Η αριστερή πολιτική σκηνή της Ελλάδας βρίσκεται μπροστά σε μία νέα αναστάτωση, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας είναι γνωστό ότι μάλλον προσανατολίζεται προς τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα. Η κίνηση αυτή έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις και συζητήσεις, κυρίως για το αν το νέο εγχείρημα θα αποτελέσει μια ουσιαστική αναγέννηση της ελληνικής Αριστεράς ή θα είναι απλώς ένα «αριστερό Ποτάμι», γεμάτο με τα ίδια παλιά πολιτικά υλικά που δεν κατάφεραν να προσφέρουν ουσιαστική εναλλακτική κατά το παρελθόν.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι βέβαιο ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις στην ελληνική πολιτική σκηνή με έντονο ενδιαφέρον και ζυγίζει τα πράγματα. Το κόμμα του, αν και είχε φτάσει στην εξουσία το 2015, έχει γνωρίσει σοβαρές απογοητεύσεις τα τελευταία χρόνια, μετά τις αποτυχίες του στην αντιμετώπιση των οικονομικών προκλήσεων και την απώλεια της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων του. Παρά τις προσπάθειες ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα εξακολουθεί να παραμένει σε κρίση, με πολλά από τα βασικά στελέχη του να αποχωρούν αναζητώντας νέες πολιτικές κατευθύνσεις και όσους έχουν απομείνει να το οδηγούν προς τις εργοστασιακές ρυθμίσεις.
Η απόφαση για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος φαίνεται να είναι μια στρατηγική κίνηση για να καλυφθεί το πολιτικό κενό στην Αριστερά. Ο Τσίπρας φαίνεται να επιδιώκει να συγκροτήσει έναν προοδευτικό φορέα, ο οποίος θα απευθύνεται στους ψηφοφόρους που απογοητεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και από άλλες αριστερές δυνάμεις, επιδιώκοντας παράλληλα να συγκεντρώσει ευρύτερες πολιτικές συμμαχίες.
Ο Τσίπρας έχει αποδείξει πως μπορεί να παίρνει τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες. Όταν ανέλαβε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να μεταμορφώσει το κόμμα, από μία μικρή αντιπολιτευτική δύναμη σε έναν βασικό πολιτικό πόλο της χώρας.
Σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται να σχεδιάζει ένα «αριστερό κόμμα» που θα συνενώσει τα κομμάτια της παραδοσιακής Αριστεράς αλλά και νέες φωνές από το φιλοαριστερό Κέντρο. Ο στόχος του, όπως τον έχει διατυπώσει ο ίδιος, είναι να δημιουργήσει έναν προοδευτικό, ευρωπαϊκό και κοινωνικά ευαίσθητο χώρο που θα προσελκύσει ψηφοφόρους από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από άλλες κεντροαριστερές δυνάμεις.
Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η πρόθεση του Τσίπρα είναι να δημιουργήσει κάτι περισσότερο από μια παραδοσιακή αριστερή οργάνωση. Έχει μιλήσει για την ανάγκη να ανασυγκροτηθεί η Αριστερά σε πιο ρεαλιστική βάση, με έναν νέο πολιτικό λόγο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, φέρνοντας μάλιστα το παράδειγμα της γαλλικής Αριστεράς.
Όμως, η ιδέα του νέου κόμματος Τσίπρα δεν είναι αδιαμφισβήτητη. Οι επικριτές του, ακόμα και μέσα από τα δικά του πρώην στελέχη, χαρακτηρίζουν την κίνηση ως «αριστερό Ποτάμι», δηλαδή ως μία προσπάθεια επαναλαμβανόμενης πολιτικής επανεκκίνησης με τα ίδια πολιτικά υλικά που οδήγησαν σε αποτυχία στο παρελθόν. Αυτή η κριτική στέλνει το μήνυμα ότι ο Τσίπρας προσπαθεί να αναστήσει μια «παλιά Αριστερά» που έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα και τις κοινωνικές ανάγκες.
Η αποχώρηση κορυφαίων στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα έχει ενισχύσει την αίσθηση ότι το κόμμα του Τσίπρα δεν είναι παρά μια «συγκυριακή προσπάθεια» που δεν θα καταφέρει να συσπειρώσει νέες δυνάμεις. Για πολλούς, η κίνηση αυτή δεν θα είναι παρά μία ακόμα απόπειρα για πολιτική επιβίωση του πρώην πρωθυπουργού, που δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι είναι έξω από το πολιτικό παιχνίδι.
Ο Γιώργος Τσίπρας, πρώην διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, είχε πει πρόσφατα ότι η Αριστερά χρειάζεται μια πραγματική ανανέωση και όχι απλώς μια ανακύκλωση προσώπων και στρατηγικών που απέτυχαν στο παρελθόν.
Η δημιουργία ενός νέου αριστερού κόμματος υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα αναμένεται να έχει κάποιες συνέπειες στην πολιτική σκηνή της χώρας. Από μια πλευρά, η κίνηση αυτή κινδυνεύει να αποδειχθεί ως μία ακόμα πολιτική διάσπαση, που θα αναδείξει τις αδυναμίες της Αριστεράς να συντονιστεί και να ενωθεί σε έναν κοινό σκοπό.
Η διάσπαση του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ και η πιθανότητα δημιουργίας νέου κόμματος σημαίνουν επίσης ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να βρει τον ίδιο συντονισμό και τις ίδιες συμμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος. Αντί να επιδιώξει μια ενωτική πρωτοβουλία, ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται –αν το επιχειρήσει– να ανοίγει τον δρόμο για έναν νέο ανταγωνισμό με άλλες «προοδευτικές δυνάμεις», γεγονός που θα ενισχύσει τον πολιτικό κατακερματισμό.
Η πολιτική του Αλέξη Τσίπρα για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος είναι γεμάτη αβεβαιότητες και κινδύνους. Κυρίως όμως η προσπάθεια αυτή κινδυνεύει να παραμείνει μια «ανακύκλωση» του παρελθόντος, χωρίς ουσιαστική προσφορά ή αλλαγή για την ελληνική κοινωνία.
Όσο ο Τσίπρας προσπαθεί να διασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση και να κλείσει τη θεσμική του πορεία με ένα νέο εγχείρημα, η αμφισβήτηση παραμένει. Το μέλλον του νέου κόμματος θα εξαρτηθεί από την ικανότητά του να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του και να ενσωματώσει τα αιτήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, χωρίς να καταλήξει σε ένα ακόμα πολιτικό «Ποτάμι» που θα διαλυθεί στην πορεία.
Αν το νέο αυτό εγχείρημα έχει κάποια ελπίδα επιτυχίας, τότε αυτή έγκειται στην ικανότητά του να ξεπεράσει τα λάθη του παρελθόντος και να δημιουργήσει μια Αριστερά που θα ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, χωρίς να περιορίζεται σε σχήματα και στρατηγικές που έχουν αποτύχει ολοκληρωτικά και έχουν καταδικαστεί και με την ψήφο των πολιτών.
Πηγή: Βασίλης Ταλαμάγκας - tomanifesto.gr