Πικρή η αλήθεια, αλλά η ορατότητα είναι και πάλιν στο μηδέν. Κανένας δεν ξέρει που πάει η χώρα και τι θα φέρει η μέρα που ξημερώνει.
Όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό παραπέμπουν σε όσα βιώσαμε πριν από ένα ακριβώς χρόνο. Τότε που οι εκτιμήσεις συγκρούονταν μετωπικά και τα πάντα πιθανολογούνταν. Κάποιοι προεξοφλούσαν ότι η κυβέρνηση θα καταλήξει σε συμβιβασμό με τους εταίρους της χώρας, κάποιοι επέμεναν πως έτσι που πάει θα ρίξει τη χώρα στα βράχια και κάποιοι άλλοι αντιλαμβάνονταν απόλυτη αδυναμία για οποιαδήποτε εκτίμηση. Φαίνεται, μάλιστα, πως οι τελευταίοι, αυτοί που έλεγαν πως δεν βλέπουν και δεν ξέρουν, είναι οι μόνοι που δικαιώθηκαν. Αποδείχθηκε, άλλωστε, πως δεν ήξεραν που πάνε τη χώρα ούτε καν εκείνοι που κυβερνούσαν και έπαιρναν, όπως έπαιρναν, τις αποφάσεις.
ο
Τέτοιο καιρό πέρσι, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας αναζητούσε οικονομική στήριξη από την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν, που ήταν αναγκαία, όπως θα έλεγε αργότερα ο ίδιος, για να στηριχθεί ένα νέο εθνικό νόμισμα. Έφτανε μάλιστα στο σημείο να υποστηρίζει, από την Αγία Πετρούπολη, πως αναζητά ‘’νέα και ασφαλή λιμάνια’’ για τη χώρα, έτοιμος να αλλάξει ακόμη και το γεωπολιτικό προσανατολισμό της. Τη μια σήκωνε τους τόνους απέναντι στους Ευρωπαίους και την άλλη έδινε εντολές για νέες υποχωρήσεις, προκειμένου να επέλθει ‘’έντιμος συμβιβασμός’’. Ώσπου έφτασε στο δημοψήφισμα και άφησε τη χώρα εκτός προγράμματος, έκλεισε τις τράπεζες, επέβαλε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και υπέγραψε το 3 και πιο επώδυνο Μνημόνιο. Με δραματικές συνέπιες για όλους.
Τέτοιο καιρό πέρσι, ο Γιάνης Βαρουφάκης, με εντολή Πρωθυπουργού - όπως ο ίδιος θα έλεγε - ετοίμαζε σχέδιο για το κλείσιμο των τραπεζών και την εφαρμογή παράλληλου συστήματος πληρωμών. Εξετάζονταν, ταυτόχρονα, ζητήματα που αφορούσαν στο ξέσπασμα ανθρωπιστικής κρίσης, με ελλείψεις στα καύσιμα, τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Και προβλεπόταν, ακόμη και παρέμβαση του Στρατού για την αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων. Γεγονός που φάνηκε λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, με την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τις δηλώσεις του Π. Καμένου και τις αποκαλύψεις στενών συνεργατών του. Είχαν ξεκινήσει, επίσης, να κυκλοφορούν, με ευθύνη του Αλ. Τσίπρα, που ‘’συνελήφθη’’ να ζωγραφίζει στα χαρτιά του μια κάλπη, σενάρια για εκλογές ή δημοψήφισμα. Που, στη συνέχεια διαψεύδονταν, ως την ώρα που αμφότερα επιβεβαιώθηκαν.
Κάπως έτσι διαμορφώνεται το περιβάλλον και τις ημέρες αυτές. Το νέο στοιχείο έρχεται από την Αγγλία, όπου οι δημοσκοπήσεις για το Brexit μπορεί να επηρεάζουν τις αποφάσεις τόσο στην Αθήνα όσο και στις Βρυξέλλες, καθώς η Ευρώπη δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει δύο ταυτόχρονα πλήγματα στην ενότητά της. Δυστυχώς, ωστόσο. Μετά από ένα χρόνο, άρχισαν πάλι, να ακούγονται, πέρα από τα σύνορα της χώρας, κουβέντες για Grexit, αλλά και εκτιμήσεις για πολιτική αβεβαιότητα. Γίνεται λόγος για απόπειρα της κυβέρνησης να δραματοποιήσει τα πράγματα, προκειμένου να δικαιολογήσει άλλο ένα επώδυνο συμβιβασμό. Δεν λείπουν, όμως, ούτε και οι εκτιμήσεις για ενδεχόμενη απόδρασή της, ακόμη και με τεχνητή κρίση, που θα φέρει πρόωρες εκλογές, για να παραδώσει την εξουσία και να αφοσιωθεί στην αντιπολίτευση που ξέρει. Υποστηρίζεται πως κάποιοι στην κυβέρνηση θέλουν να φύγουν πριν πάρουν - όπως πήρε το ΠΑΣΟΚ- δρόμο χωρίς επιστροφή. Υποστηρίζεται, όμως, και το αντίθετο: Ότι πολλοί προτιμούν και είναι έτοιμοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατηθούν στην καρέκλα, προκειμένου να στήσουν ένα νέο καθεστώς.
Το βέβαιο τώρα είναι, και πάλιν, μόνο ένα: Ότι κανένας δεν ξέρει που πηγαίνουν τα πράγματα και ποια κατάληξη μπορεί να έχουν. Στην πολιτική, άλλωστε, υπάρχει πάντα το τυχαίο ή το απρόβλεπτο που μπορεί να ορίσει τον ρουν της Ιστορίας. Φαίνεται, πάντως, πως η χώρα σέρνεται, άλλη μια φορά, στην κόψη του ξυραφιού. Η δραματική ιστορία που τη σημάδεψε πέρσι, μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Μόνο που η Ιστορία, ενίοτε επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και εάν η χώρα συρθεί στα περσινά αδιέξοδα, δεν θα έχει καμιά άλλη ευκαιρία. Θα ακουστεί προφανώς το … ‘’τετέλεσται’’. Και θα ξεσπάσει νέα εθνική τραγωδία, με αφόρητες συνέπειες. Ο θυμός, άλλωστε, δεν θά ‘χει χαλινάρι.