Μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου απο την κυβέρνηση της Αριστεράς ,έγινε πλέον εμφανής η αλλαγή στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Με το νέο της αφήγημα, η κυβέρνηση εγκαταλείπει την κλασική ρητορική της αριστεράς με την οποία κέρδισε την εξουσία την πρώτη φορά και πορεύτηκε μέχρι τον Ιούλιο του 2015 και προσπαθεί να μετακινηθεί προς τους Σοσιαλδημοκρατές και τους Κεντρώους.
Απο την άλλη, προσπαθεί να απαλλαγεί απο την κατηγορία εξαπάτησης του λαού που της προσάπτει σύσσωμη η αντιπολίτευση.
Αυτό έγινε ξεκάθαρο, στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το πολυνομοσχέδιο. Ο κ. Τσίπρας εν μέσω μιας ευθείας επίθεσης προς την αξιωματική αντιπολίτευση, είπε δημοσίως, ότι «ο λαός ήξερε, όταν μας ψήφιζε τον Σεπτέμβριο του 2015».
Πρόκειται για μια αποστροφή του λόγου του με ένα και μόνο στόχο: να μεταφέρει μέρος της ευθύνης στον λαό, «που ήξερε».Αλλά και να ανακτήσει το χαμένο “ηθικό πλεονέκτημα”.Μόνο ο λαός δεν ήξερε οτι ο ΕΝΦΙΑ θα αυξηθεί,όπως και ο ΦΠΑ,ουτε την καταιγίδα των έμμεσων φόρων.
Πίσω, στο καλοκαίρι του 2015, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπροστά στο φάσμα της εξόδου από το ευρώ, έφερε μια συμφωνία, την οποία στήριξαν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η συμφωνία δεν περιελάμβανε μέτρα, αφού εκείνα θα αποφασίζονταν εκ των υστέρων. Είχε όμως απ ότι φαίνεται γκρίζα σημεία, τότε κάποιοι μιλούσαν για ουρές στη συμφωνία,που έρχονται τώρα σιγά-σιγά στην επιφάνεια, όπως το περιβόητο Ταμείο, το οποίο στην πράξη, απορροφά τον εθνικό πλούτο για τον επόμενο αιώνα.
Είναι αυτή η στρατηγική επιλογή του Πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ που προκαλεί το ενδιαφέρον. «Ο λαός ψήφισε, ο λαός έχει και την ευθύνη.» Μόνο που ο λαός, για να κρίνει σωστά, θα πρέπει να έχει και πλήρη γνώση. Και αυτό, το κυβερνόν κόμμα, δεν το εκανε, αφού είπε μόνο τη μισή αλήθεια.Παρέμεινε σταθερό στην αυταπάτη της σκληρής διαπραγμάτευσης και μιας «νέας Ευρώπης» που τελικά ως μόνο αποτέλεσμα είχε την ψήφιση του σκληρότερου μνημονίου μέχρι σήμερα αλλά και τη γέννηση του “νέου” ΣΥΡΙΖΑ.
Στην παρούσα φάση, οι συνθήκες για το κυβερνόν κόμμα φαίνονται ευνοϊκές.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν να αντιμετωπίσουν πολυμέτωπα προβλήματα και μια από σειρά από προκλήσεις, που τους οδηγούν σε ευνοϊκότερη αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος.Φοβούμενοι ενα ντόμινο στην Ευρωζώνη, προσπαθούν να μην διαταράξουν τις λεπτές ισορροπίες που έχουν δημιουργηθεί. Το Βρετανικό δημοψήφισμα, οι μεγάλες διαδηλώσεις στην Γαλλία, οι ερχόμενες εκλογές στη Γερμανία, η διαρκής άνοδος της ακροδεξιάς όπως στην Αυστρία, που παρ’ ολίγο να έρθει και στην εξουσία(!) αποτελούν συμμάχους της Ελλάδας, χωρίς αυτοί να προέρχονται από κάποιο σχέδιο, ή κάποια στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης.
Η διακυβέρνηση της χώρας επηρεάζεται απόλυτα από τους «οιωνούς» που ευτυχώς αυτή τη φορά δείχνουν θετικοί.
Φυσικά, πριν και πάνω απ όλα, η κυβέρνηση πρέπει να βάλει στην άκρη τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και να αναλάβει την ευθύνη της. Μια ευθύνη, που βολικά και εύκολα, θέλει τώρα να μοιραστεί με τον λαό.