Πώς μου 'ρθε να ασχοληθώ με τους γαϊδάρους; Δεν είναι που ο Μάης είναι ο μήνας που «κατ' εξοχήν ψάλλουσιν οι ποιηταί και οι όνοι». Ο μήνας που «γιορτάζουν και οι Ερωτες, η Μούσαις και η Χάρες/ γιορτάζουν και οι γάδαροι με της σεμναίς γαδάρες» κατά τον Σουρή.
Ας όψεται η «αριστερή» κυβέρνηση με τις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και το 4ο Μνημόνιο, και τους «ταξικούς αποστάτες» που αυτά που φορτώνουν στο μόνιμο υποζύγιο, το λαό, δε θα τολμούσε καμιά «δεξιά» κυβέρνηση να εφαρμόσει.
Εξι χρόνια μνημονίων, συνεχούς αφαίμαξης, δραματικού περιορισμού του οικογενειακού εισοδήματος και των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών, με κάνουν να νιώθω σαν τον γάιδαρο του Χότζα... Φοβάμαι ότι θα πάθω ό,τι έπαθε ο γάιδαρος του Ναστραντίν Χότζα...
Κάποτε ο Ναστραντίν αγόρασε ένα γάιδαρο. Ο πωλητής έδωσε στο Χότζα διάφορες οδηγίες για το ζώο. Του είπε λοιπόν ότι ο γάιδαρος πρέπει να τρώει τρεις οκάδες κριθάρι κάθε μέρα. Το πρώτο διάστημα ο Χότζας ακολούθησε τις οδηγίες, κάποια στιγμή όμως σκέφτηκε «Και τι θα πάθει αν του μειώσω λίγο την τροφή;».
Έτσι άρχισε να του δίνει δυο οκάδες κριθάρι την ημέρα. Καθώς φαινόταν ότι ο γάιδαρος δεν είχε πρόβλημα, ο Χότζας συνέχισε να μειώνει σταδιακά την τροφή. Ο γάιδαρος αδυνάτισε και εξαντλήθηκε. Αυτό όμως δεν πτόησε το Χότζα που, όσο ο γάιδαρος στεκόταν στα πόδια του, τόσο του μείωνε την τροφή. Στο τέλος, κατέληξε να αφήσει το ζώο εντελώς νηστικό. Καθώς ο γάιδαρος επιβίωνε ακόμη, ο Χότζας ήταν ενθουσιασμένος γιατί είχε κατορθώσει να εκπαιδεύσει το γάιδαρο να ζει χωρίς τροφή.
Το ζώο άντεξε την απόλυτη πείνα για λίγες μέρες και στο τέλος ψόφησε. Ο Χότζας ήταν απαρηγόρητος για το χαμό του ζώου. Στους φίλους και συγγενείς που προσπάθησαν να μάθουν την αιτία της τόσης θλίψης απαντούσε: «Δε με νοιάζει τόσο που τον έχασα. Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο απ' όλα είναι ότι μόλις συνήθισε να μην τρώει, ψόφησε».
Βέβαια, με όλα όσα βιώνει το υποζύγιο, ο κυρ Μέντιος, καθόλου απίθανο να ξυπνήσει μονομιάς και νάρθει ανάποδα ο ντουνιάς!!! Και τότε... ο νοών νοείτω...