Η επικείμενη συνάντηση του Μπενιαμίν Νετανιάχου με τον Ντόναλντ Τραμπ στο Μαρ-α-Λάγκο ξεπερνά τα όρια μιας τυπικής διπλωματικής επαφής. Όπως επισημαίνει το CNN, για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό αποτελεί ουσιαστικά το πρώτο βήμα της προεκλογικής του στρατηγικής με ορίζοντα τις εκλογές του 2026, στις οποίες ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναμένεται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο.
Παρότι οι εκλογές είναι προγραμματισμένες για τον Οκτώβριο του 2026, το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες παραμένει ανοιχτό. Η κυβέρνηση Νετανιάχου πιέζεται από δύο κρίσιμα μέτωπα: τη διαμάχη για τη στράτευση των υπερορθόδοξων και την ψήφιση του προϋπολογισμού έως τον Μάρτιο του 2026. Και οι δύο παράγοντες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολιτική αστάθεια.
Παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις – από τη δικαστική μεταρρύθμιση του 2023 μέχρι την αιματηρή επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και τον πόλεμο που ακολούθησε – ο Νετανιάχου παραμένει στην εξουσία. Η κυβέρνησή του είναι η μακροβιότερη των τελευταίων ετών, γεγονός που του επέτρεψε να κερδίσει χρόνο, να αποκαταστήσει σε κάποιο βαθμό την περιφερειακή αποτροπή του Ισραήλ και να αποφύγει μια ουσιαστική πολιτική λογοδοσία για τα γεγονότα του 2023.
Οι δημοσκοπήσεις, ωστόσο, δείχνουν ότι η σημερινή του συμμαχία υπολείπεται της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Έτσι, η στρατηγική του επικεντρώνεται στη σταδιακή απομάκρυνση από το βάρος της 7ης Οκτωβρίου και στην αξιοποίηση της στενής του σχέσης με τον Τραμπ ως πολιτικού πλεονεκτήματος.
Η σχέση αυτή δεν είναι νέα. Στους εκλογικούς κύκλους του 2019-2020, ο Τραμπ είχε λειτουργήσει ως ισχυρός σύμμαχος, με κινήσεις υψηλού συμβολισμού, όπως η αναγνώριση της ισραηλινής κυριαρχίας στα Υψίπεδα του Γκολάν και η προώθηση των Συμφωνιών του Αβραάμ. Πιο πρόσφατα, ο Αμερικανός πρόεδρος στήριξε ανοιχτά τον Νετανιάχου στο ζήτημα της απονομής χάρης για τις υποθέσεις διαφθοράς, παρέμβαση που λειτούργησε ως καταλύτης για την επανεκκίνηση της πολιτικής του καμπάνιας.
Σύμφωνα με συνεργάτες του Λικούντ, ο Νετανιάχου εξετάζει ακόμη και τη φιλοξενία του Τραμπ στο Ισραήλ κατά την προεκλογική περίοδο, επενδύοντας στη δημοφιλία του Αμερικανού προέδρου, η οποία παραμένει υψηλή στην ισραηλινή κοινή γνώμη. Δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι η αποδοχή της αμερικανικής ηγεσίας υπερβαίνει κατά πολύ εκείνη της ισραηλινής κυβέρνησης.
Στο διπλωματικό πεδίο, το αφήγημα που προωθείται περιλαμβάνει την επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ, την επιδίωξη εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Σαουδική Αραβία και μια συνολική «αναδιάταξη» της Μέσης Ανατολής, σε ευθυγράμμιση με τη φιλοδοξία του Τραμπ για διεθνή αναγνώριση και ενδεχομένως το Νόμπελ Ειρήνης.
Ωστόσο, τα εμπόδια παραμένουν σοβαρά. Η εκεχειρία στη Γάζα είναι εύθραυστη, η ομαλοποίηση με τη Σαουδική Αραβία μακρινή, ενώ οι διαφωνίες σε ζητήματα όπως το Ιράν, ο Λίβανος και η Συρία συνεχίζουν να δοκιμάζουν τα όρια της σύμπλευσης Ουάσιγκτον–Ιερουσαλήμ. Παράλληλα, ο Νετανιάχου καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στις πιέσεις της δεξιάς συμμαχίας του και στις αμερικανικές απαιτήσεις για πρόοδο.
Ακόμη κι έτσι, ο Τραμπ προσφέρει στον Νετανιάχου ένα ανεκτίμητο πολιτικό κεφάλαιο: την προσοχή. Κάθε δημόσια παρέμβασή του μετατοπίζει τη συζήτηση και αποσπά το ενδιαφέρον από τα τραύματα της 7ης Οκτωβρίου. Όπως επισημαίνουν αναλυτές, η στήριξη του Τραμπ μπορεί να μην εγγυάται εκλογική νίκη, παραμένει όμως το ισχυρότερο χαρτί του Νετανιάχου σε μια αβέβαιη και πολωμένη πολιτική συγκυρία.