ΟΈντγκαρ Άλαν Πόε (1809–1849) υπήρξε μια από τις πιο αινιγματικές και συναρπαστικές μορφές της αμερικανικής λογοτεχνίας. Ποιητής, διηγηματογράφος, κριτικός και πρωτοπόρος του αστυνομικού και του ψυχολογικού τρόμου, ο Πόε άφησε ένα έργο που εξακολουθεί να μαγνητίζει αναγνώστες και δημιουργούς δύο αιώνες μετά τον θάνατό του, στις 7 Οκτωβρίου του 1849.
Γεννημένος στη Βοστώνη, ο Πόε έζησε μια ζωή γεμάτη απώλεια, φτώχεια και προσωπικές τραγωδίες. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια, η μητέρα του πέθανε όταν εκείνος ήταν μόλις δύο ετών και ο μικρός Έντγκαρ υιοθετήθηκε από τον πλούσιο έμπορο, Τζον Άλαν από το Ρίτσμοντ. Παρά τη φαινομενική ασφάλεια, η σχέση τους ήταν δύσκολη και διακόπηκε οριστικά όταν ο Πόε ενηλικιώθηκε. Το 1830 κατατάχθηκε στη στρατιωτική ακαδημία “West Point”, από την οποία όμως γρήγορα αποπέμφθηκε, καθώς προκάλεσε σκόπιμα σκάνδαλο για να εκδικηθεί τον Τζον Άλαν.
Ο Πόε υπήρξε από τους πρώτους Αμερικανούς συγγραφείς που προσπάθησαν να ζήσουν αποκλειστικά από τη γραφή. Έγραψε ποιήματα όπως «Το Κοράκι» (The Raven), που έγινε σχεδόν αμέσως παγκόσμιο λογοτεχνικό φαινόμενο, και διηγήματα όπως «Η Πτώση του Οίκου των Άσερ», «Η Καρδιά που Μαρτυρεί», «Ο Χρυσός Σκαραβαίος» και «Το Βαρέλι του Αμοντιλλάδο», στα οποία διερεύνησε τα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης με σχεδόν επιστημονική ακρίβεια. Ο Πόε θεωρείται επίσης ο πατέρας του αστυνομικού διηγήματος, χάρη στις ιστορίες του με τον ντετέκτιβ Ογκύστ Ντιπέν, πρόδρομο του Σέρλοκ Χολμς.
Ωστόσο, πίσω από τη λογοτεχνική ιδιοφυΐα, κρυβόταν ένας άνθρωπος βασανισμένος. Ο θάνατος της γυναίκας του, Βιρτζίνια Κλεμ, σε νεαρή ηλικία, τον συνέτριψε ψυχολογικά. Η οικονομική του ανέχεια και η εξάρτησή του από το αλκοόλ τον ακολούθησαν μέχρι το τέλος της ζωής του, μην αντέχοντας την απώλεια. Οι τελευταίες του μέρες παραμένουν μυστηριώδεις, καθώς βρέθηκε ημιλιπόθυμος στους δρόμους της Βαλτιμόρης, φορώντας ρούχα που δεν ήταν δικά του, και πέθανε λίγο αργότερα σε νοσοκομείο, σε κατάσταση παραληρήματος. Οι συνθήκες του θανάτου του παραμένουν αντικείμενο εικασιών μέχρι σήμερα, λες και αποτέλεσε ο ίδιος πρωταγωνιστής διηγήματός του.
Το στοίχημα του νεκροταφείου
Ο Άλαν Πόε είχε ήδη δείξει τα διαπιστευτήριά του και τον αλλόκοτο τρόπο σκέψης του στους συμφοιτητές του στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, ο Πόε είχε στοιχηματίσει ότι θα περνούσε ολόκληρη τη νύχτα μόνος στο παλιό νεκροταφείο του πανεπιστημίου, διαβάζοντας ποιήματα υπό το φως ενός φαναριού. Όταν οι φίλοι του τον αναζήτησαν το επόμενο πρωί, τον βρήκαν να κάθεται ακίνητος μπροστά σε έναν τάφο. Κρατούσε στα χέρια ένα βιβλίο και όταν οι συμφοιτητές του τον πλησίασαν, εκείνος παραμιλούσε χαμηλόφωνα και έλεγε: «Σας μιλάει η σιωπή μου». Δεν είναι βέβαιο αν η ιστορία είναι αληθινή ή αν αποτελεί προϊόν της φαντασίας των συμφοιτητών του, αλλά ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα του ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στην εξερεύνηση του τρόμου και του άγνωστου.
Η κληρονομιά του Πόε παραμένει αθάνατη. Οι ιστορίες του εμπνέουν κινηματογράφο, μουσική και τέχνη, ενώ το σκοτεινό του ύφος εξακολουθεί να γοητεύει νέες γενιές αναγνωστών. Όπως έγραψε ο ίδιος: «Τα όνειρα είναι οι αναμνήσεις μιας άλλης ζωής» και ίσως ο Πόε, μέσα από το έργο του, να συνέχισε να ονειρεύεται ακόμη και μετά τον θάνατό του. Το σίγουρo είναι ότι 200 χρόνια μετά, τα έργα του συνεχίζουν να μαγνητίζουν και να συναρπάζουν.