Ο θάνατος του κορυφαίου στρατιωτικού διοικητή της δυτικής Λιβύης, Αντιστρατήγου Μοχάμεντ Αλ Χαντάντ, σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στην Άγκυρα, προκάλεσε βαθύτατους τριγμούς στη λιβυκή και περιφερειακή ασφάλεια, ενώ ταυτόχρονα έθεσε υπό σοβαρή αμφισβήτηση την αξιοπιστία των τουρκικών εγγυήσεων προστασίας, αναφέρει το ynet.
Το τραγικό γεγονός, που σημειώθηκε ελάχιστα χιλιόμετρα από την τουρκική πρωτεύουσα, έχει πυροδοτήσει υποψίες περί πιθανής δολιοφθοράς, φέρνοντας στο προσκήνιο ενδεχόμενη εξωτερική εμπλοκή και φανερώνοντας τα όρια της τουρκικής ισχύος.
Η απόφαση της Άγκυρας να αποστείλει τα «μαύρα κουτιά» σε τρίτη «ουδέτερη» χώρα αντί να τα αναλύσει εγχώρια —παρά τις αναμφισβήτητες τεχνικές της δυνατότητες— θεωρήθηκε από πολλούς ως ένδειξη αμηχανίας και φόβου για όσα ενδέχεται να αποκαλυφθούν. Η κίνηση αυτή, που παρουσιάστηκε ως τεχνική επιλογή, ερμηνεύεται πολιτικά ως ένδειξη νευρικότητας, ανασφάλειας και αδυναμίας διαχείρισης των πιθανών γεωπολιτικών συνεπειών.
Ο Αλ Χαντάντ, κεντρική φυσιογνωμία του στρατιωτικού μηχανισμού της κυβέρνησης της Τρίπολης και στενά συνδεδεμένος με την τουρκική στρατηγική στη Λιβύη, αποτελούσε το βασικό στήριγμα της τουρκο-λιβυκής συνεργασίας. Ο αιφνίδιος θάνατός του αποσταθεροποιεί τη δυτική Λιβύη, αφήνοντας κενό εξουσίας και απειλώντας να προκαλέσει εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ ανταγωνιστικών πολιτοφυλακών — ένα περιβάλλον που μπορούν εύκολα να εκμεταλλευθούν οι αντίπαλες δυνάμεις της ανατολικής Λιβύης και οι ρωσικοί μηχανισμοί επιρροής.
Την ίδια στιγμή, οι υπαινιγμοί για πιθανό ρωσικό σαμποτάζ ενισχύουν τις ανησυχίες στη Δύση: εάν αποδειχθεί ότι μια τέτοια ενέργεια συνέβη εντός εδάφους χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, οι διπλωματικές και στρατηγικές συνέπειες θα είναι τεράστιες. Το ζήτημα πλέον ξεπερνά τη Λιβύη και αγγίζει τα όρια μιας ευρύτερης γεωπολιτικής σύγκρουσης.
Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα της Τουρκίας ως αυτόνομης περιφερειακής δύναμης εμφανίζεται σοβαρά τραυματισμένη. Η δυστύχως συμβολική συντριβή του αεροσκάφους εξελίσσεται σε συντριβή αξιοπιστίας: αποκαλύπτει την ευθραυστότητα της τουρκο-λιβυκής συμμαχίας, αλλά και την αβεβαιότητα που πλανάται γύρω από τις περιφερειακές φιλοδοξίες της Άγκυρας.