Τα όσα έχουν γραφτεί για τον τρόπο «Τραμπ» στη διαχείριση των ζητημάτων σε εσωτερικό και εξωτερικό, είναι σίγουρα πολλαπλάσια από τις ημέρες που συμπληρώνει ο ίδιος στο οβάλ γραφείο – 171 σήμερα για την ακρίβεια.
Το «the Trump way» περιλαμβάνει δεδομένα τις πομπώδεις προεκλογικές δεσμεύσεις, τις αρκετές ήδη «αναδιπλώσεις», αλλά και κάποιες δεδομένα σημαντικές νίκες, όπως η εκεχειρία ανάμεσα σε Ισραήλ και Ιράν η οποία δείχνει όσο περνούν οι ημέρες και οι εβδομάδες να εδραιώνεται.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει όμως και αρκετές ήττες και μία από τις σημαντικότερες είναι αυτή της Ουκρανίας. Ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ εκκίνησε και εξελέγη διατυμπανίζοντας αρχικά πως ο πόλεμος στην Ανατολική Ευρώπη δεν θα ξεκινούσε ποτέ με τον ίδιο στο οβάλ γραφείο και πως είναι για το ίδιο μία «βάσανος» την οποία θα τελείωνε εντός 24 ωρών… Αυτές οι ώρες ήρθαν και αντικαταστάθηκαν αρχικά από το αφήγημα «ο πόλεμος θα έχει τελειώσει μέσα στις πρώτες 100 ημέρες» και πλέον βρισκόμαστε σε μία εντελώς νέα πραγματικότητα…
Η στάση των ΗΠΑ στην Ουκρανία – όπως και στο σύνολο των πολιτικών που χαράχθηκαν σε εσωτερικό και εξωτερικό από τον Τζο Μπάιντεν – άλλαξε ριζικά από τη στιγμή που ο Τραμπ επανήλθε στα ηνία της χώρας. Το διακύβευμα ήταν ξεκάθαρα μέσα στις πρώτες 100 ημέρες η διαφορά – αλλά και τα αποτελέσματα – ειδικά σε οικονομία και εξωτερική πολιτική να εδραιώσουν μία νέα στάση – δεδομένα πολύ διαφορετική – από αυτή που ο κόσμος είχε δει από την ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, αφού αρχικά ξεκαθάρισε προς το Κίεβο πως πλέον η «σειρά» και το «σημαντικό» έχουν αλλάξει άνοιξε με μεγάλη ταχύτητα διάλογο με τη Μόσχα και μάλιστα σε διμερές επίπεδο. Η Ρωσία που στην περίοδο Μπάιντεν βρέθηκε πιο απομονωμένη από τη Δύση όσο ποτέ τα τελευταία 40 χρόνια βρέθηκε να έχει απευθείας συνομιλίες όχι με «κύκλους» του Λευκού Οίκου αλλά τον ίδιο τον «ένοικό» του.
Η Μόσχα, μετά από μία σειρά αποτυχιών στα ουκρανικά πεδία αλλά και στην οικονομία της βρέθηκε χωρίς κόπο να έχει ξανά μία ευκαιρία. Με δεδομένο το πολύ σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο που διαθέτει δεν θα την άφηνε να «περάσει» χωρίς να την εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Το Κρεμλίνο δεν είπε «όχι» στην αμερικανική πρόταση για συνάντηση των ΥΠΕΞ στην Σαουδική Αραβία αλλά δεν είπε και πουθενά «ναι» στις διαρκείς προτάσεις – παραινέσεις για κατάπαυση του πυρός και εκεχειρία. Ο τρόπος με τον οποίο ο Τραμπ και ο Αντιπρόεδρος Βανς συμπεριφέρθηκαν στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι μπροστά σε ανοιχτές κάμερες και μικρόφωνα και οι κινήσεις από τον Λευκό Οίκο που «πάγωσε» κατά σειρά τις αποστολές όπλων αλλά και τον δίαυλο κρίσιμων πληροφοριών προς τον Ουκρανικό στρατό έδωσαν ακόμη ένα «δώρο» στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τραμπ έχει μέχρι σήμερα συνομιλήσει επίσημα με τον Ρώσο ομόλογό του τουλάχιστον τρεις φορές τηλεφωνικά και τα αποτελέσματα όχι απλά δεν ήταν διαφορετικά από όσα αντίστοιχα «παρήγαγε» η απομόνωση που είχε επιβάλλει ο Τζο Μπάιντεν, αλλά επί ημερών Τραμπ η Ουκρανία έχει δεχθεί τη μεγαλύτερη επίθεση με drones και πυραύλους από τη Ρωσία από την αρχή του πολέμου το 2022…
Οι κινήσεις του Τραμπ αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία έδωσαν στη Μόσχα και χώρο και χρόνο και τα αποτελέσματα είναι πλέον ξεκάθαρα σε όλους, είτε υποστηρίζουν είτε όχι τον Αμερικανό Πρόεδρο. Η Ρωσία και ο Πούτιν συγκεκριμένα ήταν μάλλον ξεκάθαρο σε όλους τους Δυτικούς συμμάχους του Κιέβου πως θα εκμεταλλευτεί τα πάντα προκειμένου από τη μία να διατηρήσει «ζωντανό» τον πόλεμο και από την άλλη να συνεχίσει να «παίζει» το παιχνίδι της διεκδίκησης και της αναμονής προκειμένου να εδραιώσει τόσο τις θέσεις του ρωσικού στρατού εντός Ουκρανίας όσο και για να «παγιώσει» το ρωσικό αφήγημα πως διαπραγμάτευση δεν μπορεί να υπάρξει με τον Ζελένσκι και χωρίς η Ουκρανία και η Ευρώπη να αναγνωρίσουν ως ρωσικές όλες τις κατεχόμενες περιοχές.
Η επιλογή Πούτιν που δεν ήταν κρυφή παρά μόνο για τις ΗΠΑ του Τραμπ σήμερα έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο. Ο Τραμπ δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη στροφή 180 μοιρών ξανά στο ίδιο μείζον θέμα αλλά και το γεγονός πως απροκάλυπτα η Μόσχα χτυπώντας τα μεγάλα ουκρανικά αστικά κέντρα είναι σαν να χαμογελά «πονηρά» προς τον ίδιο που με τη στάση και τις ενέργειές του το επέτρεψε. Οι ΗΠΑ στέλνουν εκ νέου δικά τους οπλικά συστήματα στο Κίεβο σε μία προσπάθεια που είναι μάλλον «too little too late» και μένει να φανεί το εάν η δημόσια αναγνώριση Τραμπ πως «είμαι πολύ απογοητευμένος από τον Πούτιν» αλλάξει με κάποιον τρόπο για ακόμη μία φορά τα δεδομένα.
Τα όπλα των ΗΠΑ είναι άλλωστε ακόμη «αχρησιμοποίητα» και σε ένα από τα «συρτάρια» στο οβάλ γραφείο. Εάν ο Τραμπ επιλέξει να τα χρησιμοποιήσει και να χτυπήσει, για παράδειγμα με νέες κυρώσεις τον ενεργειακό τομέα της Ρωσίας, θα εξαρτηθεί από το εάν μετά τις κινήσεις στο Ιράν και τη δυσαρέσκεια που αυτές έφεραν ακόμη και στον αμιγώς δικό του -άκρως συμπαγή πυρήνα- στους Ρεπουμπλικάνους θα κάνει κι άλλες στο μέτωπο της Ουκρανίας. Εάν οι ΗΠΑ επιλέξουν άμεση εμπλοκή η Μόσχα γρήγορα θα βρεθεί ξανά σε δύσκολη θέση και θα είναι μία πραγματική ευκαιρία να πιεστεί μέχρι τον βαθμό που θα τη φέρει σε ένα τραπέζι με ρεαλιστικά δεδομένα.
Πηγή: protothema.gr