Ενώ στη Γάζα έχει επιτευχθεί εκεχειρία και η Χαμάς είναι αυτή που κωλυσιεργεί, αρνούμενη να τηρήσει τις δεσμεύσεις της — αφοπλισμό, επιστροφή σορών ομήρων, παύση επιθέσεων —, στις δυτικές κοινωνίες και ειδικά στην Ελλάδα επαναλαμβάνεται το ίδιο θέατρο του παραλόγου: ομάδες της άκρας Αριστεράς, υπό τον μανδύα του ακτιβισμού, καλλιεργούν ανοιχτά αντισημιτισμό, βαδίζοντας χέρι-χέρι με τους ακροδεξιούς φασίστες που μέχρι χθες κατήγγελλαν.
Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Διαδηλώνουν για την «ειρήνη» τη στιγμή που η Χαμάς εκτελεί Παλαιστινίους αντιπάλους της, φυλακίζει όποιον αμφισβητεί την εξουσία της και καταπατά κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στις περιοχές που ελέγχει. Αλλά γι’ αυτούς, το πρόβλημα είναι πάντα το Ισραήλ — όχι η τρομοκρατία, όχι οι εκτελέσεις, όχι το γεγονός ότι η ίδια η Χαμάς σαμποτάρει τη συμφωνία που υπέγραψε.
Οι ίδιες ομάδες που καταγγέλλουν «αποικιοκρατία» και «καταπίεση» είναι εκείνες που επιχειρούν να απαγορεύσουν την παρουσία Ισραηλινών τουριστών στη χώρα μας. Και τώρα στα Χανιά οργανώνεται νέα αντισημιτική κινητοποίηση, με τους αυτοαποκαλούμενους «αλληλέγγυους» να σχεδιάζουν «αποβάση» στο λιμάνι ενόψει της προγραμματισμένης άφιξης του ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου Crown Iris. Με συνθήματα περί «δολοφόνων του IDF» και «υποστηρικτών του Νετανιάχου», επιχειρούν ξανά να στοχοποιήσουν αθώους τουρίστες λόγω της εθνικότητάς τους — σε μια επανάληψη των πιο σκοτεινών σελίδων της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Αυτός ο αριστερόσχημος φασισμός είναι εξίσου επικίνδυνος με εκείνον που υποτίθεται ότι πολεμά. Γιατί ο ίδιος μηδενισμός, η ίδια μισαλλοδοξία και η ίδια λατρεία της βίας τον τρέφουν. Όταν η «αλληλεγγύη» μετατρέπεται σε κυνήγι Εβραίων, όταν οι «αντιιμπεριαλιστές» κραυγάζουν συνθήματα που θα ζήλευε η Χρυσή Αυγή, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με προοδευτισμό — αλλά με καθαρή συνενοχή.
Η εχθρότητα απέναντι στο Ισραήλ έχει μετατραπεί για πολλούς σε ψυχολογικό υποκατάστατο πολιτικής ταυτότητας. Μια ψευτο-ηθική ανωτερότητα που καλύπτει τη γύμνια επιχειρημάτων και την αδυναμία κατανόησης της πραγματικότητας στη Μέση Ανατολή. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα «ανθρωπιστικό» στο να στηρίζεις όσους εκτελούν αντιφρονούντες ή να αποσιωπάς την ευθύνη μιας οργάνωσης που επιδιώκει την εξόντωση ενός λαού.
Οι ομάδες αυτές δεν είναι αριστερές. Είναι ο καθρέφτης της Ακροδεξιάς, ντυμένος με κόκκινο φουλάρι. Και όσο η κοινωνία τις ανέχεται, τόσο ο αντισημιτισμός — αυτός ο πιο παλιός και βρόμικος ιός της πολιτικής ιστορίας — θα συνεχίζει να βρίσκει νέα πρόσωπα, νέα συνθήματα και νέες «πορείες αλληλεγγύης» για να κρυφτεί.