Γιατί φιλιόμαστε κάτω από το γκι;

29/12/16 - 15:17
Γιατί φιλιόμαστε κάτω από το γκι;

Ενημερώθηκε: 29/12/16 - 15:17

Το γκι κρύβει μέσα στα μικρά του φύλλα ένα μεγάλο μύθο. Διαβάστε την ιστορία για το φιλί κάτω από το γκι!

Κατά την αρχαιότητα, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε κάποια γκι είδη για να γιατρέψει τους πόνους της περιόδου, ενώ με την πάροδο των αιώνων, το γκι έχει χρησιμοποιηθεί κατά της λέπρας, της υπογονιμότητας, της επιληψίας, ακόμα και του καρκίνου.

Τον Μεσαίωνα κρεμούσαν το γκι από την οροφή πιστεύοντας ότι διώχνει τα κακά πνεύματα και εμποδίζει την είσοδο των μαγισσών στο σπίτι. Ακόμη το γκι θεωρείται πως είναι σύμβολο ανδρισμού. Οι πρώτοι χριστιανοί σύμφωνα με άλλη παράδοση το χρησιμοποιούσαν στις τελετές τους ως έναν σπόρο θρησκείας.

Πάμε όμως ακόμη πιο πίσω στον χρόνο, στον αρχαίο νορβιγικό θεό Baldur, δεύτερο γιο του Odin, θεό της αλήθειας και του φωτός, θεάς Frigg. Εκείνη πήρε όρκο «από τη φωτιά και το νερό, το σίδηρο και όλα τα μέταλλα, τις πέτρες και τη γη, από τα δέντρα, την αρρώστια και τα δηλητήρια και από όλα τα τετράποδα τέρατα, τα πουλιά και όλα τα ερπετά, ότι δεν θα πειράξουν τον Baldur». Και έτσι ο γιος της έγινε ανίκητος και αθάνατος. Ο Loki όμως, ο ανταγωνιστής του, βρήκε πως η θεά Frigg είχε ξεχάσει να ζητήσει όρκο από το γκι, έτσι μικρό και άκακο που φαινόταν και με ένα βελάκι φτιαγμένο από το φυτό σκότωσε τον Baldur.

Τα δάκρυα της μητέρας που θρηνούσε τον αγαπημένο της γιο έγιναν οι σπόροι του γκι και επέβαλε «το γκι να μη χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά σαν όπλο αλλά αντίθετα όποιοι περνούν από κάτω του από 'δω και πέρα να φιλιούνται». Έτσι λέει η νορβηγική παράδοση και γι' αυτό πολύς κόσμος κρεμάει γκι έξω από την πόρτα του. Για να θυμάται να μην το παραβλέψει ξανά. Για τους Νορβηγούς είναι λοιπόν έμβλημα της αγάπης που νικά τον θάνατο.

Μια άλλη εκδοχή του ίδιου μύθου λέει ότι τα ατελείωτα δάκρυα πόνου της μητέρας ξανάφεραν τελικά το γιο της στη ζωή. Πέφτοντας όμως επάνω στα φύλλα του γκι και έμειναν εκεί στολίζοντας σαν γαλακτώδεις πέρλες τα πράσινα φύλλα του φυτού. Επειδή στη συνέχεια μετατράπηκαν σε δάκρυα χαράς για τη σωτηρία του γιού της, κάθε φορά που οι άνθρωποι συναντιούνται κάτω από ένα γκι αγκαλιάζονται και φιλιούνται.