Η χώρα το έζησε το 2011 με τις πλατείες όπου τα άκρα συναντήθηκαν με στόχο να εκμεταλλευθούν με κάθε τρόπο την αγανάκτηση που είχε προκαλέσει η οικονομική κρίση και το μνημόνιο του Γιώργου Παπανδρέου.
Τώρα συναντώνται εκ νέου για να εργαλειοποιήσουν μια τραγωδία και να επαναφέρουν στο προσκήνιο τις θεωρίες συνωμοσίας και τα fake news γύρω από μια πρόταση για σύσταση προανακριτικής που καταρτίστηκε από την ομάδα Καρυστιανού και όχι από το σύνολο των οικογενειών των θυμάτων.
Με κατηγορίες που φτάνουν να κάνουν λόγω για «εσχάτη προδοσία», τα άκρα του πολιτικού συστήματος στοιχήθηκαν πίσω από το μόνο που μπορούν να κάνουν για να στήσουν σόου γύρω από την υπόθεση που έχει συγκλονίσει την Ελλάδα και για την οποία όλοι επιθυμούν να αποδοθούν ευθύνες, δηλαδή να επιτέλεσει το έργο της η Δικαιοσύνη και όχι τα λαϊκά δικαστήρια όπως αυτά που είχαν στηθεί στις πλατείες.
Τότε το κύμα είχε οδηγήσει τα κόμματα που ανέβηκαν σε αυτό στην εξουσία –ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου σε μια επίσης ετερόκλητη συμμαχία– ενώ στη Βουλή είχε μπει μέχρι και η Χρυσή Αυγή, τα διευθυντικά μέλη της οποίας έφτασαν να βρεθούν στη φυλακή, έχοντας επιχειρήσει να μεταφέρουν στην κοινωνία την ιδεολογία της βίας και του ρατσισμού.
Το 2025 όμως δεν είναι ούτε 2011 ούτε 2015. Οι πολίτες γνωρίζουν, βλέπουν και κρίνουν τον καθέναν χωριστά, όπως είδαν και διαπίστωσαν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας που επιχειρείται να επανέλθουν στο προσκήνιο κατέρρευσαν μέσα από τις αποκαλύψεις που αφορούν στο φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας και στα αίτια της λεγόμενης πυρόσφαιρας. Πολιτικές ευθύνες υπάρχουν, όπως υπήρξαν και στο Μάτι. Για τις ποινικές θα κρίνει η Δικαιοσύνη. Σίγουρα πάντως δεν έβαλε στην ίδια γραμμή τα δύο τρένα πολιτικό πρόσωπο.
Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, Νίκη του Δημήτρη Νατσιού και από κοντά οι έξι ανεξάρτητοι βουλευτές που συμμετέχουν στο κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη έβαλαν τις υπογραφές τους σε μια πρόταση που όποιος τη διαβάσει καταλαβαίνει τι σκοπό έχει. Και σίγουρα θα καταλάβει ότι δεν είναι πρόταση σύστασης προανακριτικής από τις οικογένειες συνολικά των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη, αλλά ορισμένων –λίγων– εξ αυτών που βρίσκονται στον σύλλογο τον οποίο δημιούργησε η Μαρία Καρυστιανού.
Προσοχή, δεν λέμε ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που τελικά βρέθηκε στα αζήτητα με τον Σωκράτη Φάμελλο και την παρέα του –Νίκο Παππά, Παύλο Πολάκη και λοιπούς– να είναι εκτεθειμένοι. Και σε αυτήν προτείνεται παραπομπή του πρωθυπουργού μέχρι και για… υπόθαλψηεγκληματία. Ούτε φυσικά και του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη που ναι μεν δεν αναφέρει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά επικαλείται άρθρα και νόμους με μπόλικες δόσεις από άλματα λογικής, όπως η αναφορά στο ότι αφού παραπέμπονται υπηρεσιακοί παράγοντες πρέπει να παραπέμπεται για το ίδιο αδίκημα και ο πολιτικός προϊστάμενος.
Απλώς τα δύο αυτά κόμματα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην τους επιρρίπτουν κατηγορίες περί άκρων αν και δεν τις αποφεύγουν με την τακτική της τοξικότητας που ακολουθούν. Τα άλλα τέσσερα όμως, αυτή η συμμαχία, όπως και να το κάνει κανείς, έχει ενδιαφέρον. Κυρίως διότι έχουν βρεθεί να ψαρεύουν στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων, όπως για παράδειγμα η Ελληνική Λύση με την Πλεύση Ελευθερίας. Το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου έχει φτάσει στις δημοσκοπήσεις να παίρνει το μεγαλύτερο ποσοστό στις μετακινήσεις από αυτό του Κυριάκου Βελόπουλου.
Εντάξει, για τον Στέφανο Κασσελάκη τι να σχολιάσει κανείς. Κάνει τα πάντα για λίγη δημοσιότητα. Μέχρι και στο Σινά έφτασε χωρίς κανείς να καταλάβει τι ακριβώς έκανε, όπως άλλωστε συνέβη και κατά τη διάρκεια της θητείας του στον ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα πάντως της τραγωδίας, όπως και οι άλλοι δύο, το έχει κάνει σημαία. Για τον Δημήτρη Νατσιό τέλος, ουδέν σχόλιον…
Σε κάθε περίπτωση, αυτή η ετερόκλητη συμμαχία δίνει ορισμό στη θεωρία των άκρων που πάντα τείνουν να συναντώνται όταν εκτιμοών πως αυτό μπορεί να τους ωφελήσει και να αποτελέσει ένα πολιτικό σωσίβιο. Αρκεί να δει κανείς τις συνέβη στις αρχές του χρόνου.
Πηγή: tomanifesto.gr