Εορτολόγιο-Βίοι Αγίων - Σήμερα 6 Μαΐου, η Εκκλησία τιμά την μνήμη: Δίκαιος Ιώβ ο Προφήτης, Όσιος Σεραφείμ που ασκήτευσε στο όρος Δομπού Λεβαδείας, Όσιοι Μάμας, Παχώμιος και Ιλαρίων, Άγιος Δημητρίων, Άγιοι Δάναξ, Μέσιρος και Θερίνος, Άγιος Δονάτος, Άγιος Βάρβαρος, Οσία Σοφία η εν Κλεισούρα ασκήσασα, Ανάμνηση των εγκαινίων του ναού των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού στη Μονή του Ψαμαθία, Όσιος Ιώβ ο θαυματουργός, Άγιος Eadbert εκ Σκωτίας, Οσία Βενεδίκτη η Ρωμαία, Άγιοι Ηλιόδωρος και Βενούστος και οι συν αυτοίς μαρτυρήσαντες
Γιορτάζουν οι : Σεραφείμ, Σεραφειμία (Σεραφίνα), Ιώβ, Ιωβία (Ιώβη).
Όσιος Σεραφείμ
Όσιος καταγόταν από το χωριό Ζάελι που βρίσκεται κοντά στην Αταλάντη. Οι ευσεβείς γονείς του από βρέφους του δίδαξαν την αγάπη προς το Θεό και όταν ο νεαρός Σωτήριος (το κατά κόσμον όνομα του Οσίου) έφτασε σε ηλικία, τους εγκατέλειψε υπακούοντας στη θεία φωνή που τον καλούσε στο στάδιο των αγώνων. Φεύγει και πηγαίνει να μονάσει στο μοναστηράκι του Προφήτη Ηλία στο όρος Κάρκαρα. Από εκεί, επειδή ενοχλείτο από γνωστούς και συγγενείς μεταβαίνει στη Μονή των Αγίων Αναργύρων στην Αταλάντη, όπου έμεινε περίπου έξι μήνες.
Αναζητώντας την έρημο φτάνει στο Σαγμάτιο Όρος, στη Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εκεί νύχτα και ημέρα αγωνιζόταν ο Όσιος με νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές και δάκρυα. Εκάρη μοναχός και μετά από πολλές πιέσεις χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια πρεσβύτερος. Λόγω όμως των πολλών αρετών του άρχισε να διαδίδεται η φήμη του στη γύρω περιοχή, γι’ αυτό για να αποφύγει τους επαίνους, με την ευλογία του ηγουμένου Γερμανού έφυγε για να συνεχίσει την άσκησή του σε ερημική τοποθεσία, δυτικά του Ελικώνα, στη θέση Δομπού, λίγο πιο κάτω από το σημερινό μοναστήρι. Καθημερινά πλήθος ανθρώπων ανέβαιναν στο ασκητήριο του Αγίου να τον ακούσουν και να πάρουν την ευλογία του. Αυτό λυπούσε τον Άγιο, ο οποίος πολύ επιθυμούσε την αδιάλειπτο προσευχή και τους συνεχείς πνευματικούς αγώνες. Εγκαταλείπει λοιπόν και πάλι το Μονύδριον μετά από δέκα χρόνια ζωής εκεί και μεταβαίνει δύο ώρες μακρύτερα, στην κορυφή που σήμερα λέγεται κελί του Αγίου.Λόγω όμως των αυξανόμενων αναγκών της μοναστικής του αδελφότητος, αφού αγόρασε από τους κατοίκους της Δομβού έκταση σε ερημική τοποθεσία, άρχισε να οικοδομεί το Μοναστήρι, αφού προηγουμένως έλαβε τη σχετική άδεια από το Πατριαρχείο. Το έργο αυτό μισήθηκε, γι’ αυτό και με εντολή του άρχοντα της Λιβαδειάς, οδηγήθηκε ο Άγιος δεμένος από τρείς Τούρκους στη Λιβαδειά. Στο δρόμο όμως οι Τούρκοι αντιλήφθηκαν, ύστερα από σημεία που έκανε ο Άγιος, ότι επρόκειτο μάλλον για συκοφαντία και τον άφησαν ελεύθερο να συνεχίσει το έργο του.
Τρία χρόνια μετά την αποπεράτωση της Μονής, εκοιμήθη οσιακά σε ηλικία 75 ετών στις 6 Μαΐου του έτους 1602, ημέρα της Μεσοπεντηκοστής.