Κατ’ αρχήν να εξηγηθούμε σε κάτι. Αν πράγματι θεωρεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης την συμφωνία για Σκόπια εθνική καταστροφή έχει χίλιους τρόπους, αν όχι να την αποτρέψει, να την δυσκολέψει. Από το να παραιτηθεί σύσσωμη η κοινοβουλευτική του ομάδα, εκβιάζοντας εκλογές, μέχρι να δηλώσει ευθαρσώς πώς αν έρθει στην εξουσία θα την ξαναφέρει προς ψήφιση ελπίζοντας σε ανατροπή της με την πλειοψηφία που θα διαθέτει.
Όλα τα υπόλοιπα και κυρίως το… «ξέρετε αν περάσει από τη βουλή θα είναι πολύ δύσκολο να ακυρωθεί» αποτελούν φτηνούς πολτικαντισμούς, ανέξοδη πλειοδοσία ψευτοπατριωτισμού, μηνύματα υποτέλειας σε πρεσβείες και εν τέλει προφάσεις εν αμαρτίαις.
Από κει και πέρα το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε η δήθεν «κόκκινη γραμμή» για τα Σκόπια ως αφορμή για την διαγραφή Μίχαλου, μόνο γέλιο και καγχασμό μπορεί να προκαλέσει. Δηλαδή η Αννούλα Διαμαντοπούλου, στελέχη της οποίας μεταγράφονται πυρετωδώς στο επιτελείο της Πειραιώς, τι γνώμη έχει για την συμφωνία; Λέτε η κυρία που πρότεινε την καθιέρωση της αγγλικής ως επίσημης γλώσσας στα ελληνικά σχολεία να σκοτίζεται για το αν θα λέγονται οι Σκοπιανοί «Μακεδόνες»; Αμ, η Κατερίνα Μάρκου; Το πρόσφατο αυτό απόκτημα του Κυριάκου; Εγινε σε μία μέρα…Μακεδονομάχος;
Γελοιότητες λοιπόν. Ο Μίχαλος δεν πλήρωσε την (προσεκτική) δήλωση του για την ενδεχόμενη οικονομική διάσταση της συμφωνίας που έκανε ως εκπρόσωπος της εμπορικής κοινότητας, αλλά τη θέση του ότι «δεν είναι ώρα για εκλογές», που συμμερίζεται ένα μεγάλο, για να μην πω πλειοψηφικό ποσοστό Ελλήνων.
Αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μία τοποθέτηση ανώτερου κομματικού στελέχους, μη κοινοβουλευτικού, είναι εκτός κομματικής γραμμής, από πότε νομιμοποιείται η αυτόματη διαγραφή του; Και μάλιστα με βαρύτατους υπαινιγμούς περί «Δούρειων Ιππων» κλπ!
Και από πότε αγαπητέ Κυριάκο, σε μια σύγχρονη δημοκρατία «ποινικοποιούνται» οι κοινωνικές επαφές σε κοινή θέα μεταξύ εκλεγμένων θεσμικών εκπροσώπων του εμπορικού κόσμου και στελεχών μιας κυβέρνησης, χαρακτηριζόμενες ως…μυστικές συναντήσεις συνωμοτών;
Και επειδή κάτι μου θυμίζει αυτό, δεν ξέρω αν ήταν έμπνευση της δαιμόνιας Σπυράκη ή του «κοιμισμένου δημοσκόπου», αλλά φοβούμαι ότι αντιστρέφουν πλήρως τις κατηγορίες περί Μαδουριστάν που βασίμως αποδίδονται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Είπαμε βρε Κυριάκο ότι χρειάζεσαι επίδειξη πυγμής, αλλά εννοούσαμε σε θέματα που αγγίζουν την κοινωνία: Στην (πραγματική) προάσπιση των εθνικών θεμάτων, στην υπεράσπιση της εκκλησίας, στον εφιάλτη της λαθρομετανάστευσης. Αυτά τα…τσάμπα αυταρχιλίκια, άλλο πράγμα σηματοδοτούν. Ότι φοβάσαι και τη σκιά σου…
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Γιώργου Χαρβαλιά δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»