Για βρόμικα ανταλλάγματα κάνει λόγο το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας σε εγκύκλιο που εξέδωσε προς τους πιστούς με αφορμή την δημιουργία της σχισματικής Εξαρχίας στην Αφρική.
Ο κ. Θεόδωρος, καλεί τους πιστούς να κλείσουν τα αυτιά και τα μάτια τους μπροστά στα κελεύσματα, τις υποσχέσεις και τα βρώμικα ανταλλάγματα εκείνων που μέχρι χθες ούτε καν γνώριζαν και να μείνουν πιστοί στο Πατριαρχείο.Ενώ ,χαρακτηρίζει ως «ψευδοποιμένες» και «λύκους βαρεῖς…» εκείνους που «χωρίς καμμιά ευλογία και άδεια εκ του Πατριάρχου προσέγγισαν κάποιες από τις Πνευματικές Μάνδρες της Αφρικής και ενσπείρουν ζιζάνια διχασμού, ενώ κάνει ιστορική αναδρομή και ενημέρωση για τα 5 παλαίφατα Πατριαρχεία και το δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριάρχου στις Αυτοκεφαλίες. Επίσης χαρακτηρίζει την ενέργεια του Πατριαρχείου Μόσχας ως απόλυτα εχθρική προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, «πράξη και πρακτική καθαρά εμπνευσμένη από την Αποικιοκρατία και προσπάθεια κλοπής ιερεών και χριστιανών με ανεπίτρεπτους τρόπους.
Όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο χωρίς οι Ρώσοι προσέγγισαν κάποιες από τις Πνευματικές Μάνδρες της Αφρικής καί ενσπείρουν ζιζάνια διχασμού, τα οποία πότισαν με κατηγορίες κατά τού Πατριαρχείου μας καί με βρώμικα χρήματα καί τα ζιζάνια αυτά μεγάλωσαν καί θέριεψαν καί απειλούν να πνίξουν το ταπεινό Ευαγγελικό έργο τού Αποστολικού μας Πατριαρχείου, το οποίο συντελείται με κόπο, θυσίες καί αίμα εδώ καί πολλές δεκαετίες.
Ο κ.Θεόδωρος κάνει και αναφορά στην δικαιοδοσία του Φαναρίου:
Στη δυτική Χριστιανοσύνη την πρωτοκαθεδρία (πρώτη θέση) έχει το Πατριαρχείο της Ρώμης, ενώ στην ανατολικήΕκκλησία το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης (Νέα Ρώμη) θα έχει ισότιμη θέση καί θα απολαμβάνει την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στα άλλα αρχαία Πατριαρχεία. Το Σχίσμα τού 1054 θα αποξενώσει τη Δυτική Εκκλησία (Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία), καί στην Ορθόδοξη Ανατολή το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα συνεχίσει να έχει την πρωτοκαθεδρία καί να απολαμβάνει ιδιαιτέρων προνομίων καί ευθυνών μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας.
Η ιδιαίτερη καί μοναδική αυτή θέση τού Οικουμενικού Πατριαρχείου κατωχυρώνεται από τούς ιερούς Κανόνες, την Παράδοση καί την Πράξη της Εκκλησίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχοντας τον πρώτο λόγο, σε συνεργασία με τα υπόλοιπα αρχαία Πατριαρχεία (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων) μεριμνούσε ανέκαθεν γιά την διακυβέρνηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας καί τη λύση των προβλημάτων πού προέκυπταν.
Αυτή ήταν, λοιπόν, η κατάσταση την παλαιά εποχή (Βυζαντινή καί Οθωμανική Αυτοκρατορία). Δηλαδή η ορθόδοξη Οικουμένη ήταν χωρισμένη στα τέσσερα αυτά Πατριαρχεία (καί την Εκκλησία Κύπρου) καί τα γεωγραφικά τους όρια ήταν διαχωρισμένα, ξεκάθαρα καίσαφή. Αν κάποτε δημιουργούνταν προβλήματα αυτά λύνονταν με Συνόδους πού συγκαλούσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης καί συμμετείχαν οι τρείς άλλοι Πατριάρχες.
Για την αυτοκεφαλία της ρωσικής Εκκλησίας και τη στάση της επισημαίνεται οτι αυτή έγινε αυτοκέφαλη μόλις το 1589, η οποία λόγω τού Κράτους στο οποίο βρίσκονταν (Ρωσική Αυτοκρατορία) απέκτησε μεγάλη οικονομική δύναμη καί ισχύ καί αυτό δημιούργησε πάρα πολλά προβλήματα στο πως η ίδια αντιλαμβάνονταν το ρόλο της καί την αποστολή της.
Ο κ.Θεόδωρος κατηγορεί τη Μόσχα οτι , χρησιμοποιώντας την κοσμική ισχύ καί-μερικές φορές- τη βία άρχισε να καταπατά καί να «υποδουλώνει» γειτονικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, όπως έκανε καί με τη Μητρόπολη τού Κιέβου στη χώρα της Ουκρανίας, μια Μητρόπολη πού ανήκε πάντα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Για το θέμα της Ουκρανίας και την αναγνώριση που έκανε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τονίζεται πως αυτή έγινε βάσει των ιερών κανόνων τους οποίους έχει παραβιάσει η Ρωσία "καί έσπευσε νά ιδρύσει εδώ, στην ευλογημένη Αφρική, δική της Εκκλησία (Εξαρχία), σαν μιά πράξη κα ίπρακτική καθαρά εμπνευσμένη από τήν «Αποικιοκρατία» καί προσπαθεί να «κλέψει» ιερείς καί χριστιανούς από το Πατριαρχείο μας, χρησιμοποιώντας ανεπίτρεπτους τρόπους. Η ενέργεια αυτή είναι απόλυτα εχθρική προς το Πατριαρχείο μας καθώς είναι αντίθετη με πολλούς ιερούς Κανόνες πού απαγορεύουν σε μιά Εκκλησία να παραβιάζει τα όρια της άλλης".