Η Ουκρανία βρίσκεται υπό εντεινόμενες πιέσεις από ξένες πρωτεύουσες, ιδίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες, να προχωρήσει σε προεδρικές εκλογές εν μέσω πολέμου, παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος με τη Ρωσία συνεχίζεται και η χώρα βρίσκεται ακόμη υπό καθεστώς στρατιωτικού νόμου. Ο πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι, του οποίου η θητεία έληξε τον Μάιο του 2024, έχει επανειλημμένα ασκήσει πίεση για ασφαλείς και νόμιμες εκλογές, αλλά έχει ζητήσει από τους διεθνείς του εταίρους να παράσχουν σαφείς εγγυήσεις ασφαλείας για τη διεξαγωγή τους. Οι εκλογές υπό στρατιωτικό νόμο είναι απαγορευμένες από το ουκρανικό Σύνταγμα, ωστόσο το Κίεβο εξετάζει νομικές αλλαγές ώστε να καταστεί δυνατή η διεξαγωγή τους εφόσον διασφαλιστούν συνθήκες ασφαλείας και σταθερότητας.
Ο πρώην αρχηγός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και νυν πρεσβευτής στο Λονδίνο, Βαλερί Ζαλούζνι — γνωστός ως ο «Σιδερένιος Στρατηγός» — εμφανίζεται στα διεθνή μέσα ως μια πιθανή πολιτική εναλλακτική στον Ζελένσκι σε περίπτωση εκλογών, αν και ο ίδιος δεν έχει επίσημα ανακοινώσει πολιτικές φιλοδοξίες. Ο Ζαλούζνι έχει αποκτήσει δημοφιλία για τη στρατιωτική του ηγεσία και η παρουσία του στο Λονδίνο του δίνει άμεσο διάλογο με τη βρετανική και ευρύτερα με τη δυτική πολιτική ηγεσία, εν μέσω εικασιών ότι η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θα μπορούσαν να τον βλέπουν ως μελλοντικό ηγέτη.
Η διεθνής πίεση για εκλογές ήρθε εν μέσω ενός ευρύτερου διπλωματικού σκακιέρα — με τις ΗΠΑ, υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, να κατηγορούν την ουκρανική κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί τον πόλεμο ως πρόσχημα για να αποφύγει τις εκλογές και να υποστείλει τη δημοκρατία. Ο Ζελένσκι έχει απορρίψει τέτοιες κατηγορίες, τονίζοντας ότι η έκρυθμη κατάσταση ασφαλείας και οι συνεχιζόμενες ρωσικές επιθέσεις καθιστούν την άμεση διεξαγωγή εκλογών ιδιαίτερα δύσκολη και επικίνδυνη, προειδοποιώντας ότι απαιτούνται εγγυήσεις ώστε να διασφαλιστεί η ελεύθερη και δίκαιη ψηφοφορία.
Κοινωνία και πολιτικοί κύκλοι στην Ουκρανία παραμένουν διχασμένοι: μεγάλο μέρος του πληθυσμού θεωρεί ότι οι εκλογές πρέπει να διεξαχθούν μόνο μετά την επίτευξη ειρήνης και την εξασφάλιση της ασφάλειας, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η δημοκρατική νομιμοποίηση του ηγέτη και των θεσμών είναι κρίσιμη παράμετρος για την εθνική ενότητα και τις διεθνείς σχέσεις.