Μετά από μία σεζόν την οποία ξεκίνησε ως πρωταθλητής Ελλάδας και Ευρώπης και έκλεισε έχοντας χάσει τα «σκήπτρα» του και στους δύο μεγάλους στόχους, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε πολύ δυναμικά το καλοκαίρι έτσι ώστε να καλύψει όλες τις «ανορθογραφίες» στο ρόστερ του.
Οι βάσεις είχαν ήδη μπει από την περασμένη αγωνιστική περίοδο, όταν η διοίκηση του «επτάστερου» φρόντισε να «δέσει» με νέα συμβόλαια όλους τους πρωταγωνιστές της ομάδας. Άλλωστε, η πίστη στο οικοδόμημα του Εργκίν Αταμάν είναι μεγάλη, και σε όλο τον σύλλογο υπήρχε (ορθώς) η πεποίθηση πως δεν απαιτούνταν «κοσμογονικές» αλλαγές, αλλά διορθωτικές κινήσεις.
Πλέον, με τη μεταγραφική ενίσχυση να έχει ολοκληρωθεί, ο Παναθηναϊκός έχει διαμορφώσει όχι μόνο το ακριβότερο ρόστερ της ιστορίας του, αλλά και πιθανώς το πληρέστερο, με 2-3 λύσεις από το «πάνω ράφι» σε κάθε θέση.
Φυσικά, όλα θα φανούν στο παρκέ (και το glass floor), όμως εκ πρώτης όψεως μοιάζει οι «πράσινοι» να έχουν διορθώσει τα περισσότερα προβλήματα που υπήρχαν στο... λογισμικό της περασμένης αγωνιστικής περιόδου και να έχουν ένα πολύ πιο μεστό σύνολο σε σχέση με το περσινό.
Το καλό της υπόθεσης Βαλαντσιούνας
Η μεταγραφή που συζητήθηκε περισσότερο στο καλοκαίρι του Παναθηναϊκού ήταν αυτή που τελικά δεν έγινε. Ο λόγος βεβαίως για την πολύκροτη υπόθεση του Γιόνας Βαλαντσιούνας, ο οποίος ήθελε να φορέσει τα πράσινα, ήρθε στην Αθήνα να περάσει ιατρικά, όμως δεν μπόρεσε τελικά να απαλλαχθεί από το συμβόλαιό του με τους Ντένβερ Νάγκετς και παρέμεινε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, «ξενερώνοντας» πολλούς φίλους των Κυπελλούχων Ελλάδας.
Η αλήθεια είναι, όμως, ότι το «ναυάγιο» στη συγκεκριμένη μεταγραφή κρύβει και μερικούς «θησαυρούς». Προφανέστατα, αν έχει μία ομάδα την ευκαιρία να φέρει τον Βαλαντσιούνας, τότε είναι λογικό να κάνει ό,τι μπορεί για να το καταφέρει. Ωστόσο, αν οι «πράσινοι» είχαν αποκτήσει τον «Big Val», πιθανότατα δεν θα είχαν προχωρήσει σε άλλη μεταγραφική κίνηση, για οικονομικούς λόγους. Με άλλα λόγια, δεν θα υπήρχε Νίκος Ρογκαβόπουλος, δεν θα υπήρχε Ρισόν Χολμς, και μάλλον δεν θα είχε μείνει ο Ομέρ Γιούρτσεβεν.
Επομένως, ακόμη και αν η απόκτηση ενός παίκτη με το στάτους του Βαλαντσιούνας θα αποτελούσε αδιανόητη «βόμβα», μοιάζει πως το ρόστερ που διαμορφώθηκε τελικά είναι πληρέστερο σε σχέση με το (υποθετικό) σύνολο που θα δημιουργούταν αν πράγματι είχε γίνει η μεταγραφή του Λιθουανού. Όπως λένε, όταν κλείνει μία πόρτα ανοίγει ένα παράθυρο, και ο Παναθηναϊκός φαίνεται να είχε εναλλακτικό σχέδιο ενδεχομένως καλύτερο και από το πρωταρχικό.
Οι ανορθογραφίες που καλύφθηκαν
Όσον αφορά στη στελέχωση του ρόστερ, ο Παναθηναϊκός είχε τρία βασικά ζητήματα να λύσει μετά την περασμένη σεζόν. Το πρώτο ήταν στη θέση «1», καθώς ο Κώστας Σλούκας δεν θα γίνει νεότερος και ο Λορέντζο Μπράουν έφυγε... άρον άρον μετά την πολύ κακή του παρουσία. Το «τριφύλλι» κάλυψε αυτό το κενό με τον κορυφαίο πλέι μέικερ της περσινής Ευρωλίγκας, Τι Τζέι Σορτς, και δευτερευόντως με έναν από τους λιγοστούς playable σε αυτό το επίπεδο Έλληνες παίκτες, τον Βασίλη Τολιόπουλο.
Το δεύτερο και επίσης σημαντικό πρόβλημα ήταν η «μοναξιά» του Τζέντι Όσμαν στη θέση «3». Με τον Ιωάννη Παπαπέτρου, που ούτως ή άλλως είχε περιορισμένο χρόνο συμμετοχής, να αποσύρεται από την ενεργό δράση, και την κατάσταση του Μάριους Γκριγκόνις να παραμένει αβέβαιη, ήταν απαραίτητη για τον Παναθηναϊκό η προσθήκη ενός ακόμη «φτερού», ιδανικά ενός ικανού σουτέρ που θα βοηθούσε στο spacing. Ο λόγος φυσικά για τον Νίκο Ρογκαβόπουλο, ο οποίος ανήκει επίσης στο κλειστό κλαμπ των ντόπιων παικτών σε καλή ηλικία που μπορούν να σταθούν στην Ευρωλίγκα, και δεν βρίσκουν συμβόλαιο μονάχα λόγω διαβατηρίου.
Τέλος, το πιο πολύπλοκο ζήτημα που είχε να αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός ήταν αυτό στη φροντ λάιν. Ο Ματίας Λεσόρ είναι ένας παίκτης στον οποίο πιστεύει πολύ η ομάδα, ωστόσο προέρχεται από πολύμηνη απουσία και χρειαζόταν οπωσδήποτε ένα ψηλό εξίσου μεγάλης αξίας δίπλα του, έτσι ώστε να μην αναγκαστεί να μπει εξαρχής με το «γκάζι» πατημένο. Αφού έκλεισε οριστικά το θέμα του Βαλαντσιούνας, ο εκλεκτός ήταν εν τέλει ο Ρισόν Χολμς, που αποτελεί ουσιαστικά τον αντικαταστάτη του Γουένιεν Γκέιμπριελ, με δεδομένο πως ο Ομέρ Γιούρτσεβεν έμεινε τελικά ως τρίτος στην ιεραρχία ψηλός.
Τι φέρνουν οι μεταγραφές
_123058_014236.jpg)
Οι παραπάνω κινήσεις λύνουν, τουλάχιστον στα «χαρτιά», τα περισσότερα αγωνιστικά θέματα που παρουσίασε το σύνολο του Εργκίν Αταμάν την περασμένη αγωνιστική περίοδο. Η προσθήκη του Τι Τζέι Σορτς δίνει elite playmaking στον Παναθηναϊκό, ο οποίος έκανε δικό του τον μάλλον καλύτερο «μαέστρο» της Ευρωλίγκας. Ο Αμερικανός γκαρντ έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει για τον εαυτό του αλλά και για τους υπόλοιπους, ενώ το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού του είναι το pick and roll, ο κύριος δηλαδή τρόπος επίθεσης των «πράσινων» επί Αταμάν.
Η παρουσία του βραχύσωμου γκαρντ αναμένεται να «απογειώσει» την παραγωγή των Κυπελλούχων Ελλάδας, απαλλάσσοντας παράλληλα τον Κέντρικ Ναν από το «βάρος» να αποτελεί την αρχή, τη μέση και το τέλος κάθε επίθεσης. Με την μπάλα να πηγαίνει περισσότερο στα χέρια του Σορτς, ο MVP της Ευρωλίγκας θα μπορεί να δώσει έμφαση στο off ball παιχνίδι και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, δηλαδή να σκοράρει μέσα από αρμονικές επιθέσεις και όχι με την υποχρέωση να τα κάνει όλα μόνος του.
Πέρα από τα παραπάνω, η έλευση του Σορτς αναμένεται να δώσει και τις απαραίτητες ανάσες στον Κώστα Σλούκα. Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, ο αρχηγός του «τριφυλλιού» δεν θα γίνει νεότερος, και ήδη την περασμένη σεζόν έδειξε σημάδια κόπωσης στην τελική ευθεία. Με την «μπαγκέτα» να πηγαίνει πλέον στον πρώην παίκτη της Παρί, ο «Σλούκι Λουκ» θα έχει πιθανότατα έναν συμπληρωματικό ρόλο, με μειωμένα αλλά πιο ποιοτικά λεπτά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως θα μπορέσει να εξοικονομήσει ενέργεια, έτσι ώστε να μην πάει με άδειο «ντεπόζιτο» στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν, όταν δηλαδή ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί τον καλύτερο closer του.
Από την άλλη, ο Νίκος Ρογκαβόπουλος προσφέρει στο «τριφύλλι» κάτι που έλειψε πάρα πολύ την προηγούμενη σεζόν, και συγκεκριμένα σταθερή απειλή από τα 6,75μ. Ο Έλληνας φόργουορντ είναι ένας από τους καλύτερους (και τους ταχύτερους) catch and shoot παίκτες της Ευρωλίγκας, και αυτή του η ικανότητα μόνο προς τα πάνω μπορεί να πάει, με δεδομένο ότι θα έχει δίπλα του πολύ ικανότερους δημιουργούς σε σχέση με αυτούς της Μπασκόνια. Ένας τέτοιος παίκτης είναι απαραίτητος, ειδικά με το spacing που απαιτεί η επιθετική φιλοσοφία του Αταμάν.
Παρόλο που δεν είναι... Βαλαντσιούνας, πολύτιμα στοιχεία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού αναμένεται να προσφέρει και ο Ρισόν Χολμς. Ο πρώην NBAer είναι ο μοναδικός από τους νεοαποκτηθέντες παίκτες του «τριφυλλιού» που έχει two-way χαρακτηριστικά, μπορεί να δώσει δηλαδή λύσεις και στις δύο πλευρές του παρκέ. Στην επίθεση, είναι άριστος στα τελειώματα κοντά στο καλάθι, καλός επιθετικός ριμπάουντερ και πολύ αποτελεσματικός στα pick and roll, κάτι που δένει αρμονικά με την ικανότητα των Σορτς και Σλούκα να δημιουργούν από τέτοιες καταστάσεις. Πιθανότατα θα τον δούμε να πιάνει αρκετές «λόμπες».
Επιπλέον, η αθλητικότητά του και ο υψηλής ενέργειας τρόπος παιχνιδιού του, καθιστούν τον Χολμς έναν ικανότατο παίκτη στο τρανζίσιον. Το εν λόγω στοιχείο είναι και πάρα πολύ κομβικό, καθώς είναι ένα κομμάτι που ενώνει όλες τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Είναι φανερό πως ο Αταμάν θέλει να οικοδομήσει ένα σύνολο που θα τρέχει πολύ στον αιφνιδιασμό, κάτι που ήδη ξεκίνησε πέρυσι με την προσθήκη του Τζέντι Οσμάν, και φέτος αναμένεται να ενταθεί ακόμη περισσότερο, ειδικά με την παρουσία του «αέρινου» Σορτς.
Στην άλλη πλευρά του παρκέ, ο όγκος, η αθλητικότητα και η ταχύτητα του Χολμς, είναι χαρακτηριστικά που μπορεί να μην αρκούν στο NBA, αλλά σπανίζουν στην Ευρωλίγκα. Τα γρήγορα πόδια του και η ευελιξία του τον καθιστούν απόλυτα ικανό να υπηρετήσει τα hedge (επιθετική άμυνα στα σκριν) που προτιμάει ο Αταμάν, αλλά και τις ενδεχόμενες αλλαγές σε κοντύτερους παίκτες, ενώ σε όλη του την καριέρα ήταν ένας αξιοπρεπής rim protector, σίγουρα πάνω από τον μέσο όρο της Euroleague.
Τέλος, κανείς δεν ξεχνάει τον Βασίλη Τολιόπουλο. Παρόλο που η δική του προσθήκη είναι συμπληρωματικής φύσεως, ο διεθνής περιφερειακός αρέσει πολύ στον Αταμάν, και έχει σίγουρα περισσότερα να προσφέρει από τον Δημήτρη Μωραΐτη, τον οποίο ουσιαστικά αντικαθιστά στο ρόστερ. Ο πρώην παίκτης του Άρη έχει την (σπάνια για Έλληνα παίκτη) ικανότητα να δημιουργήσει το δικό του σουτ μετά από ντρίμπλα, μπορεί να «φτιάξει» φάσεις για τους συμπαίκτες του, ενώ έχει δείξει με τους «κίτρινους» αλλά και την Εθνική ηγετικές ικανότητες και διάθεση να πάρει μεγάλα σουτ.
Τα ερωτηματικά
Βεβαίως, το τέλειο ρόστερ δεν υπάρχει. Ακόμη και ένα τόσο πλήρες «οπλοστάσιο» όπως αυτό του Παναθηναϊκού, έχει πάντα ερωτηματικά και ενδεχόμενες αδυναμίες. Για τους «πράσινους», ο προβληματισμός αφορά κυρίως το αμυντικό κομμάτι, αφού στην επίθεση υπάρχει υπερβολικά πολύ ταλέντο έτσι ώστε να μην βρεθούν οι απαραίτητες λύσεις. Στα μετόπισθεν, όμως, εκ πρώτης όψεως συνεχίζει να υφίσταται ένα από τα βασικότερα προβλήματα της περσινής σεζόν, και συγκεκριμένα η έλλειψη ισχυρής πρώτης ζώνης άμυνας.
Πράγματι, η προσθήκη του Σορτς μπορεί να απογειώνει την επίθεση του «τριφυλλιού», όμως ο πρώην παίκτης της Παρί δεν είναι γνωστός για τις αμυντικές του δυνατότητες, κάτι που είναι λογικό με βάση τη σωματοδομή του. Με δεδομένο πως η αμυντική συνέπεια δεν αποτελεί το «φόρτε» ούτε του Κώστα Σλούκα, φαίνεται πως ο Τζέριαν Γκραντ θα είναι και πάλι απαραίτητος σε κάθε σχήμα του Παναθηναϊκού έτσι ώστε να... συμμαζεύει ό,τι μπορεί.
Θα χρειαστεί, επομένως, σημαντικό step-up από τον Κέντρικ Ναν και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Ο Αμερικανός γκαρντ έχει δείξει ότι είναι ένας ικανός αμυντικός όταν θέλει, και ενδεχομένως να έχει περισσότερη ενέργεια για να βοηθήσει και στα μετόπισθεν, εφόσον η έλευση του Σορτς θα τον απαλλάξει από το... μονοπώλιο στην επίθεση. Φυσικά, θα χρειαστεί μεγάλη βοήθεια από τους πιο «ευέλικτους» παίκτες του ρόστερ, όπως ο Όσμαν, ο Χουάντσο και ο Χολμς, ώστε να καλυφθούν τα κενά που θα δημιουργούνται στην περιφέρεια.
Ένα ακόμη μεγάλο ερωτηματικό είναι αυτό του Μάριους Γκριγκόνις. Μετά από μία σεζόν την οποία έχασε σχεδόν ολόκληρη λόγω προβλημάτων στη μέση, η κατάσταση του Λιθουανού γκαρντ/φόργουορντ ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου παραμένει πλήρως αβέβαιη. Εάν είναι υγιής, θα προσφέρει έναν ακόμη ελίτ σουτέρ στη «φαρέτρα» του Αταμάν, κάτι πολύ σημαντικό δεδομένης της παρουσίας του άριστου shot creator, Τι Τζέι Σορτς. Εάν όμως δεν είναι διαθέσιμος, η ευθύνη για την αποτελεσματικότητα από τα 6,75μ. θα βαρύνει ακόμη περισσότερο τον Ρογκαβόπουλο.
Τα τελευταία ερωτηματικά αφορούν όλα τη θέση του σέντερ. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την κατάσταση του Ματίας Λεσόρ, ο οποίος αντιμετώπισε έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό και έμεινε για πολλούς μήνες εκτός δράσης. Η προσαρμογή ενός παίκτη που έρχεται από το NBA, και δη του Χολμς, στα ευρωπαϊκά δεδομένα, κρύβει πάντα «παγίδες», ενώ η πτώση στην απόδοση του Αμερικανού τα τελευταία χρόνια, μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό στο μάτι, προβληματίζει. Τέλος, στον Παναθηναϊκό ελπίζουν να μην εμφανιστεί ξανά ο... περσινός Ομέρ Γιούρτσεβεν, αν και το γεγονός πως αποτελεί πλέον συμπληρωματική λύση ενδεχομένως να τον απαλλάξει από την πίεση και να τον απελευθερώσει.
Κλείνοντας, είναι φανερό πως ο Παναθηναϊκός κινήθηκε με μεγάλη ακρίβεια το καλοκαίρι, και γέμισε με πολύ υψηλού επιπέδου λύσεις τις «τρύπες» στο ρόστερ του. Οι «πράσινοι» θα είναι δεδομένα μία επιθετική «μηχανή», και πιθανότατα θα σκοράρουν πολλές κατοστάρες, ειδικά στο ΟΑΚΑ. Το σύνολο που έχει φτιαχτεί είναι ένα από τα πληρέστερα στην ιστορία της ομάδας, σε στενό ανταγωνισμό με αυτό του 2009. Το ερωτηματικό έγκειται στην αμυντική ισορροπία, η οποία αν επιτευχθεί, θα καταστήσει το «τριφύλλι» ξεκάθαρο φαβορί για το τρόπαιο