Μία ακόμη μοναχή αγιοκατατάχτηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο έπειτα από πρόταση της μητρόπολης Λέρου. Πρόκειται για τη μοναχή Γαβριηλία Παπαγιάννη την Ελληνίδα μητέρα Τερέζα.
Η Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη (κατά κόσμον Αυρηλία) γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1897,στην Κωνσταντινούπολη.
Μετά το γυμνάσιο, έφυγε για να συνεχίσει τις Σπουδές της στην Ελβετία στην Σχολή Γεωπονικής του Estavayer-Le-Lace. Το 1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών βρέθηκε οικογενειακώς στην Θεσσαλονίκη και εισάγεται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ως Ακροάτρια στην Φιλοσοφική Σχολή.
Μετά το τέλος των σπουδών τις φθάνει στην Αθήνα όπου αρχίζει κα σε μια ψυχιατρική κλινική όπου παρέμεινε έναν μόνον χρόνο. Έπειτα ταξίδεψε στην Αγγλία, με μοναδική περιουσία μια χάρτινη Λίρα .
Το 1954 πήγε στην Ινδία όπου και παρέμεινε 5 χρόνια. Ήταν μεγάλος σταθμός στην ζωή της και η ίδια αγαπούσε ιδιαίτερα την Ινδία.Εκεί βοηθούσε λεπρούς και αρρώστους .Βοηθούσε,επίσης, πλήθος ανθρώπων ενώ ήταν η αιτία πολλοί άνθρωποι να βαφτιστούν Ορθόδοξοι. Ποτέ δεν μιλούσε σε άλλους για τον Χριστό αν δεν της το ζητούσαν οι ίδιοι. Τα χρόνια αυτά έκανε σημαντικές γνωριμίες, όπως την Μητέρα Τερέζα, Sivananda, Baba Amte.
Την καλούσαν σε διάφορες χώρες για να μιλήσει για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό και πραγματικά άφηνε τα πλήθη άλαλα. Μετά την Ινδία βρέθηκε στα Ιμαλάια για έναν χρόνο με λιτή τροφή και ατελείωτες ώρες προσευχής.
Στη συνέχεια πήγε σε μοναστήρι στη Βηθανία σε ηλικία 62 ετών.Αργότερά επέσρεψε στην Αθήνα όπου έκανε εγχείρηση για να θεραπευτεί από την 100% τύφλωση του αριστερού ματιού της.
Παρέμεινε στην Αθήνα στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας, την Νέα Ιερουσαλήμ όπως η ίδια έλεγε.Μέσα από το μοναστήρι αλληλογραφούσε και βοηθούσε πολλούς ανθρώπους. Ακολουθεί η Αφρική, η Αθήνα, όπου έμεινε στο σπίτι των αγγέλων όπως το αποκαλούσαν τα πνευματικά της παιδιά, όπου κάθε μέρα δεχόταν πονεμένους ανθρώπους και τους βοηθούσε.
Έπειτα, πήγε σε Αίγινα και Λέρο, όπου και εκοιμήθη σε ηλικία 95 ετών, στις 28 Μαρτίου του 1992 ανασηκώνοντας τα χέρια της στον ουρανό.