Παραμένουν οι απαιτήσεις του ΔΝΤ για μέτρα, χωρίς αντίμετρα και... μετά το μνημόνιο, επαναφέροντας τα σενάρια για πρόωρες κάλπες. Η επιβολή των νομοθετημένων μέτρων, μείωση συντάξεων και αφορολογήτου ορίου, όλων μαζί το 2019 και όχι σταδιακά το 2019 και το 2020 όπως θα ήθελε η Κομισιόν, φέρνει σε αντιπαράθεση την κυβέρνηση και τους θεσμούς απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, παρά την αισιοδοξία που εξέφρασαν χθες οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι μετά τη λήξη του Eurogroup.
Το ΔΝΤ έχοντας διαφορετικές προβλέψεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να πιέσει να μην τεθούν σε εφαρμογή ούτε τα , στα οποία υπολογίζει η κυβέρνηση ώστε να μειώσει το πολιτικό κόστος των επιπλέον μέτρων. Η τελική απόφαση θα παρθεί στο τέλος της τέταρτης αξιολόγησης, όταν θα έχουν βγει τα αποτελέσματα της Εurostat που θα δείχνουν αν έχουν επιτευχθεί οι δημοσιονομικοί στόχοι για το 2017.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Eurogroup: Σεντένο: Ολοκλήρωση προαπαιτούμενων για να εξετάσουμε ελάφρυνση χρέους
Συγχρόνως, η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να παρουσιάσει στα μέλη του μέχρι το Πάσχα το αναπτυξιακό της σχέδιο, με το οποίο θα εξηγεί ποιο είναι το όραμά της για την ελληνική οικονομία αλλά και ποια βήματα πρέπει να γίνουν όταν η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται κάτω από τον αυστηρό έλεγχο της τρόικας.
Στις 100 επόμενες μέρες «πρέπει να διατηρηθεί το μομέντουμ και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες», όπως είπε χαρακτηριστικά ο αρμόδιος επίτροπος Οικονομικών Π. Μοσκοβισί, καθώς και η τέταρτη αξιολόγηση, η οποία έχει 88 προαπαιτούμενα που πρέπει να ολοκληρωθούν. Μεταξύ άλλων, η αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών και μία σειρά από ιδιωτικοποιήσεις. Συγχρόνως ρόλο θα παίξουν οι εξωτερικές αλλά και οι γεωπολιτικές εξελίξεις, που μπορεί να επηρεάσουν την έξοδο στις αγορές όπως και τα stress tests για τις ελληνικές τράπεζες που θα ανακοινωθούν στις 5 Μαΐου.
Παρόλο που ο κ. Μοσκοβισί επανέλαβε αρκετές φορές στην συνέντευξη Τύπου ότι το μεταμνημονιακό πλαίσιο στο οποίο θα βρεθεί η Ελλάδα «δεν θα είναι ένα τέταρτο πρόγραμμα», στις Βρυξέλλες είναι ανήσυχοι για τα ρίσκα που ελλοχεύουν μετά το τέλος του προγράμματος. Πρώτο και βασικότερο ρίσκο που βλέπουν είναι κατά πόσο η κυβέρνηση θα αποκτήσει την κυριότητα των μεταρρυθμίσεων και δεν θα ξεκινήσει τα πισωγυρίσματα στα ήδη συμφωνηθέντα. Στη βελγική πρωτεύουσα γνωρίζουν πολύ καλά ότι αναμένονται εκλογές το 2019 και προεδρικές το 2020, που συνήθως έχουν ως αποτέλεσμα να «παγώνουν» τα πάντα έξι μήνες πριν και έξι μετά, ενώ αναγνωρίζουν τη δυσκολία των ελληνικών κυβερνήσεων να αντιταχθούν στα οργανωμένα συμφέροντα. Συγχρόνως φοβούνται ότι η ανάπτυξη που μπορεί να συντελεστεί μετά την έξοδο από το μνημόνιο ενδέχεται να είναι πρόσκαιρη και όχι βιώσιμη για τα επόμενα πολλά χρόνια.
Πηγή: