Λίγες μέρες μένουν ακόμα για την πρώτη μέρα του νέου έτους και πώς να μπει καλά ο χρόνος αν δεν έχεις πάει την τελευταία Πέμπτη του 2016, σινεμά...Πέντε ταινίες, πέντε λόγοι να πας σινεμά, συν έναν ακόμα όταν θυμηθείς πόσο χορταστικά είναι τα ζεστά ποπ κορν που παίρνεις πάντα και μασουλάς στην αίθουσα.
Passengers
Σε ένα ταξίδι ρουτίνας στο διάστημα σε καινούργιες κατοικίες, δυο επιβάτες ξυπνούν από τις χρονοκάψουλές τους 90 χρόνια νωρίτερα όταν το σκάφος τους εμφανίζει σημάδια αποσύνθεσης. Κι ενώ ο Jim (Chris Pratt) και η Aurora (Jennifer Lawrence) αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στον διαστημικό σταθμό –έχοντας όμως όλες τις ανέσεις που θα μπορούσε κανείς να ζητήσει-, ξαφνικά ερωτεύονται. Και κάπου εκεί ανακαλύπτουν πως το σκάφος τους είναι ένας αιωρούμενος τάφος, και οι δυο τους είναι οι μοναδικοί που θα μπορούσαν να σώσουν τους υπόλοιπους 5.000 επιβαίνοντες. Όσo μέτρια και να είναι η ταινία, θα πάμε για την Τζένιφερ Λόρενς.
Γιατί Αυτόν;
Κατά τη διάρκεια των γιορτών, ο Νεντ (Μπράιαν Κράνστον), ένας υπερπροστατευτικός αλλά τρυφερός πατέρας, και η οικογένειά του επισκέπτονται την κόρη του στο Στάνφορντ, όπου γνωρίζει τον μεγαλύτερό του εφιάλτη: τον καλοπροαίρετο αλλά απροσάρμοστο φίλο της, Λερντ (Τζέιμς Φράνκο). Μια αντιζηλία ξεκινάει, και συνάμα ο πανικός του Νεντ μεγαλώνει όταν συνειδητοποιεί πόσο χαμένος νιώθει στον πολυτελή κόσμο της τεχνολογίας, αλλά και όταν μαθαίνει ότι ο Λερντ σχεδιάζει να ζητήσει την κόρη του σε γάμο. H σαχλοαμερικανιά της εβδομάδας με τον Τζέιμς Φράνκο.
To Σινικό Τείχος
Όταν δύο μισθοφόροι πολεμιστές (Ματ Ντέιμον, Πέδρο Πασκάλ) κατά τη διάρκεια της αναζήτησής τους για πυρίτιδα, φυλακίζονται στο Σινικό Τείχος, διαπιστώνουν τον πραγματικό λόγο που αυτό κατασκευάστηκε. Καθώς κύματα επιδρομών υπερφυσικών τεράτων που, σύμφωνα με το θρύλο, «ξυπνούν» κάθε 60 χρόνια, πολιορκούν το Τείχος, η αναζήτησή της μοίρας μετατρέπεται σε ένα ταξίδι ηρωισμού. Οι δύο μισθοφόροι ενώνονται με έναν τεράστιο στρατό επανδρωμένο με τους καλύτερους πολεμιστές της Κίνας προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή τη φαινομενικά ασταμάτητη δύναμη. Η ταινία της εβδομάδας του Ζανγκ Γιμού.
Ποίηση χωρίς τέλος
Βρισκόμαστε στο Σαντιάγο της Χιλής. Τη δεκαετία του ’40 και του ’50 ο «Αλεχαντρίτο» Χοδορόφσκι αποφασίζει να γίνει ποιητής, ενάντια στη θέληση της οικογένειάς του. Μπαίνοντας στους κύκλους της καλλιτεχνικής αβάν γκαρντ της εποχής, ο εικοσάχρονος Αλεχάντρο θα γνωρίσει τον Ενρίκε Λιν, τη Στέλλα Ντίαζ, τον Νικάνορ Πάρρα και άλλους πολλά υποσχόμενους αλλά άγνωστους ακόμα νεαρούς συγγραφείς, που στη συνέχεια θα γίνουν οι Μεγάλοι της μοντέρνας λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. To αυτοβιογραφικό φιλμ του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι είναι...ποίηση.
Η χορεύτρια
H αληθινή ιστορία της Λόι Φούλερ που μάγεψε το Παρίσι της Μπελ Επόκ με το χορό της, το δυναμισμό της και το σχεδόν πρωτόγονο ένστικτο επιβίωσής της. Ακόμη και μπροστά στο φόβο του μόνιμου τραυματισμού ή της τύφλωσης, η φλογερή Λόι δε σταματούσε σε τίποτα, προκειμένου να τελειοποιήσει το χορό της. Επίσημη συμμετοχή στο τμήμα «Ενα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών. Αυτό τα λέει όλα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
«Ρόζα της Σμύρνης»: Μια ερωτική σχέση και μια μεγάλη ιστορία
Μάνα θα πάω στο Χόλιγουντ: Κόσμε πήγαινε στο Θέατρο Ιλίσια!
Κριτική για τον "Doctor Strange": Είναι όντως περίεργος
Κριτική για τον Λογιστή (Accountant): Πήγαινε να τον δεις, μην πας για τα λογιστικά σου
Κριτική για "Μις Πέρεγκριν: Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά": Μάπα
Suicide Squad: Η ομάδα αυτοκτονίας τα έχει όλα και δεν έχει και τίποτα
Χθες είδαμε το Warcraft και ήταν αριστούργημα
Είδαμε το "Nice Guys" και είναι όντως καλά παιδιά!