Στις 24 Ιανουαρίου 1965, πεθαίνει, πλήρης ημερών σε ηλικία 91 ετών, ο σημαντικότερος Βρετανός πολιτικός ηγέτης του 20ου Αιώνα, ο επονομαζόμενος και «Πατέρας της Νίκης», Σερ Ουίνστων Τσώρτσιλ, ο οποίος το 2002, σε δημοψήφισμα που διοργανώθηκε από το BBC, είχε αναδειχθεί ως ο «Μεγαλύτερος Βρετανός όλων των εποχών»
Ο Σερ Ουίνστων υπήρξε Άγγλος, κατά σειρά, στρατιωτικός, δημοσιογράφος, πολιτικός και συγγραφεύς, βραβευμένος το 1953 με το Νομπέλ Λογοτεχνίας, για το σπουδαίο, πεντάτομο, έργο του «Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος» και τα όσα αποκαλυπτικά παρουσιάζονται εκεί για το προσκήνιο και κυρίως για το παρασκήνιο μιας παγκοσμίου συγκρούσεως, της οποίας αυτός ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών και αναμφισβητήτως ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες της τελικής νίκης των Συμμάχων.
Αξίζει να επισημανθεί ότι διετέλεσε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας για 9 χρόνια συνολικώς, σε δύο περιόδους (1940-1945, 1951-1955), από τις οποίες η πρώτη ήταν αμιγώς η πολεμική περίοδος του Β’ΠΠ, ενώ η δεύτερη μία περίοδος, όπου η άλλοτε κραταιά Βρετανική Αυτοκρατορία, «όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ», είχε αρχίσει να διαλύεται και πολλές χώρες, πρώην αποικίες της, να αποκτούν είτε με ομαλό τρόπο , είτε με αιματηρές επαναστάσεις την ανεξαρτησία τους.
Στις 30 Νοεμβρίου 1874, γεννήθηκε ο Ουίνστων Λίοναρντ Σπένσερ-Τσώρτσιλ, όπως είναι το πλήρες όνομά του, στο ανάκτορο Blenheim της Οξφόρδης, από εύπορη οικογένεια ευγενών, του πολιτικού Ράντολφ Τσώρτσιλ και της Αμερικανίδος Τζένι Τζέρομ, κόρης του τραπεζίτη και ιδιοκτήτη των New York Times, Λέοναρντ Τζέρομ.
Ο νεαρός Τσώρτσιλ ήταν κακός μαθητής και με δυσκολία πέρασε τις εξετάσεις για να εισέλθει στη φημισμένη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Sandhurst, την «κοιτίδα» του «σώματος» των Βρετανών αξιωματικών του Στρατού Ξηράς. Παρόλα αυτά όμως διακρίθηκε όλως ιδιαιτέρως στη διάρκεια της φοιτήσεώς του σε αυτήν, με αποτέλεσμα να αποφοιτήσει 8ος μεταξύ 150 συμμαθητών του – με την Τάξη του 1892 – και να καταταγεί ως νεαρός Ανθυπίλαρχος σε επίλεκτο Σύνταγμα Ιππικού, σε ηλικία 21 ετών!
Όπως και το σύνολο σχεδόν των συμμαθητών του, τα επόμενα χρόνια ακολούθησε το Σύνταγμά του σε διάφορες εκστρατείες στην Ινδία, την Αίγυπτο και τη Νότιο Αφρική, μαζί με άλλες μονάδες φυσικά του Βρετανικού Στρατού, ενώ ταυτόχρονα εκτελούσε και καθήκοντα «πολεμικού ανταποκριτή», στέλνοντας διάφορα άρθρα στον βρετανικό τύπο της εποχής.
Το 1899, σημειώθηκε η πρώτη του προσπάθεια να εισέλθει στην πολιτικό κονίστρα, ως υποψήφιος των Συντηρητικών, αλλά απέτυχε μετ’επαίνων!
Τελικώς, το 1900, εκλέχτηκε βουλευτής των Συντηρητικών από το οποίο το 1904 έφυγε, επειδή διαφώνησε πολιτικά, και εντάχθηκε στο κόμμα των Φιλελευθέρων.
Τα επόμενα χρόνια διετέλεσε υφυπουργός Αποικιών, υπουργός Εμπορίου και Εσωτερικών. Στα πρώτα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (Α’ΠΠ) ο Τσώρτσιλ υπηρετεί ως Υπουργός Ναυτικών (Πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου, είναι ο επίσημος τίτλος του αξιώματός του), σε μία χώρα, όπου το Βασιλικό Ναυτικό της (Royal Navy), λόγω της σπουδαιότητός του στην προστασία των θαλάσσιων οδών επικοινωνίας και εμπορίου με τις ανά τον κόσμο αποικίες, θεωρείται – ακόμη ως σήμερα – το πρώτο τη τάξει εκ των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, τότε ήταν μόλις δύο, αφού η Βασιλικές Αεροπορικές Δυνάμεις (RAF) συγκροτήθηκαν ως ξεχωριστός Κλάδος την 1η Απριλίου 1918. Από τη θέση του Πρώτου Λόρδου του Βρετανικού Ναυαρχείου, ο Τσώρτσιλ παραιτήθηκε το 1915, δεχόμενος σφοδρότατες επικρίσεις για την ατυχή έκβαση της εκστρατείας των Δαρδανελλίων, που είχε κοστίσει δεκάδες χιλιάδες απώλειες μεταξύ των στρατιωτών και των ναυτών τόσο της Κοινοπολιτείας όσο και των Συμμάχων γενικότερα.
Το 1917, διαρκούντος του η διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Τσώρτσιλ ως υπουργός Εφοδιασμού εργάζεται με ιδιαίτερο ζήλο στο θέμα της μαζικής παραγωγής αρμάτων, γεγονός που έχει σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξη του πολέμου.
Την περίοδο 1922-24, ο Τσώρτσιλ ασχολήθηκε εντατικά με τη συγγραφή, έχοντας επιστρέψει στο Συντηρητικό κόμμα και παραμένοντας για μία ολόκληρη δεκαετία ένα απλό μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων, περίοδο γόνιμη όμως από συγγραφικής πλευράς, καθώς δημοσιεύονται πλήθος έργων του.
Ο ίδιος είχε αντιληφθεί εγκαίρως και από πολύ νωρίς τι θα σηματοδοτούσε η άνοδος των Ναζί του Χίτλερ στη Γερμανία και επεσήμαινε, όπου και όταν μπορούσε, τους κινδύνους από μία τέτοια εξέλιξη. Όταν κατέρρευσε η κυβέρνηση του Νέβιλ Τσάμπερλαιν, ο οποίος είχε υπογράψει τη λεγόμενη «Συμφωνία του Μονάχου», το 1938 μεταξύ Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας και Ιταλίας, ότι…δεν θα γίνει πόλεμος, αυτό το «χαρτί» δεν κράτησε παρά μόνο ένα χρόνο, αφού ο Β’ΠΠ ξέσπασε την 1η Σεπτεμβρίου 1939. Τότε ακριβώς ήταν που είχε έλθει ιστορικώς «η ώρα του Τσώρτσιλ».
Στις 10 Μαΐου 1940, ο Τσώρτσιλ ανέλαβε Πρωθυπουργός και στην πρώτη του ομιλία στη Βουλή των Κοινοτήτων ‘ηταν απολύτως σαφής και ειλικρινής προς τους συμπατριώτες του: «Δεν έχω τίποτε να σας προσφέρω, εκτός από αίμα, μόχθο, δάκρυα και ιδρώτα». Τότε, τις πολύ δύσκολες ώρες, θέτει ως μόνο στόχο της κυβερνήσεώς του και της χώρας του την ολοκληρωτική νίκη επί του εχθρού.
Συνεργάζεται στενότατα με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Ρούζβελτ, ενώ το 1942 συγκροτείται η τριμερής συμμαχία Βρετανίας, ΗΠΑ και Σοβιετικής Ενώσεως, με τη χάραξη κοινής προσπάθειας για την τελική νίκη των Συμμάχων.
Ο Τσώρτσιλ έχει ενεργό συμμετοχή στα της Ελλάδος στη σύναψη των συμφωνιών του Λιβάνου (20 Μαΐου 1944) και της Καζέρτας (26 Σεπτεμβρίου 1944), στέλνοντας στρατεύματα στην Ελλάδα από τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ενώ το Δεκέμβριο του 1944, στη Μάχη των Αθηνών, βρετανικά στρατεύματα μαζί με λίγες ελληνικές δυνάμεις, υποστηρίζουν τις κυβερνητικές δυνάμεις και χτυπούν τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, συμβάλλοντας καθοριστικώς στην επικράτηση της νόμιμης ελληνικής κυβερνήσεως, που είχε τη βρετανική έγκριση. Μάλιστα, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1944, έρχεται ο ίδιος στην Αθήνα και ουσιαστικώς καθορίζει την έκβαση της εμφύλιας αναμετρήσεως.
Το Φεβρουάριο του 1945, ο Τσώρτσιλ είναι ένας εκ των συμμετεχόντων στη Διάσκεψη της Γιάλτας, διάσημο θέρετρο στη Μαύρη Θάλασσα, μαζί με τους Ρούζβελτ και Στάλιν, όπου συμφώνησαν το μεταπολεμικό «μοίρασμα του κόσμου», σε «σφαίρες επιρροής».
Μετά το τέλος του Β’ΠΠ ο Τσώρτσιλ χάνει τις εκλογές του 1945, αλλά παραμένει ο ένας μεγάλος ηγέτης ο οποίος εργάζεται για τον συνασπισμό δυτικών χωρών που στη συνέχεια αποτέλεσαν τον «πυρήνα» του ΝΑΤΟ και σε αυτόν οφείλεται ο όρος «Σιδηρούν Παραπέτασμα» που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά για να περιγράψει τη σφαίρα επιρροής των Σοβιετικών στην ανατολική Ευρώπη, σε αντιδιαστολή με την των δυτικών συμμάχων.
Το 1951, σε ηλικία 77 ετών, ξανακερδίζει τις εκλογές και γίνεται για δεύτερη περίοδο Πρωθυπουργός. για να παραιτηθεί το 1955, όχι όμως και από βουλευτής, κάτι που έκανε τελικώς, τον Ιούλιο του 1964, λίγο πριν πεθάνει έξι μήνες αργότερα, στις 24 Ιανουαρίου 1965, χτυπημένος από εγκεφαλικό σε ηλικία 91 ετών.
Από το 1908 ήταν νυμφευμένος με την Κλημεντίνη Χόζιερ, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το όνομα του Τσώρτσιλ δόθηκε και σε ένα πανίσχυρο πολεμικό σκάφος του Αμερικανικού Ναυτικού, το αντιτορπιλλικό κατευθυνομένων βλημάτων USS “Winston Churchill” (DDG-81), κλάσεως “Arleigh Burke”, και προς τιμήν του οι Αμερικανοί «παραβίασαν» τον αυστηρότατα θεσμοθετημένο κανονισμό ονοματοδοσίας όλων των σκαφών του ναυτικού τους όπου απαγορεύεται αυστηρώς, να δίδονται σε αυτά ονόματα αλλοδαπών, όσο φίλοι και αν είναι προς τις ΗΠΑ. Η εξαίρεση για τον Τσώρτσιλ βασίστηκε στο τυπικό ότι είχε μητέρα Αμερικανίδα, ως εκ τούτου ήταν κατά το ήμισυ Αμερικανός και έτσι επιτράπηκε «νομοτύπως» η εκτροπή από τον αυστηρό κανόνα!