Στις 13 Ιουνίου 1863 η Β' Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων ανακηρύσσει Βασιλέα της Ελλάδος με το όνομα Γεώργιος Α', το οποίο επέλεξε ο ίδιος, ο 17ετής τότε Δανός πρίγκιπας Χριστιανός-Γουλιέλμος, που ήταν Δόκιμος αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού της πατρίδος του.
Στις 5 Μαρτίου 1913, με το «παλαιό ημερολόγιο» που ίσχυε τότε (ή 18 Μαρτίου 1913, με το ισχύον σήμερα), δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο μακροβιότερος Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α’ από έναν σχιζοφρενή Θεσσαλονικέα, τον Αλέξανδρο Σχινά, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα, στη διάρκεια της ανακρίσεώς του, φαίνεται πως αυτοκτόνησε, συμφώνως με την επίσημη αιτιολογία της τότε Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής (ΕΒΧ),
Η προαναφερθείσα απόφαση της Β’ Εθνοσυνελεύσεως πραγματοποιήθηκε προκειμένου να ξεπεραστεί η πολιτική αναταραχή και κρίση, που είχαν δημιουργηθεί από την έκπτωση του ως τότε Βασιλέως Όθωνα Α’, σε συνδυασμό με την ατυχή κατάληξη του δημοψηφίσματος που είχε προκηρυχθεί και πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, για την επιλογή νέου Βασιλέως της χώρας.
Στις 5 Μαρτίου 1913, με το «παλαιό ημερολόγιο» που ίσχυε τότε (ή 18 Μαρτίου 1913, με το ισχύον σήμερα), δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο μακροβιότερος Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α’ από έναν σχιζοφρενή Θεσσαλονικέα, τον Αλέξανδρο Σχινά, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα, στη διάρκεια της ανακρίσεώς του, φαίνεται πως αυτοκτόνησε, συμφώνως με την επίσημη αιτιολογία της Χωροφυλακής, πέφτοντας από τον δεύτερο όροφο στο έδαφος.
Στις 19 Οκτωβρίου 1863 (με το «παλαιό» Γρηγοριανό ημερολόγιο/31 Οκτωβρίου με το «νέο» Ιουλιανό) ορκίζεται ο νεαρός Δανός Πρίγκηπας Γεώργιος Α’ ως «Βασιλεύς των Ελλήνων», ξ
