Ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, κατά τη σημερινή τοποθέτησή του στη Βουλή, χρησιμοποίησε μια γερμανική λέξη, προκειμένου να επιτεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Απαντώντας σε ερώτηση του Βασίλη Λεβέντη περί του αποτελέσματος του Eurogroup, αναφέρθηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος εκείνη τη στιγμή απουσίαζε από την αίθουσα.
Ειδικότερα ο Α. Τσίπρας ανέφερε:
"Στην πρώτη αξιολόγηση ο κ. Μητσοτάκης νέος τότε αρχηγός ενώ είχε πει «δεν βιάζομαι» τον πίεσαν διάφορα εκδοτικά συμφέροντα που βιάζονταν για τα δάνεια τους και άλλοι ακραίοι εντός της ΝΔ... σφύριζε αδιάφορα και άρχισε να λέει εκλογές. Το ίδιο επανέλαβε και στη 2η αξιολόγηση. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Ο κ. Μητσοτάκης τώρα επαναλαμβάνει το ίδιο. Και τί έρχεται και λέει; Όταν επαναφέρει το ΔΝΤ την ίδια αξίωση όχι μόνο δεν βάζει πλάτη αλλά πηγαίνει στο Βερολίνο λίγο πριν την κρίσιμη διαπραγμάτευση και ρίχνει τα βάρη στην ελληνική πλευρά γιατί λέει καθυστερεί. Δεν το κάνει μόνο ο κ. Μητσοτάκης. Το ίδιο έκαναν και οι ευρωβουλευτές της ΝΔ στη συζήτηση για το ελληνικό πρόγραμμα στο ευρωκοινοβούλιο όπου ήταν οι μόνοι από όλες τις πτέρυγες που τοποθετήθηκαν εναντίον της χώρας και απέδωσαν ευθύνες για τις καθυστερήσεις", είπε ο πρωθυπουργός και τότε επέλεξε για τη συνέχεια την γερμανική γλώσσα.
"Η γερμανική γλώσσα έχει μια λέξη που είναι αμετάφραστη στα ελληνικά. Λέγεται Fremdscham και σημαίνει ντροπή για κάτι που κάνει κάποιος άλλος. Εγώ θέλω με αυτή τη γερμανική λέξη να αποδώσω το συναίσθημα που εγώ αισθάνομαι για τη στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Βερολίνο λίγο πρίν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Αισθάνομαι ντροπή γιατί στο τέλος της ημέρας είναι μια στάση αντιπατριωτική και προσέχω τις λέξεις μου", είπε ο κ.Τσίπρας.
Εν συνεχεία ο Πρωθυπουργός συνέχισε την επίθεση προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης: "Πείτε μου κ. Λεβέντη, θα έχανε ή θα κέρδιζε το πολιτικό σύστημα της χώρας και η ίδια η αντιπολίτευση αν στην 1η αξιολόγηση και στη 2η αξιολόγηση βγαίνατε και λέγατε, κυρίως ο κ. Μητσοτάκης: «διαφωνώ με την κυβέρνηση αλλά στηρίζω την εθνική προσπάθεια να μην επιβληθούν αυτές οι παράλογες απαιτήσεις». Ποιος θα έχανε και ποιος θα κέρδιζε, όπως λέει ο φίλος μου ο Ευκλείδης που μιλά καλά τα αγγλικά θα ήταν «win win» για αυτόν. Αν δεν τα καταφέρναμε θα έλεγε «ορίστε τους στηρίξαμε αλλά είναι τόσο άχρηστοι και δεν τα κατάφεραν». Και τώρα που τα καταφέραμε θα μπορούσαν να βγουν και να πουν «τα κατάφεραν επειδή τους στηρίξαμε και διαμορφώσαμε ένα εθνικό μέτωπο». Ούτε αυτή τη στοιχειώδη ευφυία δεν είχαν. Γιατί; Γιατί το πάθος για την επιστροφή στις καρέκλες της εξουσίας για να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο που έκαναν όλες αυτές τις δεκαετίες είναι ισχυρότερο από το πατριωτικό καθήκον."