Οι επιθέσεις του Ισραήλ κατά ιρανικών υποδομών πυραυλικών συστημάτων έχουν αναγκάσει την Τεχεράνη να εκτοξεύει πυραύλους από πιο μακρινές αποστάσεις, καθιστώντας την πλέον εξαρτημένη από βαλλιστικούς πυραύλους υγρού καυσίμου, ένα είδος όπλου πιο ευάλωτο σε αεροπορικές επιθέσεις, σύμφωνα με ειδικούς στον τομέα των πυραυλικών τεχνολογιών.
Όπως εξηγεί σε ανάλυσή της η Wall Street Journal, οι πύραυλοι υγρού καυσίμου έχουν σημαντικά μειονεκτήματα σε σύγκριση με εκείνους του στερεού καυσίμου, δήλωσε ο Φάμπιαν Χιντς, ερευνητής στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS). Χρειάζονται αρκετές ώρες για να τροφοδοτηθούν, κάτι που καθιστά αδύνατη την άμεση εκτόξευση σε περίπτωση κρίσης, σε αντίθεση με τους πυραύλους στερεού καυσίμου. Επίσης, απαιτούν περισσότερους ανθρώπους και οχήματα υποστήριξης, γεγονός που αυξάνει την ευαλωτότητά τους σε εχθρικά πλήγματα.
Το καύσιμο που χρησιμοποιείται είναι τοξικό και επικίνδυνο, απαιτώντας από τα πληρώματα να φορούν προστατευτικές στολές, ενώ το ίδιο το καύσιμο είναι λιγότερο ασφαλές εντός του πυραύλου, σε σχέση με τα στερεά καύσιμα.
«Αν η ισραηλινή πολεμική αεροπορία περιπολεί στον εναέριο χώρο αναζητώντας εκτοξευτήρες, τότε θέλεις ένα σύστημα που να σου επιτρέπει να εκτοξεύσεις γρήγορα και να απομακρυνθείς το ταχύτερο δυνατό», είπε ο Χιντς. «Δεν θέλεις ένα σύστημα που απαιτεί πολυμελή ομάδα, οχήματα υποστήριξης, πληρώματα με στολές χημικής προστασίας και δίωρη διαδικασία τροφοδοσίας με επικίνδυνα χημικά».