραση της Rafael και άλλες …καθυστερήσεις;
Πόσο συμπτωματικό ή όχι μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι το κόστος των οχημάτων-φορέων του συστήματος της χερσαίας έκδοσης (που κατασκευάζει η Plasan) από τα 220.000 ευρώ ανά μονάδα, όπως ήταν η αρχική τιμή, αυξήθηκε «ως δια μαγείας» στα 350.000 ευρώ ανά μονάδα;
Μάλλον όλα αυτά τα ερωτήματα δεν είναι «αναπάντητα», καθώς οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Πρωθυπουργός έχει γίνει έξαλλος με τις καθυστερήσεις αυτές, κάτι που προφανώς σημαίνει ότι γνωρίζει τις απαντήσεις και φυσικά τον υπαίτιο, καθώς και το συγκεκριμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα θα συμβασιοποιηθεί με “G2G” (=Government to Government) διακρατική συμφωνία, χωρίς μεσάζοντες!
Κάτι βέβαια που είναι επιθυμία του Πρωθυπουργού αλλά όχι και του συγκεκριμένου «παράγοντα», ο οποίος είναι γεγονός ότι καταβάλλει κάθε «φιλότιμη» προσπάθεια για να καθυστερήσει το όλο πρόγραμμα, μάλλον ανεπιτυχώς όπως φαίνεται τελικά για να καταδειχθεί ότι μπορεί «ο γιαλός να είναι στραβός» αλλά τελικά δεν αρμενίζουμε και στραβά για να αντιστρέψουμε την παροιμία που προαναφέραμε.
Πάντως άξιος ο (όποιος) «μισθός» του… παράγοντα!