Η Τουρκία βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Η σχέση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ αποδίδει καρπούς, καθώς η αμερικανική κυβέρνηση επιδιώκει να επιταχύνει την πώληση των μαχητικών F-35 στην Άγκυρα.
Η βιομηχανία όπλων της Τουρκίας, που διευθύνεται από τον γαμπρό του Ερντογάν, ανακατασκευάζει στρατιωτική τεχνολογία και βγάζει δισεκατομμύρια δολάρια, συχνά πουλώντας drones και άλλα όπλα σε μερικά από τα πιο απεχθή καθεστώτα του κόσμου.
Εν τω μεταξύ, η Hay’at Tahrir al Sham, μια υποστηριζόμενη από την Τουρκία ομάδα τρομοκρατών που ανέτρεψε τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ στις 8 Δεκεμβρίου 2024, κυβερνά τώρα τη χώρα.
Ενώ η Συρία ιστορικά αποτελούσε απειλή για την Τουρκία -οι δύο χώρες παραλίγο να εμπλακούν σε πόλεμο το 1997- σήμερα είναι η κυρίαρχη διπλωματική και οικονομική δύναμη στη Συρία. Από την ανοικοδόμηση της Συρίας μόνο, οι τουρκικές εταιρείες που ελέγχονται από φίλους του Ερντογάν αναμένεται να κερδίσουν δισεκατομμύρια δολάρια σε συμβόλαια.
Στο εσωτερικό, η φυλάκιση των κορυφαίων αντιπάλων του από τον Ερντογάν χωρίς συνέπειες τον κάνει να νιώθει δυνατός. Ολοκληρώνοντας τον φαινομενικό θρίαμβό του, ότι, μετά από χρόνια βομβαρδισμών, η Τουρκία ανάγκασε επίσης τους Κούρδους να αποδεχτούν μια εκεχειρία και να καταθέσουν τα όπλα τους.
Τα φαινόμενα μπορεί να είναι απατηλά. Ενώ ο Ερντογάν μπορεί να φαντάζεται τον εαυτό του ως σουλτάνο που αποκαθιστά την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι Τούρκοι πιθανότατα θα τον θυμούνται ως τον άνθρωπο του οποίου η αλαζονεία οδήγησε στην κατάρρευση της χώρας.
Με τον πληθωρισμό υψηλό και το τουρκικό νόμισμα να πέφτει ραγδαία, η τουρκική ευημερία είναι μια οφθαλμαπάτη. Όπως ακριβώς το βιοτικό επίπεδο των Ιρανών μειώθηκε πολύ περισσότερο από τους ομολόγους του μετά την Ισλαμική Επανάσταση, έτσι και η αργή Ισλαμική Επανάσταση του Ερντογάν θα σηματοδοτήσει την κατάρρευση της τουρκικής μεσαίας τάξης.
Σκεφτείτε: Ενώ ο κ. Τράμπ μπορεί να πιέσει το Κογκρέσο να εγκρίνει την πώληση του πιο προηγμένου μαχητικού αεροσκάφους της Αμερικής, η μοναδική εστίαση του Ερντογάν στον Αμερικανό Πρόεδρο εις βάρος του Κογκρέσου έχει οδηγήσει σε κατάρρευση την επιρροή της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον.
Μετά το φιάσκο με τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Έρικ Άνταμς, πολλοί πολιτικοί πιστεύουν ότι η συνεργασία με τους Τούρκους είναι πολύ επικίνδυνη.
Ενώ η «Τουρκική» Κοινοβουλευτική Ομάδα στο Κογκρέσο κάποτε αριθμούσε μερικές εκατοντάδες μέλη, τώρα βρίσκεται μόνο στο ένα τρίτο αυτού του αριθμού.
Ο κ. Τράμπ μπορεί να κρατήσει τις σχέσεις των ΗΠΑ και της Τουρκίας «ενωμένες» προς το παρόν, αλλά τα αμοιβαία συμφέροντα πάνω στα οποία χτίστηκαν οι διμερείς δεσμοί έχουν καταρρεύσει. Το εμπορικό σήμα της Τουρκίας είναι τοξικό. Ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι ούτε οι Δημοκρατικοί θα συσπειρωθούν για να την υπερασπιστούν.
Το στοίχημα της Τουρκίας στη Συρία θα γυρίσει επίσης μπούμερανγκ. Αναμφίβολα, κάθε χώρα που ενδυνάμωσε τους Ισλαμιστές στο εξωτερικό ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής υπέστη πλήγμα, με τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα να είναι η Σαουδική Αραβία, το Πακιστάν και η Συρία.
Ο προσωρινός τζιχαντιστής πρόεδρος της Συρίας, Άχμαντ αλ Σάραα ήδη αποτυγχάνει, αλλά οι εξτρεμιστές που ενδυνάμωσε ο Ερντογάν θα τρομοκρατούν την περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, για δεκαετίες.
Η νίκη της Τουρκίας επί των Κούρδων ήταν επίσης Πύρρειος. Ο Ερντογάν επιδιώκει να ταπεινώσει τους Κούρδους και αρνείται να διαπραγματευτεί ουσιαστική ειρήνη από τότε που τέθηκε σε ισχύ η εκεχειρία. Καθώς η υποστηριζόμενη από την Τουρκία συριακή κυβέρνηση επιδιώκει την εξάλειψή τους, δεν έχουν άλλο μέρος να πάνε παρά στα βουνά της Τουρκίας ή στις αστικές φτωχογειτονιές της Κωνσταντινούπολης.
Όταν η μάχη ξαναρχίσει, ίσως με τους Κούρδους να απολαμβάνουν ξένη βοήθεια, το κέντρο της θα είναι στην ίδια την Τουρκία. Η ηρεμία που απολαμβάνει η Τουρκία για χρόνια, αν όχι δεκαετίες, θα τελειώσει.
Ωστόσο, η αγκαλιά της Τουρκίας προς τη Χαμάς είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η έντονη υπεράσπιση του Ερντογάν για την παλαιστινιακή ανεξαρτησία δημιουργεί ένα προηγούμενο που θα γυρίσει μπούμερανγκ στην ίδια την Τουρκία.
Αποκαλεί την τρομοκρατία της Χαμάς νόμιμη; Λοιπόν, κατ’ αναλογία και η κουρδική τρομοκρατία θα ήταν το ίδιο. Υποστηρίζει την ανεξαρτησία παρά τα αναγνωρισμένα σύνορα;
Με την ίδια λογική, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και αυξανόμενος αριθμός αραβικών χωρών που είναι αναστατωμένες από την παρέμβαση του Ερντογάν στις υποθέσεις τους θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν την κουρδική ανεξαρτησία, σχεδιάζοντας τον χάρτη όπως κρίνουν κατάλληλο. Οι αντιρρήσεις της Τουρκίας μπορεί να μην έχουν σημασία.
Οι παλαιστινιακές και οι κουρδικές περιπτώσεις δεν είναι εντελώς ανάλογες: Υπάρχουν 5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, αλλά τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερος είναι ο αριθμός Κούρδων στην Τουρκία.
Όταν ο Ερντογάν αποχωρήσει από το αξίωμα, θα αφήσει πίσω του μια χώρα που καταρρέει πάνω στα αποδυναμωμένα θεμέλιά της. Είναι απίθανο να αναδυθεί ένας ισχυρός διάδοχος, οπότε όταν οι Κούρδοι εκμεταλλευτούν το παλαιστινιακό προηγούμενο, οι Τούρκοι θα δυσκολευτούν να αποτρέψουν τη διχοτόμηση.
Πράγματι, αν η Άγκυρα παραπονεθεί, οι Κούρδοι απλώς θα απαιτήσουν δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου θα επιβεβαιώσει ότι μια ενιαία Τουρκία είναι τόσο ξεπερασμένη όσο μια ενωμένη Γιουγκοσλαβία.
Ο Michael Rubin είναι αρθρογράφος στο Beltway Confidential της Washington Examiner. Είναι διευθυντής ανάλυσης στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.
ΠΗΓΗ: Michael Rubin,Washington Examiner
Μέσω Hellasjurnal.com