Η «μέθη μιας εξουσίας» που «καταδέχεται να της υποβάλλουν τα σέβη της σε ρεστωράν και καφέ οι «Γκαρσόν» της πολιτικής και οι «Πατρόν» του κρατικού μηχανισμού»
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε αντίθεση με εκείνη του πατέρα του αλλά και τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, έχει για πρώτη φορά την ευκαιρία να ασκήσει την πολιτική της σε ένα πεδίο καθαρό από νάρκες
Η αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη πλέον δεν αφορά το εύρος της διαφοράς μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αλλά ενδεχομένως, να οδηγήσει σε αμφισβήτηση της μέχρι πρότινος αδιαφιλονίκητης κυριαρχίας του τελευταίου στον χώρο της Κεντροαριστεράς
Στη Χαριλάου Τρικούπη, αρνούνται να αποδεχθούν την προσγείωση του κόμματος τους στις «λοιπές δυνάμεις» και εμμένουν στις πρακτικές που ναρκοθέτησαν την απαλλαγή της χώρας από τα διχαστικά σύνδρομα
Όσο και αν λιθοβολούν τον Καραμανλή –άραγε από μίσος ή από φόβο- και την Ν.Δ., η διαπλοκή και τα paraphernalia της, οι πολίτες ξέρουν ποιοι φταίνε και θα τους ξαναστείλουν τον λογαριασμό όταν και όποτε χρειαστεί
Ενώ, στις 14/5, πρόκειται να συνεχιστεί η δίκη, για τις υποκλοπές σε βάρος στελεχών της κυβέρνησης Καραμανλή, δύο εφημερίδες («ΤΑ ΝΕΑ», «Ε.Σ.»), με ολοσέλιδα πρωτοσέλιδα, σπεύδουν να βγάλουν «αποφάσεις» πριν από την αρμόδια δικαιοσύνη
Το ερώτημα αιωρείται. Πότε εθίστηκε η κοινωνία στα «επαναστατικά» και «προοδευτικά» παραμύθια; Ποιος ευθύνεται γι’ αυτόν τον εθισμό των πολιτών ώστε μεγάλη μερίδα τους να τα καταπίνει «αμάσητα»;
Το «ΟΧΙ» του Παπανδρέου στον Καραμανλή, πριν από 10 χρόνια, για συναίνεση, ώστε να αντιμετωπιστεί η επερχόμενη κρίση, που οδήγησε τη χώρα στα δεινά των Μνημονίων
