Νέα δεδομένα στον ήδη αναδιατασσόμενο πολιτικό χάρτη της χώρας δημιούργησαν με την ήττα Ερντογάν οι δημοτικές εκλογές στην Τουρκία.
Δεν είναι μόνο η απώλεια των τριών μεγάλων Δήμων για τον Ερντογάν, και η μεγάλη πτώση των ποσοστών, αλλά και η επικράτηση του CHP -για πρώτη φορά από το 1977- σε εθνικό επίπεδο. Μάλιστα, οι διαφορές στους τρεις δήμους (Κωνσταντινούπολη - Άγκυρα - Σμύρνη) είναι από μεγάλες έως συντριπτικές.
Είναι παράλληλα και η επανεκλογή Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη χωρίς τη βοήθεια της «ενωμένης αντιπολίτευσης» -μετά την εκλογική ήττα του 2023 το μέτωπο των έξι κομμάτων κατά του Ερντογάν κατέρρευσε- που τον καθιστά κυρίαρχη μορφή στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας τη στιγμή που ο Ερντογάν αποδείχτηκε ότι δεν είναι πλέον ανίκητος.
Και πλέον, μετά την ήττα τίθενται δύο ερωτήματα όσον αφορά τις από εδώ και πέρα επιλογές Ερντογάν. Η απάντηση στο ένα ερώτημα αφορά και τη χώρα μας. Κατά πόσο ο Ερντογάν -που θεωρητικά θα είναι στον προεδρικό θώκο μέχρι το 2028- θα στραφεί και πάλι προς τους εθνικιστές και πώς αυτό θα επηρεάσει την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και ειδικά το Κυπριακό το οποίο είναι εκτός της Διακήρυξης των Αθηνών;
Στα ελληνοτουρκικά υπάρχουν οι περιορισμοί που προκύπτουν από τη σχέση του με τη Δύση οι οποίοι τον συγκρατούν κάπως. Στο Κυπριακό ο Ερντογάν έχει κατοχυρώσει μεγαλύτερους βαθμούς ανοχής από πλευράς Δύσης και το εν λόγω ζήτημα αποτελεί αγαπημένο θέμα των εθνικιστικών κύκλων της Τουρκίας.
Στο λοιπά μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής, θεωρείται πως θα στραφεί εθνικιστικά με ρητορεία για μεγάλη Τουρκία και «Γαλάζια Πατρίδα» και κατά του Ισραήλ όπως επίσης θα εντείνει τις επιχειρήσεις σε βάρος των Κούρδων σε Ιράκ και Συρία
Και το δεύτερο ερώτημα αφορά τις από εδώ και πέρα επιλογές του στην οικονομική πολιτική δεδομένου ότι ο βασικός παράγοντας της ήττας του ΑΚΡ φαίνεται να ήταν η έντονη δυσφορία της κοινωνίας για την επιδεινούμενη κατάσταση της οικονομίας και η δυσπιστία απέναντι στις επαγγελίες του τούρκου προέδρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στην Τουρκία το 70% των αγαθών είναι πιο ακριβά σε ευρώ απ’ ότι στην Ελλάδα, με το 1/3 μισθών της χώρας μας.
Ενδιαφέρον έχει το ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του Ερντογάν και συγκεκριμένα εάν θα προωθήσει το σχέδιό του για μια τροποποίηση του Συντάγματος, κάτι που θα του έδινε τη δυνατότητα να επανεκλεγεί στη θέση του προέδρου. Για να το πετύχει αυτό βέβαια έχει πλέον την ανάγκη των Μπαχτσελί - Ακσενέρ που προϋποθέτει στροφή στον εθνικισμό.