Στην αρχή ήταν η νίκη των Βρετανών με το Brexit, λίγο αργότερα ακολούθησε ο θρίαμβος του Ντόναλντ Τραμπ στις Αμερικανικές εκλογές. Και στις δυο περιπτώσεις το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. Οι μικρομεσαίες τάξεις, αυτές που αποτελούν τον ιστό της κοινωνίας (και στις οποίες πιστώνονται τα παραπάνω σημαντικά γεγονότα) κήρυξαν ανοικτά τον πόλεμο κατά του παγκόσμιου συστήματος, της διαπλοκής και των απανταχού πολιτικών δορυφόρων τους. Είμαι σίγουρος ότι το μήνυμα έφτασε και στην Αθήνα και το αρρωστημένο πολιτικό σύστημα έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Μιλάμε για το ίδιο σύστημα που ενώ ξεψυχά, βρίσκει τρόπους να κουνάει το δάχτυλο και να εκτοξεύει μύδρους εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου και οποιουδήποτε άλλου έχει πολιτικό παρελθόν ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού.
Σ ένα καταπληκτικό άρθρο στην εφημερίδα «Le Figaro» ο Καναδός κοινωνιολόγος Mathieu Bock-Cote καταθέτει τους λόγους της νίκης του Τραμπ αλλά και του Brexit.
«Είχαν όλοι προβλέψει ότι η επικράτησή του ήταν αδύνατη. Ολοι θεωρούσαν τον Τραμπ σαν τον εκπρόσωπο της απελπισίας ενός όλο και αυξανόμενου αριθμού Αμερικανών. Η επανάσταση της μεσαίας τάξης απέναντι στην παγκοσμιοποίηση - Γι' αυτό νίκησε ο Τραμπ. Από την νίκη του Brexit ως την επανάσταση του Τραμπ, περνώντας από την άνοδο των λαϊκιστικών κινημάτων της Ευρώπης, είναι η ίδια επανάσταση εναντίον της παγκοσμιοποίησης που μοιάζει να σχηματίζεται.
Κάθε φορά, τα θέματα είναι τα ίδια: οι πολίτες ζητούν σύνορα, θέλουν να επανιδρύσουν την κυριαρχία των κρατών, θέλουν να συγκρατήσουν την μαζική μετανάστευση, θέλουν να υπερασπιστούν την εθνική ταυτότητα. Κάθε χώρα το κάνει με τον τρόπο της, λαμβάνοντας υπόψιν τις δικές της πολιτικές παραδόσεις και τα δικά της αρχέτυπα».
Το μιντιακό σύστημα στην Ελλάδα-όπως άλλωστε και στην Αμερική, τη Βρετανία και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης- έχει ταυτιστεί με την διαπλοκή και έχει αναγάγει την χειραγώγηση της κοινής γνώμης ως τον σημαντικότερο λόγο ύπαρξης. Πιστός οπαδός της πολιτικής κουλτούρας του άκρατου νεοφιλελευθερισμού δεν είχε κανένα πρόβλημα να διαχωρίσει τη θέση του, όταν η χώρα, οι πολίτες, οι άνθρωποι, εγλωβίστηκαν στη δίνη των μνημονίων.
Η απόκρυψη της αλήθειας, η ενοχοποίηση του ελληνικού λαού, η τιτάνια –δήθεν- προσπάθεια του πολιτικού κατεστημένου να σώσει τούτη την χώρα είναι ένα μικρό δείγμα μιας μεγάλης προποαγάνδας σε βάρος κάθε μικρομεσαίου, κάθε εργαζόμενου. Το σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ συγκαλύφτηκε με άνωθεν πολιτικές εντολές και θάφτηκε από την μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ. Το ποιους εξυπηρετούσε είναι πασιφανές. Το ποιος το υποβάθμισε λέγοντας ''ό,τι έγινε έγινε'' επίσης. Η ουσία είναι ότι κάποιοι αποκρύπτουν την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, αποφεύγουν την απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών και δίνουν άφεση αμαρτιών σε όλους αυτούς που σχεδίασαν την καταδίκη της χώρας μας και υποθήκευσαν το μέλλον της.
Αυτοί και μόνο αυτοί, ευθύνονται για την μετανάστευση μισού εκατομμυρίου Ελλήνων, οι περισσότεροι εκ των οποίων με πανεπιστημιακή μόρφωση.
Αυτοί και μόνο αυτοί, ευθύνονται για τις χιλιάδες αυτοκτονίες αθών ανθρώπων που δεν άντεξαν την κόλαση της οικονομικής κρίσης.
Αυτοί και μόνο αυτοί, ευθύνονται για την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και το λουκέτο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων.
Αυτοί και μόνο αυτοί, ευθύνονται για την σημερινή κατάντια του πολιτικού μας συστήματος.
Αυτοί και μόνο αυτοί, ευθύνονται γιατί με τις πολιτικές τους παρέδωσαν τη χώρα στους διεθνείς και εγχώριους νταβατζήδες. Αυτοί έστρωσαν το δρόμο στις πολυεθνικές και το έκαναν συνειδητά, γιατί αυτούς εκπροσωπούν και τα συμφέροντα αυτών προασπίζονται.
Ο Mathieu Bock-Cote κλείνει την ανάλυσή του καταθέτοντας την σπουδαιότερη αλήθεια. «Ξεχνούσαμε ότι οι ρίζες είναι μια ουσιώδης ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής και ότι μπορούμε να αδιαφορήσουμε ή να την παγώσουμε αλλά αυτή καταλήγει να επικρατήσει. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από πλαίσια, από όρια, από άγκυρες. Οταν θέλουμε να τον ξερριζώσουμε από τον κόσμο του, επαναστατεί. Η πολιτική επανάσταση δεν είναι πάντα όμορφη, ελαφριά ή ντελικάτη. Μπορεί να πάρει και τραγικές όψεις».
ΥΓ: Το ότι η ελληνική κοινωνία απεχθάνεται την παγκοσμιοποίηση δεν είναι καινούριο. Οι Έλληνες έμαθαν να δρουν και να δημιουργούν χωρίς τον βούρδουλα του αφέντη. Έμαθαν να δικαιώνονται για την εργασία τους, ακολουθώντας νόμους και κανόνες της αγοράς και της ζήτησης. Το δόγμα ''η οικονομία πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος την οικονομία'' αν δεν δημιουργήθηκε για τους Έλληνες, τότε σίγουρα βρήκε σ ε αυτούς τους πιο αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες του.