Μπορεί ο πρωθυπουργός να δηλώνει σε όλου στους τόνους ότι θα εξαντλήσει την τετραετία και πως οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019 ωστόσο μάλλον λέει φωνακτά αυτό που δυνητικά θα ήθελε να συμβεί.
Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας, όπως άλλωστε και κάθε πρωθυπουργός, δεν θέλει να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία. Και στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων όλοι οι προκάτοχοί του επιζητούταν χρόνο ώστε να μπορέσουν να «γυρίσουν το παιχνίδι».
Με τη μόνη διαφορά όλοι οι, προ Τσίπρα πρωθυπουργοί, έφυγαν πριν προλάβουν όχι μόνο να γυρίσουν το κλίμα αλλά και πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν το έργο για το οποίο είχαν δεσμευτεί. Και η χώρα πήγαινε συνέχεια πίσω ενώ οι ίδιοι ξεκινούσαν τη θητεία τους με τα «κάρβουνα στα χέρια».
Τούτο έγινε γιατί όλοι (μηδενός εξαιρουμένου) βιάζονταν να κάτσουν στην ηλεκτρική καρέκλα του πρωθυπουργού αγνοώντας την «καυτή πατάτα» που έπαιρναν στα χέρια τους.
Τούτο αυτό συνέβη και με τον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος βιαζόταν να παραλάβει από τον Λουκά Παπαδήμο, υψώνοντας αντιμνημονιακές κορώνες και εν τέλει αναγκάστηκε να συμβιβαστεί μόλις έκατσε στην καρέκλα και να «πληρώσει» τις προεκλογικές αμντιμνημονιακές κορώνες του με τη διάσπαση και τη δημιουργία των ΑΝΕΛ οι οποίοι μετά έγιναν και κυβερνητικοί εταίροι.
Τούτο αυτό έγινε και με τον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος επικαλούμενος ότι θα σκίσει τα μνημόνια βιάστηκε να εμποδίσει τον Αντώνη Σαμαρά να ολοκληρώσει το έργο της ανάκαμψης η οποία είχε αρχίσει δειλά-δειλά να αχνοφαίνεται.
Τούτο αυτό συμβαίνει τώρα και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη που από την επόμενη της εσωκομματικής του νίκης ζητά εκλογές έχοντας την ελπίδα ότι δεν θα παραλάβει πολλές «καυτές πατάτες». Αλλά φευ!!!!
ο
Στην παρούσα φάση ο Αλέξης Τσίπρας έχει μπροστά του τη β αξιολόγηση και στο μόνο που ποντάρει είναι να καταφέρει (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο) να πάρει τη β αξιολόγηση χωρίς μέτρα και κυρίως χωρίς να αναγκαστεί να δεσμευτεί για ένα 4 μνημόνιο.
Θα καταφέρει;; Η ιστορία των 7 χρόνων δείχνει πως όχι. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει… τελευταία.
Ο Αλέξης Τσίπρας σε αυτή τη χρονική στιγμή «παίζει τα ρέστα» του και προς τα μέσα και προς τα έξω. Με άλλα λόγια αφήνει να εννοηθεί προς τα έξω ότι «ή τον διευκολύνουν ή πάει σε εκλογές». Το τους είπε, άλλωστε, ξεκάθαρα και ο κ. Τσακαλώτος καίτοι το «διέψευσε».
Τώρα να μου πείτε σε τι ελπίζει ο Αλέξης Τσίπρας και παίζει πολιτικό πάρτα όλα» μέρες που είναι;;
Ελπίζει ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε αναταραχή ευρισκόμενη σε προεκλογική περίοδο (Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία) και επιπλέον σε στάση αναμονής γύρω από τις προθέσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ που αναλαμβάνει από 1-1-2017.
ο
Ο Αλέξης Τσίπρας συνυπολογίζει όλα τα παραπάνω και σπεύδει, με συναντήσεις του με τους ευρωπαίους ηγέτες, να τους τα «ψιθυρίσει στο αυτί» και αν βρει «ευήκοα ώτα» να συνεχίζει να κυβερνά αυτόν τον τόπο. Αν, όμως δεν βρει να οδηγήσει τη χώρας σε εκλογές με όλα τα μέτωπα ανοικτά (αξιολόγηση, 4 μνημόνιο, Κυπριακό κλπ) και να δώσει ένα «τσουβάλι» καυτές πατάτες στον επόμενο. Ήτοι τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Από προχθές είναι εμφανής η στρατηγική του. Σπεύδει να ανακοινώσει (δύο μέρες πριν την ομιλία του στη βουλή για τον προϋπολογισμό) τη 13 «σύνταξη-βοήθημα» στους χαμηλοσυνταξιούχους και τον μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά που πλήττονται από το προσφυγικό.
Με την κίνησή του αυτή επεδίωκε τα παρακάτω:
*«έκλεινε το μάτι» τους οικονομικά ασθενείς (target gpoup) του στις προηγούμενες εκλογές και τώρα αναποφάσιστοι ότι είναι συνεπής στις δεσμεύσεις του και ότι αυτοί είναι η πρώτη του προτεραιότητα.
*τόνωνε τους βουλευτές του για να μπορούν να έχουν ένα «άλλοθι» για αυτά που καλούνται να ψηφίσουν ακόμη.
*έδινε μήνυμα στους έξω ότι είναι με το ένα πόδι έτοιμος για εκλογές.
*και επιπλέον, καλλιεργούσε κλίμα προεκλογικής περιόδου για να είναι έτοιμος για όλα μετά τις γιορτές.
Άλλωστε και στην ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, ελαχίστως απευθυνόταν, στους μέσα. Κυρίως απευθυνόταν στους ξένους δίνοντας τους το στίγμα των προθέσεων του.
Τι θα επιδιώξει από δω και πέρα ο πρωθυπουργός;;
Θα επιδιώξει με τους ευρωπαίους ηγέτες κυρίως τους Γερμανούς αυτό που λέει. «Πολιτική λύση» και θα επιχειρήσει, μαζί τους, να βρει μία φόρμουλά με το «σκληρό ΔΝΤ». Θα προσπαθήσει δηλαδή να κλείσει τη β΄ αξιολόγηση χωρίς νέα μέτρα και με μία έμμεση πλέον παρουσία (ίσως υπό τύπου συμβούλου) του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Το ερώτημα είναι «θα του βγει;».
Οι πιθανότητες είναι λίγες. Και το ξέρει ο πρωθυπουργός. Απλώς παίζει τα ρέστα του και γι ΄αυτό καλλιεργεί και το προεκλογικό κλίμα εντός των τοιχών με εξαγγελίες.
Άλλωστε, στους υπολογισμούς του υπάρχει ζωντανό το σενάριο να οδηγηθεί σε εκλογές στις αρχές του 2017 μετά από σύγκρουση με τους θεσμούς, να δυσκολέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη με το «καλημέρα» οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές με λίστα και αφήνοντας του όλα τα μέτωπα ανοικτά και να περιμένει την «απλή αναλογική».
Άλλωστε, την άνοιξη του 2019 η ό, ποια κυβέρνηση προκύψει έχει κάλπες για ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές.
Αυτό από μόνο του προδικάζει ότι ακόμα και αν ο πρωθυπουργός καταφέρει όλα όσα στοχεύει η πιθανότητα να γίνουν εκλογές στο τέλος της τετραετίας είναι απειροελάχιστη.
Απλώς, θα γίνουν μέσα στο 2018 και όχι «άρον-άρον» το 2017.
Όπως και αν έχει, λοιπόν, το 2017 από την πρώτη του μέρα θα είναι ένα εκλογικό… έτος.
Τώρα αν θα στηθεί η κάλπη ή οι προϋποθέσεις αυτό βρίσκεται στο «50%-50%). Το σίγουρο είναι ότι ο πρωθυπουργός εκεί στο γύρισμα του χρόνου θα γνωρίζει αν θα κερδίσει το φλουρί της παράτασης του βίου του για ένα χρόνο ή της κάλπης.