Κύμα μαζικών διαδηλώσεων σαρώνει το Ιράν, με χιλιάδες πολίτες να κατεβαίνουν στους δρόμους φωνάζοντας «θάνατος στον δικτάτορα», στρέφοντας ευθέως τα πυρά τους στον ανώτατο ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, τον οποίο θεωρούν υπεύθυνο για την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική ασφυξία που βιώνει η χώρα. Οι κινητοποιήσεις, που ξεκίνησαν από τις αγορές της Τεχεράνης, επεκτείνονται πλέον σε κεντρικές περιοχές της πρωτεύουσας, αλλά και σε μεγάλες πόλεις όπως η Μασχάντ.
Οι δρόμοι της Τεχεράνης μετατράπηκαν σε πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε διαδηλωτές και τις δυνάμεις καταστολής, με την αστυνομία του καθεστώτος να απαντά με δακρυγόνα και γκλομπ σε μια απελπισμένη προσπάθεια να φιμώσει τη λαϊκή οργή. Παρά τον εκφοβισμό, οι πολίτες επιμένουν, φωνάζοντας συνθήματα εναντίον της ηγεσίας και ζητώντας αλλαγή, ενώ πολλά καταστήματα κατεβάζουν ρολά σε ένδειξη αντίστασης απέναντι στην οικονομική κατάρρευση.
Η οργή τροφοδοτείται από μια οικονομία που διαλύεται κάτω από το βάρος της κακοδιαχείρισης, της διαφθοράς και της ιδεολογικής εμμονής του καθεστώτος. Πληθωρισμός άνω του 50%, συνεχής υποτίμηση του ριάλ και ανεξέλεγκτη ακρίβεια «πνίγουν» τους πολίτες, ενώ η αλλαγή του διοικητή της κεντρικής τράπεζας μοιάζει περισσότερο με κίνηση πανικού παρά με λύση.
Το κύμα διαμαρτυρίας δεν περιορίζεται πλέον στους εμπόρους αλλά εξαπλώνεται και στα πανεπιστήμια, με φοιτητές σε Τεχεράνη και Ισφαχάν να ενώνουν τη φωνή τους με τον υπόλοιπο λαό. Το καθεστώς δείχνει να αιφνιδιάζεται και επιχειρεί επικοινωνιακά ανοίγματα, ωστόσο η δυσπιστία απέναντι στις υποσχέσεις του είναι τεράστια.
Διεθνείς φωνές, όπως αυτή του πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, καταγγέλλουν ανοιχτά ότι το θεοκρατικό καθεστώς έχει οδηγήσει μια κατ’ αρχήν πλούσια χώρα σε οικονομικό ναυάγιο, με αποτέλεσμα οι πολίτες να εξεγείρονται ξανά, όπως και το 2019, απέναντι σε μια εξουσία που αποδεικνύεται ανίκανη να προσφέρει σταθερότητα, αξιοπρέπεια και προοπτική.