Η ευρωπαϊκή εκδοχή του Politico έδωσε στη δημοσιότητα τους 28 ανθρώπους που αυτή τη στιγμή καθορίζουν, αλλάζουν ή και επηρεάζουν με τη στάση τους τα δεδομένα στην Ευρώπη, μέσα από τη δουλειά και τη στάση ζωής τους γενικότερα.
Ένα από τα άτομα αυτά με τον χαρακτηρισμό «γεφυροποιός» είναι και ο Τ/κ ηγέτης , για τις προσπάθειες του, μαζί με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Στη λίστα με τους 28 πολιτικούς, 17 άντρες και 11 γυναίκες, που άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ε.Ε. βρίσκονται επίσης ο Σαντίκ Καν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Φεντερίκα Μογκερίνι, ο Τζορτζ Σόρος, ο Σεμπάστιαν Κουρτς και ο Γιάροσλαβ Καζίνσκι.
Η αρχική λίστα των υποψηφίων καταρτίστηκε σύμφωνα με τις προτιμήσεις των αναγνωστών και στη συνέχεια τροποποιήθηκε από τους συντάκτες παίρνοντας την τελική της μορφή ενώ η κατάταξη έγινε με βάση τον βαθμό επιρροής των συγκεκριμένων προσωπικοτήτων.
Οπως εξηγούν οι υπεύθυνοι της πρωτοβουλίας το να κατέχει κανείς ένα ανώτερο δημόσιο αξίωμα σε κάποια χώρα της Ε.Ε. δεν επαρκεί για να συμπεριληφθεί στη λίστα. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η Αγκελα Μέρκελ, και φέτος, όπως και το 2015 βρίσκεται εκτός αυτής.
Ο Ανδρέας Γεωργίου
Επίσης στη λίστα βρίσκεται και ο , πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ).
Σκιαγραφώντας το προφίλ του Γεωργίου το δίκτυο Politico κάνει αναφορά στην ανάληψη των καθηκόντων του το 2010, όταν ήρθε στην Ελλάδα από την Ουάσιγκτον, όπου εργαζόταν στο ΔΝΤ, αλλά και τις κατηγορίες για διόγκωση του ελλείμματος και παράβαση καθήκοντος, για την οποία αθωώθηκε, που τον έφεραν τότε ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Αν και σήμερα ζει στο Μέριλαντ, γράφει το Politico, «ο κ. Γεωργίου επανήλθε στο προσκήνιο τον Αύγουστο λόγω της ετυμηγορίας του Αρείου Πάγου να ασκήσει αναίρεση κατά του απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών για την ουσία της υπόθεσης με το έλλειμμα».
Το Politico αναφέρεται και στα αγαπημένα ομηρικά έπη του κ. Γεωργίου, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια και φιλοξενεί μια δήλωση του ιδίου για τη δικαστική του περιπέτεια.
«Ο γεφυροποιός» - Μουσταφά Ακιντζί
Αυτός είναι ο τίτλος που δίνει το Politico στον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Αναφέρει πως σαν δήμαρχος της βόρειας Λευκωσίας στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Μουσταφά Ακιντζί βοήθησε να συνδεθεί η Λευκωσία με ένα ενιαίο αποχετευτικό σύστημα - μία από τις λίγες προσπάθειες για να γεφυρωθεί η "πράσινη γραμμή" που χωρίζει την πόλη.
Σήμερα, ως πρόεδρος της αυτοανακηρυχθείσας ΤΔΒΚ, ο Ακιντζί προσπαθεί να κλείσει το χάσμα και πάλι - αυτή τη φορά για να επανενωθεί ολόκληρο το νησί.
Σημειώνει το Politico πως ο Ακιντζί είχεε την τύχη να βρει έναν πρόθυμο συνεργάτη από την άλλη πλευρά της γραμμής: Τον Κύπριο Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη.
Οι δύο άνδρες μεγάλης σχετικά ηλικίας (Ο Ακιντζί είναι 68, ο Αναστασιάδης 70) ήταν υποστηρικτές του σχεδίου, το 2004, για την ενοποίηση του νησιού με επικεφαλής τον τότε Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν. Και οι δύο απογοητεύτηκαν όταν η πλειοψηφία των Ελλήνων Κυπρίων απέρριψε τη συμφωνία.
Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με προηγούμενες διαπραγματεύσεις, οι δύο ηγέτες έχουν πάρει τον πλήρη έλεγχο της διαδικασίας με συναντήσεις σχεδόν κάθε εβδομάδα για τους τελευταίους μήνες του 2016.
Η τελική συμφωνία θα μπορούσε να τεθεί σε ψηφοφορία το 2017, εάν τα τελευταία, πιο ευαίσθητα ζητήματα μπορούν να επιλυθούν.
Το αν θα έχουν αίσιο τέλος οι συνομιλίες θα εξαρτηθεί επίσης από την ικανότητα Ακιντζί και Αναστασιάδη να πείσουν τους ψηφοφόρους που έχουν μεγαλώσει σε μια διαιρεμένη χώρα ότι η ενοποίηση αξίζει την υποστήριξη από όλους.
Οι δύο άνδρες μεγάλωσαν στη Λεμεσό, στη νότια Κύπρο, και είναι μέρος της τελευταίας γενιάς που θυμάται πως ήταν να ζουν σε μια μικτή χώρα όπου κάποιοι Έλληνες Κύπριοι μιλούσαν τουρκικά και οι Τουρκοκύπριοι μιλούσαν ελληνικά.
«Δεν είναι εύκολο να λυθεί ένα πρόβλημα που συνεχίζεται εδώ και 50 χρόνια», λέει ο Ακιντζί. «Ωστόσο, μαζί με τον κ. Αναστασιάδη, γνωρίζουμε ότι έχουμε εμπλακεί στην τελευταία προσπάθεια της γενιάς μας».
Η παλιά σιδερένια γροθιά (The Old Iron Fist) - Ταγίπ Ερντογάν
Έκπληξη αποτέλεσε η συμπερίληψη του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στη λίστα. Το σκεπτικό αναλύεται από το Politico:
Ο Ερντογάν την πρώτη δεκαετία της παραμονής του στην εξουσία προσπάθησε να αποδείξει ότι η ισλαμική θρησκευτική κληρονομιά μπορεί να συμβαδίσει με την δημοκρατία. Έχτισε στο διάστημα αυτό μια δυνατή οικονομία στα πρότυπα της Κίνας και προσπάθησε να λήξει την εσωτερική σύγκρουση με τους Κούρδους.
Ακολούθως προσπάθησε να φέρει το έθνος του στην καρδιά της Ευρώπης
Τα πιο πάνω άλλαξαν τον τελευταίο χρόνο όχι τόσο γιατί ο Ερντογάν διαφοροποιήθηκε έναντι της Ευρώπης ή η Ευρώπη έναντι του Ερντογάν αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
Μετά την αποτυχημένη απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος τον Ιούλιο, γύρισε ακόμη περισσότερο, απ' ότι τα τελευταία χρόνια προς τον αυταρχισμό, φυλακίζοντας χιλιάδες αντιπάλους και κλείνοντας ιδρύματα και οργανισμούς σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την συνεχώς αυξανόμενη δίψα του για εξουσία.
Η αδρανής σύγκρουση με τους Κούρδους φούντωσε και πάλι, μετατρέποντάς πολλά μέρη στα νοτιοανατολικά της χώρας σε σημείο αιματηρών συγκρούσεων.
Ο Ερντογάν ονειρεύεται να είναι ο ηγέτης της περιοχής με τη συζήτηση για αναβίωση μίας νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας να είναι πιο φανερή από ποτέ. Ιδίως μετά την αποτυχία των επαναστάσεων της Αραβικής Άνοιξης σε όλη τη Μέση Ανατολή και τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία που διεξάγεται και κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία. Έτσι ενώ οι ελπίδες της Τουρκίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ξεθωριάζουν ο Ερντογάν χτυπάει για άλλη μια φορά απειλώντας να ανοίξει τις πύλες στα κύματα μεταναστών για να κατακλύσουν την Ευρώπη.
Έτσι πετυχαίνει να εγείρει ανησυχίες μεταξύ των πολιτών της ΕΕ και να τρέφει τα ακροδεξιά πολιτικά κόμματα, σε αντάλλαγμα για μετρητά και τα στραβά μάτια στην εγχώρια καταστολή του.
Η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει μετατραπεί σε μια προσέγγιση ραβδί-και-καρότο της ΕΕ προς την Τουρκία με τον Ερντογάν να απειλεί πως εάν η Ευρώπη δεν κρατά την δική της πλευρά της συμφωνίας - παράδοση περίπου 6 δις € σε βοήθεια και την παροχή σε Τούρκους για ταξίδια χωρίς βίζα στην περιοχή Σέγκεν - η Τουρκία θα μπορούσε να «βάλει τους πρόσφυγες στα λεωφορεία» ανά πάσα στιγμή, όπως είπε σε ηγέτες της ΕΕ πέρυσι.