Ο Διονύσης Σαββόπουλος κατάφερνε με κάθε τραγούδι του να «μας παίρνει μακριά» και να μας πηγαίνει στα «πέρα μέρη» με οδηγό τις αξέχαστες μελωδίες του. «Με αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς»…
Και οι… χοροί κράτησαν για πολλές μελωδικές δεκαετίες, μέχρι τις 21 Οκτωβρίου του 2025 που άφησε την τελευταία πνοή του. Στη μεγάλη καλλιτεχνική πορεία του ωστόσο, ο Διονύσης Σαββόπουλος κατάφερε να δημιουργήσει μια μεγάλη μουσική παρακαταθήκη, με αμέτρητα διαμάντια του ελληνικού πενταγράμμου.
Η «Συννεφούλα» του κυκλοφορεί το 1966 και την σιγοτραγουδούν μέχρι σήμερα άνθρωποι όλων των ηλικιών…
Το ίδιο και το «Ντιρλαντά», το παραδοσιακό τραγούδι που έλεγαν στα σφουγγαράδικα, όταν οι δύτες ανέβαιναν από τις καταδύσεις, για να τους κρατήσουν ξύπνιους και να σιγουρευτούν ότι δεν τους χτύπησε η νόσος των δυτών. Το 1969 ο Διονύσης Σαββόπουλος το περιέλαβε στο δίσκο του «Το περιβόλι του τρελού».
Είναι την ίδια χρονιά που ο αιώνιος έφηβος του ελληνικού τραγουδιού λέει μελωδικά «Μη μιλάς άλλο για αγάπη», η αγάπη είναι παντού, στην καρδιά μας, στη ματιά μας, τρώει τα χείλη, τρώει το νου…
Το 1972 κυκλοφορούν τα διαμάντια «Δημοσθένους λέξις», «Άγγελος Εξάγγελος» και το θρυλικό «Ζεϊμπέκικο» που άφησε εποχή για τη συνεργασία με την Μπέλλου.
Το 1983 ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδάει «Ας κρατήσουν οι χοροί» καταφέρνοντας να ξεσηκώνει για πολλές δεκαετίες αργότερα, τις ελληνικές παρέες. Το τραγούδι, γράφει δεύτερη χρυσή σελίδα στο ελληνικό πεντάγραμμα το 2004, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και τη νίκη της χώρας μας στο EURO.
Σχεδόν σε κάθε εμφάνισή του, ο κόσμος του ζητάει να ερμηνεύσει το θρυλικό «Σαν τον Καραγκιόζη». Μία από αυτές ήταν το 2014 στο Badminton Theatre:
Το 1989 ερμηνεύει το «Καλοκαίρι», για τη δισκογραφική δουλειά του «Το κούρεμα» και… μέχρι σήμερα, η μελωδία του «ντύνει» τα δικά μας καλοκαίρια.
Το 1999 ο Σαββόπουλος τραγουδούσε «Σου μιλώ και κοκκινίζεις», σε δική του μουσική και στίχους. Τραγούδι που χρόνια μετά θα κάνει μια δεύτερη «πορεία» με την ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη.
Οι δύο φυλακίσεις στη Χούντα και το τραγούδι που γράφτηκε σε ένα κελί
Κατά τη διάρκεια της Χούντας φυλακίστηκε δύο φορές για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1967.
«Έχω μείνει σε ένα κελί για πάρα πολύ καιρό» είχε δηλώσει για την περίοδο αυτή.
«Μπορεί βέβαια να ήμουν στενεμένος, αλλά ένα φως μέσα μου έγραφε τραγούδια. Το τραγούδι "Δημοσθένους λέξις" γράφτηκε εκεί» όπως είχε αποκαλύψει.
Μάλιστα, όπως είχε αποκαλύψει ο ίδιος, ο πρώτος τίτλος του τραγουδιού ήταν «Εμβατήριο για μετέωρο φυλακισμένο».
«Τους δούλεψα κανονικά»
«Ανακάτεψα εκ των υστέρων τον Δημοσθένη για να ξεγελάσω τη λογοκρισία. Τους δούλεψα κανονικά. Δεν με επηρέασε η στενότης ή ο περιορισμός, πετούσα μέσα μου. Πάντα έφερνα εκείνο που συνέβη τότε και το ζούσα στο τώρα. Δεν πήγαινα στο παρελθόν. Έφερνα το παρελθόν στον παρόντα χρόνο» είχε αφηγηθεί.
Μόλις τον Ιανουάριο του 2025, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην ΕΡΤ, είχε δηλώσει πως «αυτά που έζησα στην φυλακή είναι παράσημα».
Όπως είχε αποκαλύψει τότε, η απομόνωση μετά τα βασανιστήρια ήταν ίσως η πιο δύσκολη εμπειρία. «Δεν πέρναγε η ώρα… Άρχισα να φτιάχνω τραγούδια. Έτσι πέρασε». Ο ίδιος λέει ότι δεν κρατά κακία για την κριτική που του έχει ασκηθεί: «Μήπως ξέρουν κι αυτοί τι κάνουν; Είναι παράσημα αυτά που έζησα στη φυλακή».
Αμέτρητες μελωδίες και θρυλικές συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως η Μαρία Φαραντούρη, ο Μάνος Λοΐζος, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και πολλοί πολλοί άλλοι, έφεραν τον Διονύση Σαββόπουλο στο Πάνθεον του ελληνικού πενταγράμμου, που θρηνεί από τη νύχτα της Τρίτης (21/10/25) το χαμό ενός σπουδαίου καλλιτέχνη…