Η Μονή βρίσκεται μόλις 300 μέτρα από την Αγία Βαρβάρα, στο βουνό Παλούκι στη Σκόπελο και θεωρείται από τους χώρους εκείνους σέβονται και επισκέπτονται συχνά οι ντόπιοι. Ανακαινίσθηκε από τα θεμέλια το 1721 υπό του ιερομόναχου Φιλαρέτου, όπως αναφέρει η επιγραφή στην είσοδο του. Μονή μέχρι το 1920 ήταν ανδρική, έκτοτε όμως είναι γυναικεία.Στην μονή αυτή είχε την επιθυμία να μονάσει ο Άγιος Νεκτάριος, αλλά τελικά έμεινε στην Αίγινα.
Στην επιστολήν του προς την οσίαν Ξένην, αποσταλείσαν τον Δεκέμβριον του 1907, γράφει σχετικώς: «Ο νους μου και ο πόθος μου εισίν αλλαχού, εις τον Πρόδρομον της Σκοπέλου, αλλά μία φωνή ενδόμυχος μοι λέγει, ότι ανέλαβες καθήκοντα εις την Αίγιναν και οφείλεις να εκπληροίς αυτά, μένων εις την Αίγιναν».
Έχει ξυλόγλυπτο, επίχρυσο, υψηλό τέμπλο με πλούσιο διάκοσμο κληματίδων, πτηνών, ζώων και 15 εικονίδια με τις μεγάλες γιορτές και αποτελείται από δυο κομμάτια, το ένα 14ου και το άλλο 18ου αιώνα, ενώ οι τοιχογραφίες του είναι του 14ου-15ου αιώνα.
Στην τράπεζα της Μονής υπάρχει τοιχογραφία σχετική με την ίδρυση της Μονής. Στην κόγχη εικονίζεται η Δέηση και εκατέρωθεν αυτής ο Άγιος Χαράλαμπος και ο Φιλάρετος Ιερομόναχος και Κτήτωρ.Το μοναστήρι γιορτάζει στις 24 Ιουνίου και την προηγούμενη μέρα, εσπερινός λαμβάνει χώρα στη μονή.