«Το να τα πηγαίνουμε καλά με τη Ρωσία είναι κάτι καλό. Νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω μια πολύ καλή σχέση με τη Ρωσία και με τον πρόεδρο Πούτιν, και αν το έκανα, αυτό θα ήταν σπουδαίο πράγμα». Από εκείνες τις δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ τον περασμένο Απρίλιο, πολύς χρόνος και περισσότερο αίμα κύλησε στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Τις τελευταίες ημέρες, καταγράφεται μια μετατόπιση της στάσης του Αμερικανού προέδρου που, ενώ μέχρι πρότινος απέδιδε ευθύνη στους Ουκρανούς για τον πόλεμο, προσφάτως επαίνεσε το θάρρος των Ουκρανών στρατιωτών, αναφέρθηκε στον βαρύ φόρο αίματος στο πεδίο και εξέφρασε την αγανάκτησή του για τον Ρώσο πρόεδρο.
«Η προθυμία του Τραμπ να σταθεί μακροπρόθεσμα στο πλευρό της κυβέρνησης Ζελένσκι θα εξαρτηθεί από το αν είναι απλώς θυμωμένος με τον Πούτιν -επειδή του στέρησε την ευκαιρία μιας συμφωνίας που θα ενίσχυε τις φιλοδοξίες του ως ειρηνοποιού και θα του εξασφάλιζε ενδεχομένως ένα Νόμπελ- ή αν παίρνει στρατηγική θέση για τον ίδιο τον πόλεμο», εκτιμά σε ανάλυσή του το CNN.
«Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται να πήρε το μάθημα που εισέπραξαν με οδυνηρό τρόπο όλοι οι προκάτοχοί του στον 21ο αιώνα: Δεν μπορείς να «επανεκκινήσεις» τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν», γράφει το αμερικανικό δίκτυο.
«Η πορεία του Τραμπ από την ειδωλοποίηση του Ρώσου ηγέτη έως την εξύβρισή του, ήταν ένα μελόδραμα προσωποποιημένης γεωπολιτικής», σημειώνει το CNN, προειδοποιώντας, ωστόσο, για μία ακόμη πιο σημαντική συνέχεια, καθώς όπως λέει η «έμπνευση» του προέδρου προσφέρει νέες δυνατότητες για την Ουκρανία, τους επικριτές του Πούτιν στο Κογκρέσο και τους εκφοβισμένους συμμάχους της Αμερικής.
«Αλλά συνοδεύεται επίσης από κινδύνους – κυρίως από έναν διαγκωνισμό προθέσεων μεταξύ δύο “alpha male” που ελέγχουν τα δύο κορυφαία πυρηνικά οπλοστάσια του κόσμου», προσθέτει.
Οπως επισημαίνει στην ανάλυσή του, ο Τραμπ χρησιμοποιεί υψηλούς τόνους σε επίπεδο ρητορικής και δασμών προς τους ξένους εταίρους -στενούς ή μη- των ΗΠΑ. Ωστόσο, στην περίπτωση της Ρωσίας, «έχει απέναντί του έναν αδίστακτο αντίπαλο που ανεβάζει το διακύβευμα όχι με μεγαλοστομίες, αλλά με ανθρώπινες ζωές, όπως δείχνουν οι εντεινόμενοι βομβαρδισμοί με μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Κίεβο, κάτι που συνιστά σαφές μήνυμα προς τον Λευκό Οίκο».
Σύμφωνα με το CNN, η φύση του Τραμπ για συναλλαγές είναι τέτοια που καθιστά απρόβλεπτη τη διάρκεια αυτής της «ψυχρότητας» με τον άλλοτε «φίλο» του στο Κρεμλίνο. Απρόβλεπτο επίσης παραμένει το πόσο διατεθειμένος είναι να βοηθήσει την Ουκρανία, όπως λέει, και αν αυτή η βοήθεια θα πλησιάσει τα δεκάδες εκατομμύρια δολάρια στρατιωτικής και οικονομικής συνδρομής από το Κογκρέσο, μετά και την προεδρία Μπάιντεν.
Ωστόσο, ο πρόεδρος δήλωσε στο NBC News χθες, Πέμπτη ότι εξασφάλισε μια
συμφωνία μέσω του ΝΑΤΟ για την αποστολή νέων αντιπυραυλικών συστημάτων Patriot στο Κίεβο.
«Στέλνουμε όπλα στο ΝΑΤΟ και το ΝΑΤΟ πληρώνει για αυτά τα όπλα, εκατό τοις εκατό», δήλωσε ο πρόεδρος. «Θα στέλνουμε Patriot στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια το ΝΑΤΟ θα τους διανέμει», πρόσθεσε, χωρίς πάντως να επεκταθεί στις ακριβείς παραμέτρους της συμφωνίας.
Ο Τραμπ φαίνεται να έχει φτάσει σε ένα σημείο καμπής, μετατοπιζόμενος από την αδιανόητη απόδοση ευθυνών στο θύμα του πολέμου, την Ουκρανία, στο να κατηγορεί τον επιτιθέμενο, τη Ρωσία, ότι τον παρατείνει άσκοπα. Το ερώτημα είναι, αν και πώς αυτό αλλάζει την πολιτική των ΗΠΑ σχετικά με τον πόλεμο και τη Ρωσία, καθώς και τις προσπάθειες του ίδιου του Τραμπ να ασκήσει πολιτική στις ΗΠΑ, σχολιάζει το αμερικανικό δίκτυο.
«Πόρτα» από τον Πούτιν
Η αγανάκτηση του Τραμπ για τις «ανοησίες» του Πούτιν, αυτήν την εβδομάδα σηματοδότησε μία αναπάντεχη τροπή στη στάση του Αμερικανού προέδρου απέναντι στον Ρώσο ομόλογό του.
Αλλά ακόμη και όταν ο Τραμπ επιτέθηκε με πρωτοφανή σκαιότητα σε ζωντανή σύνδεση, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, κατά του Ουκρανού προέδρου στο Οβάλ Γραφείο, ο Πούτιν εξακολουθούσε να απορρίπτει τους εξαιρετικά γενναιόδωρους όρους του Αμερικανού προέδρου για κατάπαυση πυρός και μια ενδεχόμενη ειρηνευτική συμφωνία.
Σύμφωνα με το CNN, τα κίνητρα του Πούτιν είναι αυτά που έχουν σημασία.
Αν το δει κανείς από την οπτική της Δύσης, ο Ρώσος ηγέτης πράγματι θα μπορούσε να έχει συνάψει μια ειρηνευτική συμφωνία με την υποστήριξη των ΗΠΑ, η οποία θα «κλείδωνε» τα εδαφικά κέρδη της εισβολής και θα απέκλειε οποιαδήποτε περίπτωση ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ».
«Αλλά η προβολή της δυτικής λογικής στους υπολογισμούς του Πούτιν ήταν πάντα λάθος», εκτιμά το CNN, προσθέτοντας πως «αυτός ήταν ένας από τους λόγους για την εσφαλμένη εκτίμηση από την κυβέρνηση Ομπάμα στην περίπτωση της Κριμαίας, το 2014».
Πριν από την εισβολή, ο Πούτιν είχε καταστήσει σαφές πως θεωρούσε τη «στρατιωτική επιχείρηση» ως αποκατάσταση ενός ιστορικού λάθους, αναφερόμενος τόσο στις μακροχρόνιες διεκδικήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία, όσο και στις ευρύτερες γεωπολιτικές ενστάσεις του μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Από αυτή την άποψη, ο Πούτιν μπορεί να μην έχει ποτέ την πρόθεση να τερματίσει τον πόλεμο και οι υπολογισμοί του Τραμπ και των συμβούλων του πως θα μπορούσε να πεισθεί να κάνει μια «συμφωνία» -που αποτελεί τον πυρήνα ολόκληρης της στρατηγικής κοσμοθεωρίας του προέδρου- να ήταν εσφαλμένοι.
Αναρίθμητοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι παρατηρητές προσπαθούν εδώ και χρόνια να πείσουν τον Τραμπ για την άποψη αυτή, εξηγεί το CNN που σχολιάζει πως «κατά κάποιον τρόπο, είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ο Τραμπ χρειάστηκε τόσο χρόνο για να φτάσει σε αυτό το σημείο».
Συμφωνία με το ζόρι;
Η αγανάκτηση του Τραμπ για τον Πούτιν φαίνεται ειλικρινής αυτή τη φορά, σχολιάζει το δημοσίευμα, υπενθυμίζοντας παρόλα αυτά πως τους τελευταίους μήνες έχει επικρίνει σε πλείστες περιπτώσεις τον Πούτιν, για να αναδιπλωθεί αργότερα, αμβλύνοντας τον θυμό του.
Aπό τη στιγμή που ο πρόεδρος Τραμπ δεν μπορεί, λοιπόν, να πείσει με τον καλό τρόπο τον Πούτιν για ειρηνευτικές συνομιλίες, πόσο διατεθειμένος είναι να τον εξαναγκάσει;, διερωτάται το CNN.
«Νομίζω ότι ο Τραμπ το καταλαβαίνει τώρα», υποστηρίζει στο αμερικανικό δίκτυο ο Τσαρλς Κάμπτσαν, ανώτερος συνεργάτης του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. «Πρέπει να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στη Ρωσία για συμφωνία με την Ουκρανία».
Όμως, τι μπορεί να περιλαμβάνει αυτή η «πίεση»: Αφενός αύξηση της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας με όπλα και πυρομαχικά προς την Ουκρανία. Αφετέρου, ένα διακομματικό νομοσχέδιο που επιβάλλει νέες σκληρές κυρώσεις στη Ρωσία – καθώς και στην Κίνα και την Ινδία, οι οποίες είναι μεγάλοι αγοραστές του πετρελαίου της.