Η Τουρκία επιχειρεί τις τελευταίες εβδομάδες να εγκαταστήσει συστήματα ραντάρ σε συριακό έδαφος, σύμφωνα με δύο δυτικές πηγές πληροφοριών, σε μια κίνηση που εντείνει την αντιπαράθεση με το Ισραήλ για την αυξανόμενη τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Συρία.
Η ανάπτυξη τουρκικών ραντάρ θα περιόριζε σημαντικά την ελευθερία κινήσεων της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας, καθώς τα συστήματα αυτά θα μπορούσαν να εντοπίζουν και να παρακολουθούν ισραηλινά αεροσκάφη που επιχειρούν στον συριακό εναέριο χώρο. Παράλληλα, θα δυσχέραινε τη δυνατότητα του Ισραήλ να πλήττει στόχους στο Ιράν, δεδομένου ότι η ισραηλινή αεροπορία χρησιμοποιεί συχνά τη Συρία ως διάδρομο διέλευσης.
Η εξέλιξη αυτή εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο τουρκικού επεκτατισμού στη Μέση Ανατολή, με την Άγκυρα να αξιοποιεί το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ για να εδραιώσει στρατιωτικά και πολιτικά ερείσματα. Η Τουρκία διατηρεί ήδη στρατεύματα και βάσεις στη βόρεια Συρία, ελέγχει ζώνες μέσω φιλοτουρκικών ενόπλων ομάδων και προβάλλει τον ρόλο της ως περιφερειακής δύναμης ασφαλείας, συχνά εις βάρος της κυριαρχίας γειτονικών κρατών.
Οι ισραηλινές ανησυχίες αποτυπώθηκαν έμπρακτα λίγο μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ, όταν η ισραηλινή αεροπορία εξαπέλυσε επιδρομές σε συριακές στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένων εγκαταστάσεων της συριακής πολεμικής αεροπορίας όπως η βάση Τ-4. Στόχος των πληγμάτων ήταν, σύμφωνα με ισραηλινές πηγές ασφαλείας, να αποτραπεί το ενδεχόμενο μόνιμης τουρκικής στρατιωτικής εγκατάστασης και η ανάπτυξη drones ή άλλων προηγμένων συστημάτων.
Ανώτερος αξιωματούχος ασφαλείας είχε δηλώσει τότε ότι η δημιουργία τουρκικής αεροπορικής βάσης στη Συρία θα συνιστούσε «δυνητική απειλή», καθώς θα παραβίαζε την ελευθερία δράσης του Ισραήλ. «Πρόκειται για εξέλιξη που δεν μπορούμε να αποδεχθούμε», ανέφερε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι τα πλήγματα είχαν και συμβολικό χαρακτήρα, ως μήνυμα προς την Άγκυρα.
Η τουρκική κινητικότητα στη Συρία προστίθεται σε ένα ευρύτερο μοτίβο επεκτατικής πολιτικής, που περιλαμβάνει στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ, εμπλοκή στη Λιβύη, καθώς και αναθεωρητική στάση στην Ανατολική Μεσόγειο. Για το Ισραήλ, η προοπτική μιας Τουρκίας με ανεπτυγμένα συστήματα επιτήρησης και μόνιμες βάσεις νοτίως των συνόρων της θεωρείται στρατηγική πρόκληση, με άμεσες συνέπειες στην ισορροπία ισχύος και την περιφερειακή ασφάλεια.