Σε νέα κλιμάκωση της νομικής και πολιτικής αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρά η Ρωσία, ζητώντας αποζημίωση ύψους 196 δισεκατομμυρίων ευρώ από το Βέλγιο για τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία που έχουν «παγώσει» στο πλαίσιο των κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Η αξίωση αυτή αφορά κυρίως κεφάλαια και χρηματοοικονομικά προϊόντα που φέρονται να βρίσκονται σε βελγικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ειδικότερα σε δομές εκκαθάρισης και θεματοφυλακής.
Η Μόσχα υποστηρίζει ότι το πάγωμα των ρωσικών κεφαλαίων συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των κανόνων προστασίας της κρατικής περιουσίας, κάνοντας λόγο για «παράνομη δέσμευση» περιουσιακών στοιχείων. Σύμφωνα με τη ρωσική επιχειρηματολογία, το Βέλγιο φέρει άμεση ευθύνη, καθώς στη χώρα εδρεύουν βασικοί χρηματοπιστωτικοί μηχανισμοί μέσω των οποίων διακρατούνται σημαντικά ποσά ρωσικών κεφαλαίων.
Η κίνηση αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική της Ρωσίας να απαντήσει στις δυτικές κυρώσεις με νομικά και οικονομικά αντίμετρα, επιχειρώντας να μεταφέρει τη σύγκρουση και στο πεδίο των διεθνών δικαστηρίων. Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει ότι, σε περίπτωση που ευρωπαϊκά κράτη προχωρήσουν στη χρήση των παγωμένων ρωσικών κεφαλαίων για τη στήριξη της Ουκρανίας, η Μόσχα θα απαντήσει με κατασχέσεις δυτικών περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται στο ρωσικό έδαφος.
Από την πλευρά του, το Βέλγιο αντιμετωπίζει το ζήτημα ως μέρος των συλλογικών αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι ως μονομερή ενέργεια. Βρυξέλλες και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επιμένουν ότι τα παγωμένα κεφάλαια δεν έχουν κατασχεθεί οριστικά, αλλά δεσμεύονται στο πλαίσιο των κυρώσεων, ενώ συνεχίζεται η συζήτηση για το αν και πώς μπορούν να αξιοποιηθούν, κυρίως τα έσοδα που προκύπτουν από αυτά.
Η υπόθεση αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς αφορά ένα από τα μεγαλύτερα ποσά ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν «παγώσει» διεθνώς, ενώ αναδεικνύει τις νομικές και πολιτικές δυσκολίες που συνοδεύουν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Νομικοί κύκλοι εκτιμούν ότι μια τέτοια διεκδίκηση δύσκολα θα οδηγήσει σε άμεση αποζημίωση, ωστόσο μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες δικαστικές διαμάχες και περαιτέρω ένταση στις σχέσεις Ρωσίας–Ευρωπαϊκής Ένωσης.