Στις 19 Μαρτίου 1943, ξεκινάει ουσιαστικώς (γιατί τα «προεόρτια» είχαν ξεκινήσει από τις 16 του μηνός) η μάχη της «Γραμμής Μάρεθ» στην Τυνησία, μεταξύ των Γερμανοϊταλών από τη μία πλευρά και της προελαύνουσας προς τα Δυτικά 8ης Βρετανικής Στρατιάς, του Στρατηγού Μπέρναντ Μοντγκόμερυ.
Η αμυντική γραμμή “Mareth” («Μάρεθ»), συνολικού μήκους 35 χλμ., άρχισε να κατασκευάζεται από τους Γάλλους στα τέλη της δεκαετίας του 1930 στη νότια Τυνησία, προκειμένου οι κάτοικοι της Τυνησίας να μπορέσουν να προστατευτούν από τυχόν ιταλική εισβολή μέσω Λιβύης, που τότε θεωρείτο ως κάτι πολύ πιθανό. Θυμίζουμε ότι την εποχή αυτή η Λιβύη αποτελούσε ιταλική κτήση.
Η Γραμμή Μάρεθ αποτελούταν από μία σειρά οχυρώσεων και περιβαλλόταν από συρματοπλέγματα, με εμπόδια τόσο στο μέτωπο, όσο και στα πλάγια του κάθε οχυρωματικού έργου, το οποίο περιβαλλόταν επίσης από εκτενή και πυκνά ναρκοπέδια. Η διεύθυνση της αμυντικής γραμμής ήταν από τα Ανατολικά προς τα Δυτικά, περνώντας μεταξύ των επαρχιών Medenine και Gabes, με πρόθεση να προφυλαχθεί η πεδιάδα που βρισκόταν μεταξύ των λόφων Ματμάτα, που δέσποζαν στην περιοχή, και τη θάλασσα, έχοντας στο κέντρο το ποτάμι Ουαντί Ζιγκζάου, που αποτελούσε το σημαντικότερο αμυντικό κώλυμα της πεδιάδος. Βεβαίως η Γραμμή Μάρεθ κατ’ ουδένα λόγο δεν ήταν η Γραμμή Μαζινώ, ωστόσο όμως επρόκειτο για ένα σημαντικό αμυντικό έργο, που περιλάμβανε 26 θέσεις με ισχυρή θωράκιση. Στο τέλος της αμυντικής γραμμής ήταν η φύση και θέση ισχυρή αμυντική τοποθεσία Μάρεθ, που είχε δώσει το όνομά της σε όλη τη γραμμή, που – τρόπον τινά – «οδηγούσε» τους επιτιθέμενους από τα ανατολικά, προς τη συγκεκριμένη θέση άμυνας.
Τον Αύγουστο του 1942 ο Βρετανός Αντιστράτηγος Μοντγκόμερυ ανέλαβε τη διοίκηση της 8ης Βρετανικής Στρατιάς στη Βόρειο Αφρική, η οποία βεβαίως αποτελείτο από στρατεύματα από όλη την Κοινοπολιτεία (και εκτός αυτής). Πρόθεση του Μοντγκόμερυ ήταν η ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας εναντίον των δυνάμεων του Άξονος, αμέσως μόλις αποκτούσε την ικανοποιητική γι’ αυτόν υπεροχή σε προσωπικό και μέσα έναντι των εχθρικών δυνάμεων.
Αντίπαλός του ο Γερμανός Στρατηγός Έρβιν Ρόμμελ ο οποίος είχε φτάσει στη Λιβύη στις 12 Φεβρουαρίου 1941, επικεφαλής του «Γερμανικού Σώματος Αφρικής» πιο γνωστού ως “Deutsches Afrikakorps” (DAK), και με αντικειμενικό σκοπό να καταλάβει την Αίγυπτο. Μετά από διαδοχικές αρχικές νικές που προκάλεσαν κρίση στην στρατιωτική ηγεσία των Βρετανών, ο Ρόμμελ βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Μοντγκόμερυ στην κρίσιμη μάχη του Ελ Αλαμέϊν, την οποία και έχασε, για να αρχίσει μία συνεχής υποχώρηση προς τα Δυτικά δια μέσου της Κυρηναϊκής.
Την εποχή αυτή, την εποχή δηλαδή που διεξαγόταν η Μάχη του Ελ Αλαμέϊν, η γραμμή Μάρεθ ήταν ουσιαστικώς αποστρατικοποιημένη καθώς η Τυνησία ήταν τότε γαλλική αποικία, πιστή στην φιλογερμανική κυβέρνηση του Βισύ. Όταν όμως οι μερικανικανοβρετανικές δυνάμεις αποβιβάστηκαν στην Αλγερία με πρόθεση να εισβάλλουν στην Τυνησία και να πλήξουν τις δυνάμεις του Άξονα (και) από Δυσμάς, τότε η γραμμή Μάρεθ κίνησε το ενδιαφέρον των γερμανοϊταλικών δυνάμεων, που άρχισαν σιγά – σιγά να επανδρώνουν τα οχυρωματικά έργα της γραμμής και να βελτιώνουν έτι περαιτέρω της αμυντικές της θέσεις.
Στο μεταξύ ο Χίτλερ έδωσε εντολή όπως η Τυνησία καταληφθεί πλήρως από τους Γερμανούς και εκεί να δοθεί η τελική μάχη για τη Βόρειο Αφρική και να απωθηθεί από εκεί η 8η Στρατιά του Μοντγκόμερυ.
Στις 16 Μαρτίου οι προφυλακές της 8ης Στρατιάς, μεταξύ των οποίων και τμήμα του Ελληνικού «Ιερού Λόχου» του Συνταγματάρχη Χριστόδουλου Τσιγάντε, αποκτούν επαφή με τις γερμανικές δυνάμεις στη Γραμμή Μάρεθ. Οι κανονικές συγκρούσεις ξεκίνησαν στις 19 Μαρτίου 1943 και διήρκεσαν μέχρι και τις 24 Μαρτίου 1943.
Από Συμμαχικής πλευράς το κύριο βάρος της επιθέσεως σήκωσε το ΧΧΧ (30ο) Σώμα Στρατού, το οποίο προσέβαλε τις αμυντικές θέσεις στο παράλιο τμήμα της Γραμμής. Σημειώνοντας κάποιες αρχικές επιτυχίες και απωθώντας τους Ιταλο-Γερμανούς πέρα από την αρχική γραμμή αμύνης, χωρίς όμως να επιφέρει και διάρρηξη του μετώπου. Μετά από την αρχική αποτυχία οι Βρετανικές δυνάμεις επιτέθηκαν εκ νέου και τελικώς μετά από σκληρές μάχες τα στρατεύματα του Άξονος αναδιπλώθηκαν, προκαλώντας όμως σημαντικές καθυστερήσεις στη συμμαχική προέλαση προς Δυσμάς, που τελικώς κατάφερε να συνενωθεί με τις προελαύνουσες από το Αλγέρι αμερικανοβρετανικές δυνάμεις που είχαν αποβιβαστεί εκεί.