Ο πόλεμος που εξαπέλυσε η Ρωσία στην Ουκρανία δείχνει να πλησιάζει προς την ολοκλήρωσή του μέσα στο επόμενο έτος, με το Κίεβο να βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα ιδιαίτερα αρνητικό σενάριο. Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει ο Τζέιμι Ντέτμερ στο Politico, συνδέοντάς τη με την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συμφωνήσει στη χρήση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ύψους 210 δισ. ευρώ, ώστε να διασφαλιστεί η οικονομική αντοχή της Ουκρανίας και η συνέχιση της πολεμικής της προσπάθειας.
Η απόρριψη του σχεδίου για το αποκαλούμενο «δάνειο αποζημίωσης», που θα αξιοποιούσε τα δεσμευμένα ρωσικά κεφάλαια –κυρίως σε τράπεζα εκκαθάρισης στο Βέλγιο– στερεί από το Κίεβο μια προβλέψιμη πηγή χρηματοδότησης για τα επόμενα δύο χρόνια. Το σχέδιο προσέκρουσε τόσο σε νομικά εμπόδια όσο και στην πολιτική απροθυμία βασικών ευρωπαϊκών πρωτευουσών, παρά τις υψηλές προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί ακόμη και στο ανώτατο επίπεδο της Κομισιόν.
Η ΕΕ κατέληξε τελικά σε έναν συμβιβασμό, εγκρίνοντας πακέτο 90 δισ. ευρώ μέσω κοινού δανεισμού από τις αγορές, με εγγύηση τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και άτοκη χορήγηση προς την Ουκρανία. Αν και το μέτρο αποτρέπει την άμεση οικονομική κατάρρευση, τα κονδύλια θα εκταμιευθούν σε βάθος διετίας και θεωρούνται ανεπαρκή για τη μακροπρόθεσμη στήριξη μιας χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το δημοσιονομικό κενό της Ουκρανίας μπορεί να φτάσει τα 160 δισ. δολάρια την επόμενη διετία, ιδιαίτερα καθώς μειώνεται η αμερικανική βοήθεια.
Σε πολιτικό επίπεδο, η ανάγκη για πρόσθετη ευρωπαϊκή στήριξη σκοντάφτει σε αυξανόμενες αντιστάσεις. Το ενδεχόμενο νέου κοινού δανεισμού δεν θεωρείται δεδομένο, με χώρες όπως η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχία να έχουν ήδη αποστασιοποιηθεί από το πρόσφατο σχήμα, ενώ οι επερχόμενες εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία περιπλέκουν περαιτέρω το τοπίο. Παράλληλα, η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο περιορίζει τις προσδοκίες για επιπλέον αμερικανική στήριξη.
Στο Κρεμλίνο, οι ευρωπαϊκές αδυναμίες εκλαμβάνονται ως ένδειξη ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της Μόσχας. Όπως είχε επισημάνει ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η διασφάλιση οικονομικής αντοχής για μερικά ακόμη χρόνια θα αποδυνάμωνε το κίνητρο του Βλαντίμιρ Πούτιν να συνεχίσει τον πόλεμο. Η έλλειψη ενιαίου και ισχυρού μηνύματος από την ΕΕ, όμως, φαίνεται να επιβεβαιώνει την αντίθετη εκτίμηση.
Την ίδια στιγμή, η φθορά της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης γίνεται ολοένα πιο εμφανής, με δημοσκοπήσεις να καταγράφουν αυξανόμενη κόπωση απέναντι στη συνεχιζόμενη οικονομική στήριξη της Ουκρανίας, γεγονός που περιορίζει τα περιθώρια πολιτικών αποφάσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο αβεβαιότητας προστίθεται και ο διχασμός εντός της αμερικανικής διπλωματικής ομάδας. Σύμφωνα με το NBC News, ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και ο ειδικός απεσταλμένος Στιβ Γουίτκοφ εμφανίζονται να ακολουθούν διαφορετικές γραμμές ως προς τον τρόπο τερματισμού του πολέμου. Ο Γουίτκοφ φέρεται να προκρίνει μια ταχεία συμφωνία με υποχωρήσεις από την πλευρά της Ουκρανίας, ακόμη και σε ζητήματα εδαφών, ενώ ο Ρούμπιο υποστηρίζει την εντατικοποίηση της οικονομικής και στρατιωτικής πίεσης στη Ρωσία, ώστε να εξαναγκαστεί ο Πούτιν σε παραχωρήσεις.
Η έλλειψη ενιαίας στρατηγικής, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενισχύει την αίσθηση ότι η Ουκρανία εισέρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη φάση, όπου οι αποφάσεις –ή οι καθυστερήσεις– των συμμάχων της μπορεί να αποδειχθούν καθοριστικές για την τελική έκβαση του πολέμου.