Σε μια κίνηση που προκαλεί ερωτήματα για την ελευθερία της έκφρασης και την πίεση σε διανοούμενους να συμμορφωθούν με την «ορθή» πολιτική στάση, οι εκδόσεις Oposito ανακοίνωσαν ότι αποσύρουν το βιβλίο «Ψυχρή Τρυφερότητα» της Ισραηλινής κοινωνιολόγου Εύα Ιλούζ, λόγω των απόψεών της για την Παλαιστίνη και τη Γάζα.
Η ανακοίνωση εκδόθηκε στις 31 Ιουλίου και αναφέρει ότι οι τοποθετήσεις της Ιλούζ «παραπλανούν» και «σχετικοποιούν» τα γεγονότα στη Γάζα, τα οποία ο οίκος χαρακτηρίζει ευθέως ως «γενοκτονία». Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο περιεχόμενο του βιβλίου — που αφορά τη συναισθηματική κουλτούρα και τη σεξουαλικότητα — αλλά στην πολιτική γνώμη της συγγραφέως σε άρθρα και δημόσιες παρεμβάσεις της.
Ο εκδοτικός οίκος εξηγεί ότι παρακολουθούσε με «ιδιαίτερη ανησυχία» την αρθρογραφία της Ιλούζ, και πως ο προβληματισμός του εντάθηκε μετά από ένα πρόσφατο άρθρο της στο περιοδικό Fathom.
Ο εκδοτικός οίκος παραδέχεται ότι, παρότι κάποιες από τις αναλύσεις της έχουν ενδιαφέρον, η παρουσία τους στον δημόσιο λόγο «αποπροσανατολίζει» και «συγκαλύπτει ευθύνες», εξ ου και αποφάσισε να αποσύρει το βιβλίο, να μην το επανεκδώσει και να αποδεσμεύσει τα δικαιώματα.
Το επιχείρημα του Oposito ότι η απόφαση συνιστά «ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό» γεννά έντονες αντιδράσεις: αλληλεγγύη με φίμωση; Το ερώτημα παραμένει: μπορεί ένας εκδοτικός οίκος να φιμώνει έναν συγγραφέα όχι για το τι γράφει στα βιβλία του, αλλά για το τι λέει σε άρθρα και συνεντεύξεις του;
Η απόσυρση της Ιλούζ — μίας από τις πιο γνωστές φωνές της σύγχρονης κοινωνικής θεωρίας — έρχεται σε μια εποχή όπου ο δημόσιος διάλογος για την Παλαιστίνη έχει γίνει ναρκοπέδιο. Πόσο ελεύθερη είναι τελικά η γνώμη όταν διατυπώνεται κόντρα στο ρεύμα;
Πηγή: tomanifesto.gr