Οι αντιδράσεις της Τουρκίας για το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, που δεν λένε να κοπάσουν και εκδηλώνονται με έντονο τρόπο από τον ίδιο τον Ερντογάν και τους κορυφαίους υπουργούς του, δείχνουν το μέγεθος της επιτυχίας, για την πατρίδα μας, από την επίσκεψη αυτή.
Βέβαια, «ταμείο» θα κάνουμε στο προσεχές μέλλον…
Εκεί θα δούμε, για παράδειγμα, αν τα πολλά και παρατεταμένα χειροκροτήματα στο Κογκρέσο, την κορυφαία στιγμή του Κυριάκου Μητσοτάκη στο ταξίδι αυτό, θα τα εισπράξουμε σε στήριξη όταν -για παράδειγμα- έρθει η ώρα οι εκπρόσωποι του αμερικανικού έθνους να κληθούν να ψηφίσουν για το αν θα δώσουν ή όχι στον «ταραξία» Ερντογάν, τελευταίας γενιάς F-16 ή θα εγκρίνουν την αναβάθμιση των υπαρχόντων τουρκικών μαχητικών.
Και επειδή το θέμα αυτό θα είναι -για την εσωτερική πολιτική σκηνή- το πρώτο… crash test μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον, καλό είναι να γνωρίζουμε από πριν κάποια δεδομένα.
Κατ’ αρχάς, οι όποιες επιθυμίες της αμερικανικής διοίκησης πρέπει να τυγχάνουν της σύμφωνης γνώμης του Κογκρέσου. Το ότι ο -κατά τα άλλα- πανίσχυρος Αμερικανός Πρόεδρος θέλει κάτι δεν σημαίνει ότι αυτό θα γίνει και πράξη αν δεν περάσει από τους Αμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές.
Δεύτερον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παρουσία του γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ στην προεδρία της πανίσχυρης επιτροπής Εξωτερικών διασφαλίζει ότι η έγκριση της πώλησης ή ο εκσυγχρονισμός των F-16 στην Τουρκία θα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για την Ερντογάν.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπάρχει μια ισχυρή τάση που «χαϊδεύει» την Αγκυρα, θεωρώντας ότι είναι ένας σύμμαχος που δεν πρέπει να χαθεί για τη Δύση, με αποτέλεσμα να κάνει τα «στραβά μάτια» στον τουρκικό αναθεωρητισμό.
Και η τάση αυτή δεν είναι απρόσωπη… Εχει ονοματεπώνυμο: Λέγεται Ναζ Ντουράκογλου, Αμερικανίδα, υψηλόβαθμη διπλωμάτης στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τουρκικής καταγωγής.
Είναι αυτή που με την επιστολή της προς το Κογκρέσο ζητούσε να ικανοποιήσει το αίτημα της Τουρκίας για πώληση μαχητικών F-16 τελευταίας γενιάς και την αναβάθμιση των υπαρχόντων.
Είναι αυτή που περιέγραφε στην επιστολή της προς το Κογκρέσο τη σχέση της Αγκυρας με την Ουκρανία ως «σημαντικό αποτρεπτικό μέσο» για την «κακόβουλη ρωσική επιρροή στην περιοχή»!
Είναι αυτή που προσπάθησε να πείσει το Κογκρέσο ότι η Αγκυρα έχει πληρώσει «ένα σημαντικό τίμημα» από τις κυρώσεις που της έχει επιβάλει η Ουάσιγκτον για την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 και -λόγω Ουκρανίας- πρέπει να σταματήσει το εμπάργκο όπλων!
Είναι αυτή που εργάζεται εδώ και καιρό για να μπλοκάρει τις όποιες προσπάθειες για τη δημιουργία του αγωγού EastMed, που δεν θέλει με τίποτα ο Ερντογάν!
Και ο ρόλος της έχει αποκαλυφθεί από την επιστολή-κόλαφο, για την Αμερικανοτουρκάλα διπλωμάτη, δύο Ελληνοαμερικανών βουλευτών, του Γκαζ Μπιλιράκη και της Νικόλ Μαλλιωτάκη, που στοχοποιούν ευθέως τη Ναζ Ντουράκογλου για τον σκοτεινό ρόλο της πίσω από την απόσυρση της αμερικανικής στήριξης στον αγωγό.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η επίμαχη επιστολή της Ντουράκογλου για τα F-16 στο Κογκρέσο στάλθηκε ως απάντηση σε επιστολή 50 Δημοκρατικών, αλλά και Ρεμπουμπλικανών βουλευτών στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι οποίοι ζητούσαν να απορριφθεί το αίτημα της Τουρκίας για αγορά νέων F-16 και εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων!
Ομως, είναι γεγονός ότι, ακόμα και η Ντουράκογλου να μην υπήρχε, η τάση στήριξης στην Τουρκία από κομμάτι της γραφειοκρατίας στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα ήταν γεγονός, καθώς κανείς στη Δύση δεν θέλει να δει τη χώρα αυτή να γίνεται Ιράν! Μια ακόμα φονταμενταλιστική δύναμη 80 εκατ. με έναν στρατό που, αριθμητικά τουλάχιστον, είναι ο δεύτερος στο ΝΑΤΟ σε μια ευαίσθητη γεωπολιτικά γωνιά του πλανήτη.
Και αυτό δεν πρέπει να το θέλει κανείς! Ούτε στην πατρίδα μας! Κυρίως, όμως, πρέπει τα πολιτικά κόμματα να βγάλουν από την πολιτική αντιπαράθεση τα εθνικά θέματα…
Δεν υπάρχει δεξιός ή αριστερός τρόπος στην αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού! Ούτε δεξιός ή αριστερός τρόπος για την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της πατρίδας! Κριτική και έλεγχος για τα κυβερνητικά πεπραγμένα ναι! Μικροκομματική εκμετάλλευση όχι! Και είναι αδήριτη ανάγκη να υπάρξει ένα πολιτικό consensus, τουλάχιστον στα θέματα αυτά! Ειδικά αυτήν την περίοδο, που ο Ερντογάν, για διάφορους λόγους, πιθανόν, να αναζητούσε μια διέξοδο με ένα θερμό επεισόδιο!