Ναι, υπάρχει ακόμα ελπίδα. Μπορεί το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας –με τη βοήθεια και των ΜΜΕ- να παραμένει σάπιο και ανθελληνικό, ορθώνοντας ένα πελώριο τείχος μπροστά από την αλήθεια, αλλά κάποιες αρχές στέκονται στο ύψος τους, προστατεύοντας και την δημοκρατία και την ιστορία και τους πολίτες που γεννήθηκαν και ζουν σε τούτο τον τόπο.
Όσα με περίεργη και ένοχη σπουδή αποκρύπτει η πολιτική εδώ και έξι χρόνια, ανέλαβε να φέρει στο φως η ελληνική Δικαιοσύνη. Η υπόθεση Γεωργίου και ΕΛΣΤΑΤ και όσα κατ' εντολή των «αφεντικών» του (Δ.Ν.Τ. – EUROSTAT) έκανε σε βάρος του ελληνικού λαού είναι ένα ζήτημα εθνικό.
Στην ουσία είναι μόνο εθνικό. Το πόσοι και ποιοι εμπλέκονται σ' αυτή την ιστορία και σε τι βαθμό, είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να το αναδείξει. Και θα το αναδείξει, όσα εμπόδια και αν βάλουν Ευρωπαίοι και Έλληνες πολιτικοί και αξιωματούχοι. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν ως πρότυπο τον Γεώργιο Τερτσέτη και τον Αναστάσιο Πολυζωίδη και όχι τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε...
Αυτό που φοβάται η Κομισιόν και το ΔΝΤ και οι εν Ελλάδι συνεργάτες τους, είναι ότι μέσα από τη Δικαιοσύνη θα ξετυλιχτεί το κουβάρι της αλήθειας και θα αποκαλυφθούν τα πραγματικά αίτια της εληνικής χρεοκοπίας. Κι αυτή τη φορά κανένα κανάλι, κανένα ραδιόφωνο, καμιά εφημερίδα δεν θα μπορεί να προστατεύσει τους ενόχους.
Η απαράδεκτη παρέμβαση Επιτρόπων της Ε.Ε. στην υπόθεση της παραπομπής Γεωργίου στη Δικαιοσύνη, καταδεικνύει πανικό που οδηγεί σε ένα στυγνό εκβιασμό. Και μόνο το γεγονός ότι συνέδεσαν μια καθαρά εθνική υπόθεση με τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους και την αξιολόγηση, αποτελεί προσβολή για την Ελλάδα και ένδειξη συμμετοχής (σε τι βαθμό θα το μάθουμε) στην προεργασία που έγινε για να μπει η χώρα σε τροχιά μνημονίων.
Κατανοώ, ότι και το ΔΝΤ και η ΕΚΤ και η Κομισιόν θα κάνουν ότι μπορούν για να προστατέψουν τον δικό τους άνθρωπο. Τον Γεωργίου. Η ελληνική κυβέρνηση όμως, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν έχουν κανένα λόγο να εμποδίσουν τη Δικαιοσύνη να φτάσει στην αλήθεια. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι αρωγοί σ' αυτή την εθνική προσπάθεια αναζήτησης των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν στην χρεωκοπία. Δεν είναι όμως. Κι αυτό παραμένει ένας γρίφος.
Ένα τεράστιο ερωτηματικό μπαίνει δίπλα στις προθέσεις τους και στο ρόλο που διαδραμάτισαν σ' αυτήν την επταετία της καταστροφής. Πόσοι από αυτούς που κυβέρνησαν τη χώρα από το 2009 και μετά, γνώριζαν την αλήθεια αλλά παρόλα αυτά, παρέκαμψαν το εθνικό συμφέρον με αντάλαγμα την εξουσία;
Πόσοι από αυτούς πρόσφεραν χρόνο και κάλυψη στους πρωτεργάτες του εθνικού διασυρμού;
Πόσοι από αυτούς συνετέλεσαν στην φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, υπακούοντας στις εντολές και στα σχέδια των καρτέλ και των βαρώνων της παγκοσμιοποίησης; Πόσοι από αυτούς κοροιδεύουν ακόμη τους Έλληνες πολίτες και ζητούν την ψήφο τους...για να τους ξανασώσουν;
ΥΓ : Σε αυτή τη μαύρη περίδο (2009-2016) για το ελληνικό έθνος, όποιος τολμούσε να διεκδικήσει το δίκιο του, ή να κατονομάσει τους πατέρες των μνημονίων έπεφτε θύμα μπούλινγκ από πολιτικούς και ΜΜΕ. Κατηγορούταν ως γραφικός, επικίνδυνος και οπισθοδρομικός. Ακριβώς έτσι το 2012 η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (με την επίμονη παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη) αποφάσισε τη διαγραφή μου. Τέσσερα χρόνια μετά τους ευχαριστώ δημόσια γιατί και επισήμως δεν είχα καμιά –εκούσια ή ακούσια- συμμετοχή στην καταστροφή της χώρας μου.
ΥΓ 1: Η ίδια η ΕΛΣΤΑΤ κατήγγειλε τον Γεωργίου και τις μεθόδους που χρησιμοποίησε. Το να προσπαθεί ο πολιτικός κόσμος να κάνει το άσπρο, μάυρο και να παραμυθιάσει ξανά τον ελληνικό λαό είναι άσκοπο και εξοργιστικό συνάμα. Το εξιλαστήριο θύμα (Κώστας Καραμανλής) που επιλέξατε, σας ξέφυγε...και πανηγυρικά δικαιώθηκε.