Αν επιχειρούσαμε να προβλέψουμε του χρόνου, τέτοιο καιρό, πως θα είναι η Ευρώπη, ποιες χώρες θα είναι ακόμη στη σκληρή ζώνη του ευρώ και τι μεταλλάξεις θα έχει υποστεί η γηραιά Ήπειρος είναι δεδομένο πως θα πέφταμε έξω, όχι μόνο εμείς, που εν τέλει παρακολουθούμε τα πράγματα, αλλά και οι όλοι όσοι σήμερα κρατούν στα χέρια τους τις ευρωπαϊκές ηγεσίες.
Και τούτο γιατί καθώς θα ανοίγει η μία κάλπη μετά την άλλη σε όλη την Ευρώπη ουδείς θα μπορεί να στοιχηματίσει με ακρίβεια τι θα βγει από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που θα λάβουν χώρα καθ' όλη τη διάρκεια του 2017 σε πολλές και σημαντικές χώρες της Ε.Ε.
Ένα είναι δεδομένο. Ότι η Ευρώπη περνάει την πιο κρίσιμη καμπή της νεότερης ιστορίας της και σίγουρα την πρώτη καμπή που ουδείς γνωρίζει που θα οδηγήσει μετά τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη ζώνη του ευρώ.
Ο ευρωσκεπτικισμός και αναπτύσσεται με «ταχύτητα φωτός» σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες σε συνδυασμό με την οικονομική δυσπραγία, το προσφυγικό ζήτημα και εν τέλει την γενικότερη αντίδραση των ψηφοφόρων απειλούν να οδηγήσουν τη ζώνη του ευρώ στη... ζώνη του λυκόφωτος.
Μία πρόχειρη υπόθεση εργασίας οδηγεί τη σκέψη σε τρομακτικά σενάρια τα οποία, ωστόσο, δεν απέχουν- δυστυχώς- πολύ από την πραγματικότητα.
Και ας αρχίσουμε από τώρα. Από την επόμενη εβδομάδα. Καθώς στις 4 Δεκεμβρίου θα διεξαχθεί το δημοψήφισμα στην γειτονική Ιταλία όπου όλα δείχνουν ότι οι πιθανότητες να το κερδίσει ο πρωθυπουργός Ρέντσι είναι λίγες. Πολύ λίγες καθώς οι δυνάμεις της Δεξιάς, Κεντροδεξιάς και του λαϊκισμού έχουν συγκροτήσει ένα ισχυρό μπλοκ εναντίον του. Ο Μπερλουσκόνι, η Λέγκα του Βορρά ο Πέπε Γκρίλο «καραδοκούν».
Και τι θα γίνει αν χαθεί το δημοψήφισμα στην Ιταλία καθώς ο Ρέντσι έχει δηλώσει ότι θα παραιτηθεί; Πολιτική αστάθεια και στο βάθος αίτημα για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί ακόμα και αν δεν παραιτηθεί ο Ρέντσι ουδείς θα μπορεί να συγκρατήσει τους πολίτες από τις σειρήνες της «φυγής από την Ε.Ε».
Και τούτο γιατί ουδείς μπορεί, επίσης, να τους δώσει ένα ισχυρό επιχείρημα γιατί οι ίδιοι σαν πολίτες της Ευρώπης την ώρα που μειώνουν κατά πολύ το βιοτικό τους επίπεδο οι Γερμανοί το αυξάνουν κατά πολύ. Γιατί μη γελιόμαστε. Η αντίδραση όλων στην Ευρώπη και ραγδαία αύξηση του ευρωσπεπτικισμού έχουν ως σημείο αναφορά την Γερμανία και την πολιτική που χαράζει κυρίως ο κ. Σόιμπλε.
Και μα την αλήθεια τελευταία αναρωτιέμαι, ακούγοντας τις όλο και πιο ακραίες δηλώσεις του για ακόμη περισσότερη λιτότητα στην ευρωζώνη τι επιδιώκει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών;
Πρόκειται περί ενός εμμονικού σκληροπυρηνικού Γερμανού ή ακολουθεί κάποιο σχέδιο που αποσκοπεί στην διάλυση της ευρωζώνης;
Και ίσως είναι παρακινδυνευμένη η σκέψη μου αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω πως ενώ όλοι βλέπουμε τις δυνάμεις του κακού που αναπτύσσονται στην Ευρώπη την ίδια στιγμή ο κ. Σόιμπλε ρίχνει και άλλο λάδι στη φωτιά.
Γιατί δεν μπορεί να μην ξέρει, δυστυχώς ξέρει καλύτερα από όλους, ότι την ίδια μέρα που ανοίγει η κάλπη του δημοψηφίσματος στην Ιταλία ανοίγει και η κάλπη για πρόεδρο στην Αυστρία με τον ευρωσκεπτικιστή να καλπάζει και να έχει δεσμευτεί ότι το πρώτο που θα κάνει εάν εκλεγεί είναι δημοψήφισμα για έξοδο από την ευρωζώνη;
Και μέσα σε αυτό το κλίμα το 2017 έρχονται και οι εκλογές στην Ολλανδία με τα δεδομένα πάνω-κάτω τα ίδια.
Από την άλλη, την άνοιξη του 2017 έχουμε τη «μάχη των μαχών» στην Γαλλία με τη Μαρί (Λεπέν) να ακουμπά, για πρώτη φορά, την Γαλλική Προεδρία.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ο μη γένοιτο, τι θα ακολουθήσει αν ο Φιγιόν ηττηθεί από τη Μαρί Λεπέν...
Η Γαλλία η δεύτερη οικονομία της Ευρωζώνης να κουνά μαντήλι... Και να έχει προηγηθεί και η Ιταλία... Τότε αποχαιρέτα την ευρωζώνη που φεύγει.... Και μέσα σε αυτό το ζοφερό ευρωπαϊκό κλίμα εμείς θα βολοδέρνουμε να σταθούμε στα «πόδια μας» οικονομικά, γεωπολιτικά όλα γύρω μας σε αναταραχή και η Γερμανία θα κάνει εκλογές με την Άγκελα Μέρκελ να είναι φαβορί για μία ακόμη τετραετία στην Καγκελαρία.
Και την ίδια στιγμή που η νίκη είναι σχεδόν σίγουρη δεν είναι σίγουρο σε ποια Ευρώπη θα κάνει «κουμάντο».
Και αν μερικά χρόνια πριν διάβαζε κανείς αυτά τα σενάρια θα τα θεωρούσε επιστημονική φαντασίας. Δυστυχώς, όμως, σήμερα ευχόμαστε να μην γίνουν πραγματικότητα.
Γιατί, να πάρει η ευχή τι σόι ηγέτες είναι αυτοί που δεν μπορούν να κρατήσουν την ευρωπαϊκή ένωση ενωμένη λίγα μόλις χρόνια μετά την δημιουργία της ευρωζώνης;
Δεν μπορεί να μην βλέπουν τα μαύρα σύννεφα ευρωσκεπτικισμού πάνω από την Ευρώπη; Και σίγουρα δεν νομίζω να θεωρούν ότι θα γλυτώσουν τη καταιγίδα και τους κεραυνούς...
Το θέμα είναι ποιους θα χτυπήσει ο κεραυνός και εν τέλει αν το δόγμα σήμερα είναι «ο θάνατός σου... η ζωή μου». Και πάντως ακόμα και αν όλα τα παραπάνω δεν συμβούν ένα είναι το σίγουρο. Ότι η Ευρώπη του αύριο θα είναι μία άλλη... Ευρώπη.