Συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από τον θάνατο της Τζένης Καρέζη, η οποία «έφυγε» στις 27 Ιουλίου του 1992.
Η μεγάλη ηθοποιός της σκηνής και της οθόνης 2,5 μήνες πριν «φύγει» από τη ζωή με επιστολή της προς τον Τύπο συγκινεί, γράφοντας για τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Ηταν Μάρτιος του 1989, όταν έπεσε αυλαία στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχοφ όπου και πρωταγωνιστούσε, καθώς έπρεπε εσπευσμένα να φύγει για το Λονδίνο. Εκεί, διαγνώστηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας ο οποίος είχε προχωρήσει. Η μάχη που έδωσε κράτησε περίπου τρία χρόνια, με την Τζένη Καρέζη να μην σταματά να κάνει αυτό που αγαπά. Το 1990 η Λούλα Αναγνωστάκη γράφει ειδικά γι' αυτήν το «Διαμάντια και μπλουζ», με την ηθοποιό να δίνει την τελευταία της παράσταση στις 31 Μαρτίου του 1991.
Στην επιστολή της προς τον Τύπο, πριν φύγει από την ζωή τον Ιούλιο του 1992, αναφέρεται στον άντρα της, τον γιο της Κωνσταντίνο και όλους τους ανθρώπους που στάθηκαν κοντά της
«Τρία χρόνια τώρα ταλαιπωρούμαι με σοβαρό πρόβλημα στην υγεία μου. Με φωτεινά διαλείμματα βέβαια, και με ενδιάμεσο τον περσινό χειμώνα, και την ευτυχία να παίξω το αριστούργημα της Λούλας Αναγνωστάκη "Διαμάντια και μπλουζ" στο θέατρο "Αθήναιον" και να αγαπηθεί τόσο το έργο, η παράσταση και εγώ προσωπικά από το αθηναϊκό κοινό. Ο θεός του θεάτρου για άλλη μια φορά στάθηκε καλός και γενναιόδωρος μαζί μου και πίστευα ότι αυτή η ευτυχία θα συνεχιζόταν και φέτος. Ότι θα επαναλαμβάναμε το "Διαμάντια και μπλουζ" στο θέατρό μας και ότι στη συνέχεια θα το παρουσιάζαμε στη Θεσσαλονίκη.
Δεν στάθηκε δυνατόν. Δυστυχώς. Και πέρασα ένα ολόκληρο χειμώνα ανάμεσα Αθήνα-Λονδίνο δίνοντας μάχη με την αρρώστια μου και έχοντας πάντα μαζί μου τον ακριβό μου σύντροφο Κώστα Καζάκο και τον μονάκριβό γιό μου Κωνσταντίνο.
Στις πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής, ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά. Άλλος ξορκίζει το κακό φωνάζοντας, άλλος βγάζοντας προς τα έξω την απελπισία του, άλλος σιωπώντας και μαχόμενος καρτερικά.
Αυτή η τελευταία είναι και η δική μου περίπτωση. Μαζί με την οικογένειά μου θα αγωνιστώ για την υγεία μου, για τη ζωή μου και για την επάνοδό μου στη σκηνή.
Ευχαριστώ τον Τύπο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τη διακριτική τους στάση,ευχαριστώ όλο τον κόσμο,ανώνυμους και επώνυμους για τη συμπαράσταση και την αγάπη τους και ας είναι σίγουροι ότι όλες μου οι προσπάθειες είναι να ξαναβρεθώ κοντά τους μέσω της δουλειάς μου.
Επίσης αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω την εκπληκτική ομάδα των γιατρών του ουρολογικού τμήματος του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου για την ετοιμότητα με την οποία αντιμετώπισαν το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι την καινούρια και μάλλον επικίνδυνη περιπέτεια της υγείας μου.
Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους θεράποντες γιατρούς μου καθηγητή Νίκο Δαβίλα και τον γιό του Ηλία Δαβίλα για το επιστημονικό τους κύρος, τη βαθιά ανθρωπιά τους και το θερμό ενδιαφέρον με το οποίο με περιέβαλαν.
Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Ν' αγαπώ και να με αγαπούν.
Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν.
Και πάντα θα ελπίζω...
Φιλικότατα
ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ ».
Η ζωή της
"Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα", η "νύφη που το 'σκασε", η "Δεσποινίς διευθυντής", η "Τζένη Τζένη", η "Μαντώ Μαυρογένους" ή "Γυρίσατεεε;" δεν θα γυρίσει ποτέ...Η Τζένη Καρέζη ήταν μια σπουδαία ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου.
12 Ιανουαρίου 1934: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας τις μεταθέσεις των γονιών της που ήταν εκπαιδευτικοί. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος, ήταν μαθηματικός και η μητέρα της, Θεώνη, δασκάλα.
1951: H αγάπη της για το θέατρο άρχισε να εκδηλώνεται από τα μαθητικά της, ακόμη, χρόνια κι εκφράστηκε με τη συμμετοχή της στις σχολικές παραστάσεις. Eκείνη τη χρονιά, τη χρονιά αποφοίτησής της από την Ελληνογαλλική Σχολή το 1951 πήρε μέρος στην παράσταση της «Aντιγόνης» του Σοφοκλή.
Η Τζένη σε μικρή ηλικία
Οκτώβριο του 1954: Ο πρώτος της ρόλος στο θεατρικό σανίδι ήταν δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, στο έργο του Αντρέ Ρουσέν «Ωραία Ελένη».
1955: Έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», για να ακολουθήσουν περισσότερες από 30 ταινίες: «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος» (1960), «Η νύφη το 'σκασε» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Δεσποινίς διευθυντής (1964), «Μια τρελή τρελή οικογένεια» (1965), «Τζένη - Τζένη» (1966), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» (1970).
Η Τζένη Καρέζη στην ταινία Τζένη Τζένη με τον Ανδρέα Μπάρκουλη
Μετά το 1960: Δημιούργησε δικούς της προσωπικούς θιάσους και συνεργάστηκε με έξοχους κωμικούς, όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Η Τζένη με τον Κώστα Καζάκο και τον γιο τους, Κωνσταντίνο
1968: Παντρεύτηκε με τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο με τον οποίο έμεινε παντρεμένη έως το τέλος της ζωής της. Το ζευγάρι απέκτησε ένα γιο, τον Κωνσταντίνο Καζάκο, που ακολούθησε τα βήματα των γονιών του, όντας και ο ίδιος ηθοποιός.
1973: Η μεγάλη της θεατρική επιτυχία υπήρξε αναμφισβήτητα το σπονδυλωτό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο», που ανέβηκε το 1973, το οποίο και αποτέλεσε μία από τις εστίες πνευματικής αντίστασης κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Η ίδια, όσο και ο σύζυγός της Κώστας Καζάκος, συνελήφθησαν και ταλαιπωρήθηκαν από τις αρχές της χούντας.
Η Τζένη στην ταινία Δεσποινίς Διευθυντή με τον Αλέκο Αλεξανδράκη
Η Τζένη με την Αλίκη
27 Ιουλίου του 1992: Η Τζένη Καρέζη νικήθηκε από την επάρατο νόσο. Στη μνήμη της ιδρύθηκε, την ίδια χρονιά, το ίδρυμα «Τζένη Καρέζη», με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο.
27 Ιουλίου 2016: Η Τζένη υπάρχει ακόμα στις τηλεοράσεις μας αλλά πάνω από όλα στην καρδιά μας.
Ο τάφος της στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών
Δείτε τα συγκινητικά λόγια της Αλίκης όταν ενημερώθηκε ότι η Τζένη "έφυγε" από τη ζωή:
Ήξερες ότι...
1. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπούζη και το άλλαξε για καλλιτεχνικούς λόγους
2. Ήταν εσωτερική σε Γαλλικό Σχολείο Καλογριών
3. Πριν τον Κ. Καζάκο ήταν παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου
4. Δεν συνεργάστηκε ποτέ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη