Πέθανε σήμερα Τετάρτη 8/1 η εκλεκτή δημοσιογράφος και τηλεκριτικός Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου, σύζυγος του αειμνήστου συναδέλφου Αγαμέμνονα Φαράκου, σε ηλικία 74 ετών, ύστερα από ανακοπή που υπέστη.
Οι οικείοι της, την μετέφεραν στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός της.
Η Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου ξεκίνησε την καριέρα της στα μέσα της δεκαετίας του '60. Είχε εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο καθώς και στην τηλεόταση, αρθρογραφώντας αλλά και κάνοντας καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Ήταν, μάλιστα, η πρώτη γυναίκα που είχε παρουσιάσει δελτίο ειδήσεων στην δημόσια Τηλεόραση.
Στα χρόνια που ακολούθησαν ασχολήθηκε με την τηλεκριτική και ασχολούταν στις στήλες της με τα νέα προγράμματα της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Το βιογραφικό της Χριστίνας Λυκιαρδοπούλου
Η Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Τη δημοσιογραφική της σταδιοδρομία ξεκίνησε στο προδικτατορικό «ΕΘΝΟΣ». Μετά το κλείσιμο της εφημερίδας το 1970 από τη Χούντα, το 1973 εργάζεται στην «ΥΕΝΕΔ», στη σύνταξη των ειδήσεων. Παράλληλα, το 1975 θα αρχίσει τη συνεργασία της, που διήρκεσε έως το κλείσιμο της εφημερίδας, με την «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», ως τηλεοπτική συντάκτης αλλά και ως αρθρογράφος. Εργάστηκε επίσης στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ».
Η Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου υπήρξε μια καθ’ όλα πετυχημένη δημοσιογράφος. Εργάστηκε για δεκαετίες με επιμονή και ζήλο και κατέκτησε το σεβασμό και την εκτίμηση των συναδέλφων. Για πολλά χρόνια εκλεγόταν εκπρόσωπος στο Μεικτό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ των δημοσιογράφων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Αργότερα υπήρξε μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής της Ενώσεως αλλά και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ τη διετία 1997-1999.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αποχαιρετά την αγαπητή Χριστίνα, η οποία αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη δημοσιογραφία και τους συναδέλφους της. Υπήρξε πάντοτε γενναιόδωρη με τους νέους, τους οποίους παρότρυνε και βοηθούσε στα πρώτα τους βήματα αλλά και στη συνέχεια της σταδιοδρομίας τους. Πάντα πρόσχαρη, φιλότιμη και ανιδιοτελής, με ένα μόνιμο χαμόγελο να τη συντροφεύει σε όλες τις εκφάνσεις του βίου της, εργάστηκε ακούραστα και ήταν δίπλα σε όποιον συνάδελφο το χρειαζόταν.