Η ηχώ των χειροκροτημάτων που εισέπραξε ο ΚώσταςΚαραμανλής στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο ακόμα βουίζει στ’ αυτιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σχεδόν ταυτόχρονα με τις ανοίκειες και ενορχηστρωμένες συκοφαντικές επιθέσεις σε βάρος του πρώην Πρωθυπουργού, έζησε ο Πρόεδρος της Ν.Δ., στη ΔΕΘ, ένα αντιστρόφως ανάλογο αποτέλεσμα απ’ αυτό που επιδίωξαν φιλικά του Μέσα Ενημέρωσης.
Δύο-τρεις ακόμη τέτοιες συμπεριφορές αν επιφυλαχθούν στον Καραμανλή, θα φύγουμε από τη σφαίρα του «τυχαίου» και θα είναι αρκετές για να πεισθούμε ότι ο Μητσοτάκης δεν θέλει στα πόδια του τον Καραμανλή. Πολύ δε, περισσότερο αν κι αυτές οι επιθέσεις μείνουν ασχολίαστες και αναπάντητες από τη Ν.Δ.
Ειλικρινά, απορώ με τους συμβουλάτορες του Αρχηγού της Ν.Δ. και τον ίδιο τον Μητσοτάκη.
Μπορώ να δεχθώ την διαφορετικότητα του νεοφιλελευθερισμού, που εκφράζει ο Κυριάκος, από την κοινωνική κεντροδεξιά αντίληψη του Καραμανλή. Ας πούμε ότι σε αυτή τη διαφορά οφείλεται η απροθυμία του πρώτου να υπερασπισθεί πολιτικές επιλογές και πρακτικές του πρώην Πρωθυπουργού, κατά τη διάρκεια των 5,5 χρόνων που κυβέρνησε τον τόπο.
Γιατί, όμως, η ίδια απροθυμία και σε ζητήματα που δεν άπτονται της όποιας ιδεολογικοπολιτικής διαφορετικότητας; Γιατί δεν μέμφεται τους ελεεινούς συκοφάντες του Καραμανλή για τα ανύπαρκτα σκάνδαλα του Βατοπεδίου και των δομημένων ομολόγων;
Εξεδόθησαν τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις και όλοι οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Παρά ταύτα, πλήρης η αφωνία της Ν.Δ. Ούτε μια ανακοίνωση, έστω για δείγμα…
Ρητορικό το ερώτημα για τον κ. Μητσοτάκη. Δεν θα το απαντήσει. Εμείς, όμως, δεν δικαιούμαστε να μένουμε απαθείς, μπροστά σε τέτοια ατοπήματα.
Οφείλουμε, τουλάχιστον, να δίνουμε εξηγήσεις για τους λόγους που παρατηρούνται τέτοιες απρέπειες.
Λοιπόν, χωρίς περιστροφές, εκείνο το μιντιακό σύστημα που θεωρούσε θανάσιμο εχθρό του τον Καραμανλή, διότι δεν τύγχανε της εύνοιάς του, είναι ακριβώς το ίδιο που σήμερα «προμοτάρει» την επιδίωξη του Μητσοτάκη να γίνει Πρωθυπουργός.
Δεν έχει κανείς την απαίτηση να μην «μιλιέται» ο Κυριάκος με τους εχθρούς του Καραμανλή.
Φαντάζομαι, ωστόσο, ότι αξίωση του άδολου «νεοδημοκράτη» είναι να μην κατασυκοφαντείται ο δημοφιλής πρώην Αρχηγός του και ο Μητσοτάκης να κάνει την… πάπια.
Φαίνεται, όμως, ότι ο Πρόεδρος της Ν.Δ. έχει κάνει τις επιλογές του. Έχει ανέβει στο άρμα του Σημητισμού και του άκρατου φιλελευθερισμού, χωρίς να νοιάζεται για τις ιστορικές καταβολές και τον ιδρυτικό αξιακό και ιδεολογικοπολιτικό κώδικα της παράταξης που ηγείται.
Με άλλα λόγια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρέσκεται στην ιδέα της περιθωριοποίησης του Κώστα Καραμανλή.
Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι καταλυτικό:
Είναι δυνατόν ένας περαστικός από τη Ν.Δ. Μητσοτάκης να βάλει στη «ναφθαλίνη» τη συνείδηση της παράταξης;
Υποψιάζομαι ότι δεν έχει σκεφθεί τη δύναμη ενός τέτοιου ερωτήματος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά κι αν λαθεύω, δεν θέλει να παραδεχθεί ότι η απάντηση είναι όχι.
Εκτός κι αν έχει κάνει την επιλογή του και εκτιμά ότι ποιο πολύ μελλοντικά θα την βολέψει η ύπαρξη ενός απόλυτα ελεγχόμενου κόμματος από τον ίδιο, της τάξης του 5-10%.
Όπως και να χει, ο πολιτικός χρόνος που κυλάει, φέρνει όλο και πιο κοντά την ώρα που ο Κώστας Καραμανλής θα επανέλθει «καβάλα στο άλογο», στην καθημερινότητά μας. Είναι τόσα και τέτοια τα σημάδια, που φαίνεται ευδιάκριτα στον πολιτικό ορίζοντα ο ερχομός του!
*Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος και ανεξάρτητος βουλευτής Αχαΐας