Στις 17 Σεπτεμβρίου 1939 εκδηλώθηκε η Σοβιετική εξ Ανατολών εισβολή στη μαχόμενη τη Ναζιστική Γερμανία στα Δυτικά της χώρας Πολωνία, γεγονός που αντιμετωπίστηκε απαθώς – τότε – από τον υπόλοιπο κόσμο,αλλά αποτέλεσε μια πισώπλατη μαχαιριά σε ένα μαχόμενο, ηρωικό, Έθνος με μεγάλη Ιστορία!
Η Σοβιετική εισβολή στην Πολωνία άρχισε χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου από πλευράς της Σοβιετικής Ενώσεως προς την Πολωνία και ενώ οι πολωνικές Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετώπιζαν ήδη από την 1η Σεπτεμβρίου 1939, δηλαδή επί 17 ολόκληρες ημέρες, την εισβολή της Ναζιστικής Γερμανίας στα Δυτικά σύνορα της χώρας.
Η σύγκρουση Σοβ.Ενώσεως – Πολωνίας διήρκησε μέχρι τις 6 Οκτωβρίου 1939 και έληξαν με την τελική διχοτόμηση της Πολωνίας μεταξύ του Γ΄ Ράιχ και της Σοβιετικής Ενώσεως και προσάρτηση ολόκληρης της πολωνικής επικράτειας στη Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταπολεμικώς τα μεν πολωνικά εδάφη που είχαν προσαρτιστεί από τη Σοβιετική Ένωση παρέμειναν σε αυτήν, ενώ η μεταπολεμική Πολωνία, με κομμουνιστικό πλέον καθεστώς, επεκτάθη στα σημερινά της σύνορα, αποκτώντας εδάφη στα δυτικά της, σε βάρος της Γερμανίας!
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1939, η τότε Σοβιετική Ένωση εφαρμόζοντας όρο του μυστικού συμπληρωματικού πρωτοκόλλου του συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, του Αυγούστου του 1939, που προέβλεπε τον διαμελισμό των εδαφών της Πολωνίας μεταξύ των δύο συμβαλλομένων, εισέβαλε εξ Ανατολών, με πρόσχημα την προστασία της ουκρανικής και λευκορωσικής μειονότητας στα ανατολικά της χώρας.
Ο Σοβιετικός «Κόκκινος Στρατός», ο οποίος υπερείχε αριθμητικά των Πολωνών σε μία αναλογία ένας προς τέσσερις, πέτυχε τους στόχους, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτιστούν περίπου 150.000 Πολωνοί στρατιωτικοί και να αρχίσει άμεσα μία εκστρατεία μαζικών διώξεων από τους Σοβιετικούς στα νεοαπεκτηθέντα εδάφη.
Το Νοέμβριο του 1939, η τότε σοβιετική κυβέρνηση προσάρτησε ολόκληρη την επικράτεια της Πολωνίας στη Σοβιετική Ένωση, με αποτέλεσμα περίπου 13,5 εκατομμύρια Πολωνοί πολίτες να γίνουν Σοβιετικοί πολίτες, έπειτα από εκλογές που διεξήγαγε η το Υπουργείο Εσωτερικών της ΕΣΣΔ, υπό το καθεστώς απόλυτου τρόμου και βίας της αστυνομίας του ΥΠΕΣ, της διαβόητης NKVD. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σοβιετική εκστρατεία εθνοκαθάρσεων περιελάμβανε συλλήψεις και εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες αξιωματούχων, δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών, αστυνομικών και ιερέων.
Μέσα σε ενάμιση χρόνο, η NKVD είχε στείλει χιλιάδες ανθρώπους από την ανατολική Πολωνία στη Σιβηρία και άλλες απομακρυσμένες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης σε τέσσερα μεγάλα κύματα απελάσεων από το 1939 μέχρι το 1941, με τον ακριβή αριθμό των εκτοπισθέντων αυτών να παραμένει άγνωστος ακόμα και σήμερα, αλλά να εκτιμάται από 350.000 ως περισσότερους από 1,5 εκατομμύριο άτομα.
Στη συνέχεια, ο «Κόκκινος Στρατός» κατείχε την ανατολική Πολωνία μέχρι τον Ιούνιο του 1941, οπότε, στο πλαίσιο της επιχειρήσεως «Μπαρμπαρόσα», και τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, ο προελαύνων γερμανικός στρατός την κατέλαβε μέχρι το καλοκαίρι του 1944, όταν την ανακατέλαβαν οι Σοβιετικοί. Στη Διάσκεψη της Γιάλτας μεταξύ των ηγετών των Μεγάλων (ΗΠΑ, Βρετανία, Σοβ.Ένωση) επέτρεψε στη Σοβιετική Ένωση να προσαρτήσει σχεδόν το σύνολο της Πολωνίας που της αντιστοιχούσε με το σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ. Ταυτόχρονα , οι απώλειες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας αντισταθμίστηκαν με εδάφη στη νότια Ανατολική Πρωσία και εκτάσεις δυτικά της γραμμής Όντερ-Νάισε. Η Σοβιετική Ένωση περιέλαβε τα περισσότερα από τα νέα (πρώην πολωνικά) εδάφη στις Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας.
Μεταπολεμικά, στις 16 Αυγούστου 1945, η Σοβ.Ένωση ΕΣΣΔ υπόγραψε νέα συνοριακή συμφωνία με τους κομμουνιστές της Πολωνίας, βάσει της οποίας αναγνώρισε το status quo των νέων επίσημων συνόρων των δύο χωρών, με την εξαίρεση μιας περιοχής κοντά στο Μπιαλιστόκ και ένα μικρό τμήμα της Γαλικίας τα οποία επιστράφηκαν αργότερα στην Πολωνία.
Και βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνούμε τη μεγάλη Σφαγή στο δάσος του Κατύν, που σήμερα ανήκει στη Λευκορωσία, όπου οι δολοφόνοι της σοβιετικής NKVD σκότωσαν με μία σφαίρα στον αυχένα, περισσότερους από 20.000 επιφανείς Πολωνούς (στρατιωτικούς, δημόσιους υπάλληλους, ιερείς κλπ) και τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους. Όταν οι Γερμανοί κατά την προέλασή τους ανακάλυψαν τους ομαδικούς τάφους, οι Σοβιετικοί αρνήθηκαν μετά βδελυγμίας ότι αυτοί έκαναν αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις κατηγορώντας μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’80 τους Γερμανούς. Τότε ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ενώσεως Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, στο πλαίσιο της «Γκλασνόστ» («Διαφάνεια) παραδέχτηκε το γεγονός και τις ευθύνες της χώρας του, ζητώντας παράλληλα δημοσίως συγνώμη γι’ αυτό από τους Πολωνούς!