Λίγες μέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο και οι Τούρκοι δεν έχουν δώσει ακόμη εγγράφως την άδεια για την τέλεση της Θείας λειτουργίας στην Παναγία Σουμελά, γεγονός που προκάλεσε την οργή του Πατριάρχη.
«Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει περιέλθει στα χέρια μας η γραπτή άδεια, είναι μόνο προφορικά μηνύματα, μετά τη λήψη των οποίων βγάλαμε ανακοίνωση και είπαμε ότι θα γίνει η λειτουργία και φέτος στην Παναγία Σουμελά», ανέφερε από το Νιχώρι.
Όπως είπε μετά την ανακοίνωση της απόφασης για να ανοίξει η Σουμελά, υπήρξε ένας βουλευτής ενός μικρού, νέου κόμματος, ο οποίος κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή στην Άγκυρα, αντιδρώντας και διαμαρτυρόμενος για τη μετάβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Τραπεζούντα για την Κοίμηση της Θεοτόκου «και τη λειτουργία που θα κάνω συν Θεω, αν την κάνω τελικά».
Επειδή ο βουλευτής αναφέρθηκε στη συνθήκη της Λωζάνης ο κ. Βαρθολομαίος ανέφερε:
«Έλεγε ο βουλευτής ότι με τη λειτουργία αυτή παραβιάζεται η συνθήκη της Λωζάνης. Από που και ως που; Η Λωζάνη λέει και άλλα πράγματα. Για την πατρίδα μου την Ίμβρο και ευρύτερα για τα καθ' ημάς. Για το δικαίωμα μας στη θεολογική εκπαίδευση η Χάλκη παραμένει κλειστή. Η Λωζάνη λέει πράγματα τα οποία στερούμαστε, δεν μας τα έδωσαν. Και έρχεται να μας πει ο βουλευτής ότι εμείς παραβιάζουμε τη συνθήκη της Λωζάννης».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σχολίαζε και ένα δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο η 15η Αυγούστου είναι η επέτειος της κατάκτησης της Τραπεζούντος από τους Οθωμανούς, και θυμήθηκε πως το 2010 ο τότε υπουργός Πολιτισμού της Τουρκίας τον είχε ρωτήσει γιατί θέλει ειδικά την ημέρα αυτή να βρίσκεται στην Τραπεζούντα, με τον κ. Βαρθολομαίο να εξηγεί ότι γιορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου και ότι δεν υπάρχει πρόθεση ανάμειξης στην πολιτική.
Ο κ. Βαρθολομαίος, στη συνέχεια, εστίασε στις αδικίες που έχουν γίνει και γίνοταν σε βάρος των Ρωμιών της Πόλης.
«Τη δεκαετία του 1990, είχε βεβηλωθεί το κοιμητήριο στο Νιχώρι και είχαν ανοίξει τους τάφους πετώντας έξω τα οστά των νεκρών.
Εκνευρίστηκα, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Ήρθα εδώ και χοροστάτησα και εκφώνησα έναν πύρινο λόγο, τολμηρό. Αλλά όταν πει κανείς την αλήθεια και την πραγματικότητα μπορεί να είναι τολμηρός και να μη φοβάται.Έκτοτε μίλησα πολλές φορές για τις αδικίες που μας γίνονται χωρίς να παραλείπω να ευγνωμονώ και να επαινώ και τα καλά και τα θετικά που απολαμβάνουμε. Άλλο το ένα και άλλοτε άλλο. Μακάρι να είχαμε μόνο ευχάριστα. Και θα ήταν ευχάριστα αν τηρούνταν οι νόμοι και εάν δεν γινόντουσαν διακρίσεις».
Αναφέρθηκε και σε έναν πρόσφατο παρελθόν όπου μία δημοσιογράφος επρόκειτο να παρουσιάσει μια έκθεση στην Ίμβρο για τα γεγονότα στην Ίμβρο και την Τένεδο το 1964, από τα οποία είχε αδειάσει η Ίμβρος από το ομογενές στοιχείο (σύμφωνα με τον κ. Βαρθολομαίο, η Ίμβρος αριθμούσε τότε 7.000 Χριστιανούς, Ρωμηούς. Και μετά το 1964 έγιναν 300):
Όπως είπε: «Απαγόρευσαν στην κοπέλα να κάνει την έκθεση, η οποία θα γινόταν σε λίγες ημέρες, διότι λένε δεν μπορούμε να μιλούμε για τα όσα συνέβαιναν στη δεκαετία του 1960. Ας μη συνέβαιναν! Γιατί να ντρεπόμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Πρέπει να συμφιλιωνόμαστε με την ιστορία, με το παρελθόν μας. Να λέμε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Και όπως λέει και το Ευαγγέλιο, το ναι, ναι και το ου, ου.
Δεν μας αφήνουν να χαρούμε τη χαρά της λειτουργίας στη Σουμελά. Γιατί; Τόσο απλά πράγματα. Να πάμε για λίγες ώρες να προσευχηθούμε κατά την πίστη μας, κατά τη θρησκεία μας και θα γυρίσουμε στα σπίτια μας. Ούτε μια ημέρα, λίγες ώρες».