Δεν χρειάζονται επιχειρήματα για το αυτονόητο. Ότι είναι πολύτιμη η γνώση της ιστορίας. Πολύτιμη για το παρόν και το μέλλον ενός τόπου. Γιατί η γνώση λειτουργεί παιδευτικά. Ενισχύει τα κριτήρια των επιλογών, χωρίς να αποτελεί φρένο για νέες, φρέσκιες ιδέες
Στις 28 Οκτωβρίου 1941, μόλις 365 μέρες μετά το “Alors, c’est la Guerre” που είπε στον Ιταλό Πρέσβη στην Αθήνα Γκράτσι ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας Ιωάννης Μεταξάς, ή όπως έμεινε στην Ιστορία με μία μόνο λέξη «ΟΧΙ», η πρώτη επέτειος αυτής της εποποιίας του νεότερου Ελληνισμού, γιορτάστηκε από τους Έλληνες με την Πατρίδα μας να στενάζει κάτω από τη μπότα τριών (Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, εκτός του Έβρου κατακτητών.
Οι Αμερικανοί μας λένε ότι αν «τα βρουν» στο τέλος με τους Τούρκους, τίποτα δεν θα αλλάξει στις σχέσεις τους με την Ελλάδα και την Κύπρο, και ο νέος άξονας που ξεκινά από το Ισραήλ δεν θα διαλυθεί
