Η Τουρκία είπε το «Ναι» στην ένταξη Σουηδίας - Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ αφού πρώτα -σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της Συμμαχίας- η Άγκυρα, το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη υπέγραψαν ένα μνημόνιο που καλύπτει τις ανησυχίες που εξέφραζε η Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων των εξαγωγών όπλων και του αγώνα κατά της τρομοκρατίας.
Σύμφωνα με το φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό δίκτυο A Haber οι τρεις χώρες συμφώνησαv:
– Πλήρης συνεργασία με την Τουρκία στον αγώνα κατά του PKK και των παρακλαδιών του.
– Επίδειξη αλληλεγγύης προς την Τουρκία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της
– Δέσμευση για μη υποστήριξη του PYD-YPG και της FETO
– Αποφυγή εμπάργκο και περιορισμών στην αμυντική βιομηχανία, αύξηση της συνεργασίας
– Η Σουηδία και Φινλανδία θα αλλάξουν την εθνική νομοθεσία τους όσον αφορά την τρομοκρατία
– Λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την έκδοση τρομοκρατών
– Δημιουργία μηχανισμού συνεργασίας για την ανταλλαγή πληροφοριών για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος.
Το κρίσιμο ερώτημα, είναι πώς κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις που υπήρχαν από την πλευρά του τούρκου προέδρου σχετικά με την είσοδο Φινλανδίας και Σουηδίας καθώς αρκετοί εκτιμούν ότι ο Ερντογάν εξασφάλισε κάποια ανταλλάγματα, πέραν του μνημονίου. Και κυρίως αν υπήρξαν ανταλλάγματα που επηρεάζουν τη χώρα μας, δεδομένων των παράλογων αξιώσεων της Άγκυρας.
Σύμφωνα με αξιωματούχο του Λευκού Οίκου η Τουρκία δεν ζήτησε "παραχωρήσεις" από τις ΗΠΑ για να άρει το βέτο της.
Η Τουρκία δεν έκανε "κάποιο ιδιαίτερο αίτημα για παραχωρήσεις στους Αμερικανούς" προκειμένου να άρει την αντίθεσή της στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, διαβεβαίωσε σήμερα ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου.
Στο διά ταύτα όμως, ο καιρός θα δείξει αν το «παζάρι» Ερντογάν του απέφερε κέρδη ή ήταν για το θεαθήναι
Την ικανοποίηση της εκφράζει η ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Τώρα όλα τα βλέμματα είναι στρέφονται στη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν σήμερα Τετάρτη τη στάση του Ερντογάν στη συνέχεια της συνόδου του ΝΑΤΟ και αν θα προχωρήσει σε κάποια ακραία πρόκληση εναντίον της Ελλάδας.
Τι κέρδισε ο Ερντογάν;
Οι ειδικοί του Atlantic Council απαντούν:
-- Η επικοινωνία του Ερντογάν με τον Μπάιντεν είναι «μια μεγάλη παραχώρηση» από τον Λευκό Οίκο, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τη στάση της αμερικανικής κυβέρνησης να μην εμπλέκεται με αυταρχικούς ηγέτες. Σε συνδυασμό με την επερχόμενη συνάντηση του Μπάιντεν με τον Σαουδάραβα διάδοχο πρίγκιπα Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, «φαίνεται ότι ο Λευκός Οίκος δίνει προτεραιότητα στην πρακτική διαδικασία έναντι της καθαρής αρχής».
-- Μια άλλη μεγάλη νίκη για την Άγκυρα είναι η μετακίνηση των «ανησυχιών για την τρομοκρατία στην ατζέντα της Συμμαχίας», προσθέτει ο Ριτς, δεδομένης της δέσμευσης των δύο χωρών να αποτρέψουν τις δραστηριότητες του PKK και όλων των άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων. «Επικυρώνει την επιμονή του Ερντογάν τους τελευταίους δύο μήνες, ξεφουσκώνοντας την αφήγηση που υπονοούσε ότι οι ανησυχίες για το PKK ήταν υπερβολικές».
-- Ήταν ένα αριστοτεχνικό παιχνίδι του Ερντογάν, ο οποίος «άδραξε επιδέξια αυτή τη στιγμή για να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο δυνατό για τα τουρκικά συμφέροντα ασφαλείας και την εσωτερική πολιτική του».
Τα ψιλά γράμματα
Ένα λιγότερο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα της συμφωνίας για την Τουρκία: ευρεία συνεργασία σε συμφωνίες αμυντικής βιομηχανίας. «Όχι μόνο η άρση του εμπάργκο όπλων των Σουηδών [κατά της Τουρκίας], αλλά οι δύο σκανδιναβικές χώρες δεσμεύονται να τραβήξουν την Τουρκία σε κοινές πρωτοβουλίες ασφάλειας της ΕΕ», όπως το σχέδιο στρατιωτικών μεταφορών PESCO. (Το εμπάργκο επιβλήθηκε μετά την επίθεση της Τουρκίας κατά των κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία.)
Ενώ υπήρχαν εικασίες ότι η αντίσταση της Τουρκίας στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ είχε σχεδιαστεί για να πάρει τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή απλώς για να τραβήξει την προσοχή του Μπάιντεν, ενδέχεται τέτοιες σκέψεις να μην ήταν «το κεντρικό κίνητρο» για τον Ερντογάν, του οποίου οι ανησυχίες για το PKK είναι «αισθητές, έχουν διάρκεια και κεντρική θέση στην τουρκική πολιτεία».